Mark Tuitert de Parlalympiėr

Patrick (binsmeister)

Mijn huisgenoot en ik besloten op te blijven voor het schaatsen. Daar waar vrouwenvoetbal mij een doorn in het oog is, zo geldt dat zeker niet voor vrouwenschaatsen. Bovendien betreft het de Olympische Winterspelen. Spelen waar ik zelf ook over enkele jaren met het eerste Nederlandse curlingteam de Leeuw op oranje klompen hoop te mogen vertegenwoordigen. In mijn dromen loop ik al in het Holland Heineken House de polonaise met Maxima en Koning Pils, die ik dronken voer, zodat de Koningin een nachtje met mij doorbrengt in het Olympisch dorp. Sotsji 2014: here we come!

Aangezien de Canadezen er nogal vreemde tijden op nahouden, beloofde het een latertje te worden. Of beter gezegd: een vroegertje. Mijn huisgenoot besloot wat culinairs in elkaar te flansen, omdat ook bij passief sporten de nodige calorieën verbrand moeten worden. Ik beloofde hem te roepen als er een interessante rit zou worden gereden. Terwijl ik de koelkastdeur hoorde opengaan, betrad Laurien van Riessen het ijs. Laurien van Riessen? De personificatie van onkunde! Toen mijn huisgenoot de huiskamer binnenliep en zag dat er een Nederlander aan het schaatsen was, ontstak hij in woede. Na allerlei verwensingen, vervloekingen en toewensingen van allerlei enge ziektes terzijde te hebben geschoven, antwoordde ik hem dat hij zijn kop moest houden omdat van Riessen de Balkenende van de schaatssport is. Dat was niet de moeite waard om hem te roepen. Laurientje pakte echter het brons. Kutzooi!

De volgende afstand, de mannen 1500m, werd ook op huize KP aanschouwd. Na enkele kritische noten omtrent de kledingkeuze van Mart ‘Snoepreisje’ Smeets kwam ik wederom met enkele uitspraken die ik deed op basis van mijn gedegen schaatskennis. Er werd ingezoomd op Mark Tuijtert. “Dat is wel zo’n loser, die mag nog niet eens het water dragen!. Een schande voor de Spelen! Die jongen is toch veel beter op zijn plaats op de Paralympics, moet je 'm zien zitten!” Mark Tuijtert won het goud.

De dag erna was er weer schaatsen op de buis. Ditmaal de 1500m voor vrouwen. Wederom trakteerde ik de huiskamer op mijn eloquentie en schaatskennis. “Annette Gerritsen heeft medaillekansen. Bovendien ziet die er beter uit dan Wüst en die woont in Goirle, dat spreekt niet bepaald voor je. Die kan beter stoppen met schaatsen en glazen gaan spoelen in gaycafe Lollipop. Over Margot Boer maar te zwijgen! Wat een teleurstelling! Wat een tijdverspilling om daar voor op te blijven! Hebben ze bij gebrek aan beter iemand van de technische staf schaatsen omgebonden?” Mijn huisgenoot schudde zijn hoofd en mompelde iets dat leek op het woord ‘simpele.’ Boer verraste en eindigde als vierde en Wüst zien we voorlopig ook niet bepaald glazen spoelen in de Lollipop. Wat een ellende! .

En als ik ergens zeker van was dan was het wel de gouden plak van Sven op de 10km! Ik ben de Evert ten Napel van het schaatsfeest. En ik weet niet eens wat het neefje van de buurman van Ireen Wüst er voor werk op nahoudt! Er rest mij niets anders dan in de pen te klimmen voor het schrijven van een sollicitatiebrief. Wellicht zoekt de NOS nog commentatoren voor de Paralympics.