Volgende a.u.b.

Mijn gee-es-emmetje was stukgegaan. De spreektijd op batterij was ineens nog maar een paar seconden, en ook op netvoeding kon ik nog net zeggen wie ik was en wat ik moest, voordat de verbinding werd verbroken.
Dat is erg hinderlijk, vooral omdat het apparaat ook mijn agenda bevat. Het ergste was, dat ik 24 uur per dag moest opletten, of het ding nog aanstond. En steeds weer aanzetten, dat schiet niet op. Ik constateer, dat je van een telefoon toch wel erg afhankelijk bent. Na een week of zo ergernis was ik het meer dan zat.
Ruim twee jaar oud, en naar ik rondom verneem van kennissen is dat een meer dan gemiddelde levensduur voor een mobiele telefoon. Het lijkt wel of die krengen erop geprogrammeerd worden, om er na de garantieperiode mee te kappen.

Maar even niet denken over reparatie, dat zal toch wel naar verhouding erg duur zijn, gewoon een nieuwe regelen. Het belangrijkste vind ik bluetooth, in verband met het handsfree bellen onderweg. Maar ook buiten de auto bel ik liefst handsfree, want dan kun je nog met je handen een toetsenbord beroeren, of iets opschrijven zonder nekkramp te riskeren. Bovendien heb ik gehoord, dat de straling van een gsm slecht is voor de hersenen. Als je voldoende hersencellen hebt is dat niet erg, maar ik moet noodgedwongen zuinig omspringen met de 9 stuks waar ik het mee moet doen. Van die 9 hersencellen zijn er drie read-only, en daarin bewaar ik mijn vaste gegevens, zoals mijn naam en adres, de locatie van de afhaalchinees, mijn eigendommen en mijn vrienden en kennissen. Met de andere zes (read and write) moet ik mijn IQ van 62 handhaven.

Uiteindelijk heb ik mijn keus kunnen maken, door een paar dagen op internet te zoeken naar een apparaat dat alles kan. Met touch-screen, want dat is handig. Maar een echt toetsenbordje vind ik ook handig, voor de wat langere teksten. GPS, om eventueel een navigatiesysteem en map-tracking te kunnen laden. Dat heeft mijn defecte doosje niet, maar je moet op de toekomst voorbereid zijn. Windows OS, omdat ik dan onderweg Office-documenten kan bewerken. Niet dat ik nu ook doe, want waar is anders een laptop voor, maar je moet op de toekomst voorbereid zijn. Agenda die ik kan synchroniseren met mijn laptop, met alarmfunctie, omdat ik anders afspraken mis. Ik ben af en toe wat verstrooid. Stemherkenning voor het bellen onderweg met bluetooth oordopje. Extra geheugenkaartje (SD micro) voor het opbergen van foto- en filmbestanden. MP3-speler en FM-radio, met stereo. Een camera, om mijn kleinkinderen digitaal te vereeuwigen. En uiteraard internet kunnen browsen. Kortom, ik wist precies welk toestel het moest worden. (Nee, ik noem geen merk. Dit is geen review.)
Nu nog even in huis halen, en klaar is kees.
Right.

Bij een gsm-telefoon hoort ook een provider, zodat je overal waar je bent kunt bellen en dingen opzoeken.
Een abonnement had ik al (Nee, ik noem geen naam van de provider, dit is nog steeds geen review), en ik toog dus naar de winkel om het toestel ook even in het echt te kunnen zien en dan mee te nemen. Dat viel even vies tegen. De winkel was hartstikke dicht. Ik was even helemaal het besef van dag en tijd kwijt, en het was maandag, dus de winkel ging pas om 1 uur open en niet om 9 uur! Sufkop.
Terug naar huis, het werk maar vast met frisse tegenzin opgepakt, nog wat koffie en om 1 uur weer naar de winkel. Onderweg kom ik in wereldstad Almere in een echte verkeersopstopping, want een landgenoot vond het nodig de voorrangsregels te tarten, en aldus met twee volledig vernielde auto’s een kruising te blokkeren. Dank zij de middenbermen is omkeren en omrijden er niet bij, dus sta ik daar gerust meer dan een half uur te wachten.

Ik had erop gemikt om klokslag 1 uur in de winkel te zijn, om als een der eersten bediend te kunnen worden. Maar dankzij het oponthoud kwam ik dus een half uur later, en de winkel stond al vol met klanten, die hetzelfde idee hadden gehad. Het verschil met mij was, dat ik mijn keus al gemaakt had, en eigenlijk gewoon het toestel kwam afhalen. De andere klanten, toevallig (?) bijna allemaal vrouwen, hadden dat duidelijk niet gedaan, en ieder van hen had uitgebreide uitleg nodig over de keuzen en werking van de toestellen. 

‘Ik kom voor de aanbieding. Is die er ook in het roze? Nee? Waarom niet? Welke zijn wel in roze? Wit? Nee, dat past niet bij mij. En hoeveel beltegoed kan je erin stoppen? En hoeveel kost een beltegoed van 200 euro? En als ik 200 euro beltegoed neem, is het toestel dan niet gratis? En als ik 300 euro belminuten neem, dan wel? Oh, gratis bij een abonnement? Hoeveel beltegoed krijg je dan? En wat kost dat? Oh, even aan mijn man vragen, die is op zijn werk.’ En dan volgt 20 minuten telefonisch overleg met manlief, terwijl de verkoper geduldig wacht op de uitslag. ‘Maar die meneer zegt van niet... Staat op hun website? Welke website? Dat is niet hun website, zegt deze meneer. Oh, maar ik ben nu bij een andere winkel. Hier hebben ze die aanbieding niet. Wel een heleboel andere. Kijk effe op hun site dan. Wat? Beetje dimmen, ja? Ik weet dat toch ook allemaal niet? Voor mij zijn die winkels allemaal hetzelfde... Ach je baas zeurt altijd,  niets van aantrekken. En wat moet ik nu nemen? Naar die andere winkel? Daar heb ik geen tijd voor, ik moet nog schoenen kopen... Maar hier hebben ze toch ook mooie aanbiedingen? Doe niet zo naar! OK, ik ga al. Ik bel je straks weer.’
Tegen de verkoper: ‘Mijn man zegt dat ik naar die andere winkel moet. Doei!’
Ik sta ondertussen te hopen, dat de baas van manlief hem eruit trapt. Beetje phone-sites zitten te browsen, dat doe je maar in je eigen tijd. En de hele dag met die muts aan de lijn, uit met die onzin! En die troela verprutst ook nog eens een half uur tijd van iedereen, helemaal voor niets!

Volgende klant. Deze mevrouw is niet blij, want ze heeft een defect toestel. En ruim uit de garantie, dus dat is pech hebben. Ze is tenminste wel in de goede winkel. ‘We kunnen het voor u laten repareren, u krijgt u dan eerst een prijsopgave.’  ‘En krijg ik dan een ruiltoestel mee? Nee? Het is toch mijn schuld niet, dat het stuk is gegaan? En hoe ga ik dan bellen, terwijl het toestel weg is? En hoe kunnen ze mij dan bellen? En hoelang gaat dat duren? En ik had net mijn beltegoed opgeladen...’ 
Na nog wat gesteggel, en welgeteld 24 minuten uitleg verlaat ze de winkel met een nieuw toestel.
En zo gingen er nog drie of vier van die sessies. Amusant, als je erbij zou kunnen zitten met een potje bier erbij. Als verkoper in zo’n winkel ben je toch wel aan de heidenen uitgeleverd. Ga d’r maar aanstaan, aan de dames uitleggen hoe dat allemaal werkt. Ik geloof, dat ik nog liever auto’s ging wassen, of pizza-koerier zou worden.
Misschien een idee om die post als taakstraf uit te delen.

Uiteindelijk kwam ik dus zowat twee uur later met het door mij inmiddels felbegeerde object naar buiten, een ruk tijd en een smak geld armer, maar een nieuw stuk speelgoed rijker. Misschien was ik toch wel aan iets nieuws toe.
Thuis meteen aan de slag, eerst het oude toestel aan de PC, om de agenda en contactpersonen te synchroniseren. En tijdens die handeling valt het #$@&%$ding weer uit!
Maar er is ook goed nieuws, de nieuwe doet het uitstekend, dus ik kan weer twee jaar vooruit.
Dan komt ongetwijfeld de volgende.
I can hardly wait!