Nachtritten: sexy lading (21)
Een voor Giovanni onbekende broeder stond Sjaaks bed af te halen. Hij draaide zich langzaam om.
‘U bedoelt de man die net overleden is?’ Hij ging onvermoeibaar verder met het bed.
‘Dus er is niemand bij hem geweest de laatste uren?’, vroeg Giovanni. Hij leek nog niet te beseffen dat Sjaak dood was.
‘Niemand.’ Dit was natuurlijk een keiharde leugen. Giovanni keek de broeder indringend aan.
‘Ik ben een soldaat kwijt. Sorry voor het wapen.’ Giovanni borg het op. ‘Het is een vriend van mij, hij is neergestoken. Hij zou hier nog moeten liggen. Ik heb op de straat gehoord dat ze het op hem hebben voorzien.’
‘Hij is dood, meneer.’
Giovanni ging op de enige stoel in de kamer zitten en keek strak voor zich uit. Nu begreep hij wel wat de broeder zei.
‘Dood?’
‘Helaas, het spijt mij, meneer’, zei de broeder met een geknepen stem.
‘Waar ligt hij?’, vroeg Giovanni.
‘Beneden, kamer 408. De kamer waar de doden wachten.’
Giovanni wist niet wat hij van deze broeder moest denken. Hij gaf hem een onbehagelijk gevoel. ‘Doden die wachten?’, dacht hij. Hij hield zijn hand dan ook dicht bij zijn wapen.
Giovanni trok het laken van het lijk. Zijn adem werd hem ontnomen. Hij keek het lijk met open mond aan en kuste het voorhoofd van zijn eerste soldaat.
‘Hier gaan ze echt voor boeten’, mompelde Giovanni geërgerd. Er stonden nog vier soldaten rond het lijk van Sjaak. Giovanni keek zijn tweede man aan.
‘Jij gaat in Nederland al de springstof en high tech ontstekers halen die bedoeld waren voor dat ex-vriendje van Vicky. Ik heb daar heel wat geïnvesteerd. Zulke high tech spullen kan ik hier niet zo snel krijgen. Uit Nederland halen gaat sneller. Vraag mijn broer Brasio maar waar en hoe.’
Giovanni was het zat achter zijn vijanden aan te lopen. Hij was bezig met een veel intelligenter plan dan de acties die hij en zijn soldaten tot nu toe hadden laten zien. Ook de tegenpartij wist al snel dat Giovanni zijn eerste man had verloren. Zij wisten dat Giovanni’s groep hierdoor verzwakt was.
‘Brasio?’, vroeg zijn nieuwe eerste man.
‘Ja lul, die ouwe dronkaard met die stijve poot. Hij liet zich door een vrouw in zijn knie schieten.’
Giovanni had duidelijk moeite met zijn nieuwe eerste man. Brasio was na één van zijn vele ruzies met Giovanni uit zijn beeld verdwenen. Maar dit was altijd tijdelijk.
Giovanni stapte moeizaam zijn auto uit en liep hoofdschuddend naar zijn huis. Vicky zag hem het eerst en had moeite haar tranen te bedwingen. Ze leek intuïtief te voelen dat het met Sjaak slecht ging, of erger.
‘Mijn eerste soldaat is dood’, schreeuwde Giovanni direct bij binnenkomst. ’Die gozer, ik had het nooit verwacht. Hij begreep als enige wat er precies van hem verwacht werd.’ Vicky vertrok geen spier, ze wist dat Sjaak niet dood was. Het was een spel, van Sjaak. Hij zou altijd bij haar terugkomen. Nee, Sjaak was niet dood, niet voor haar. Hij zou plotseling voor haar staan. Ze wist het zeker. Als tuinman, groenteboer, een andere soldaat. Ze bedacht wie hij allemaal kon zijn. Ze bedacht ook dat ze absoluut niet met Giovanni naar bed wilde. Ze had nog geen indicatie dat ze zwanger was en dat wilde ze zo laten nu Sjaak weer ondergedoken was.
Twee weken vlogen voorbij. Vicky werd ongesteld. Nog steeds geen enkel teken van leven van Sjaak. Het maakte haar triest, intens triest. Ze liep dagen te huilen en verzorgde zich steeds minder. Het begon Giovanni op te vallen. Hij zinspeelde constant op seks.
Brasio kwam terug uit Nederland met Giovanni’s eerste soldaat. Ze hadden alle explosieven weggehaald bij en in de eigendommen van Sjaak. Zij vergaderden urenlang. Toen Vicky hem de aparte geluidsdichte kamer uit zag komen, wist ze dat het moest gebeuren. Hij voelde zich goed en glimlachte voor het eerst sinds lange tijd weer. Hij zou haar weer verkrachten. Hij probeerde het eerst subtiel, toen zij tegenstribbelde nam hij haar bruut. Ze voelde hoe hij bij haar naar binnen drong. Ze probeerde haar benen te sluiten. Plotseling werd het zwart voor haar ogen. Hij had haar keihard in haar gezicht geslagen. Toen ze na een paar minuten bijkwam, lag hij onbeheerst op haar te pompen. Ze voelde dat hij al klaargekomen was, maar hij leek gewoon door te gaan. Zijn lul was onverminderd hard. Viagra, vermoedde ze. Het begon zeer te doen, Giovanni accepteerde dat Vicky haar hoofd van hem wegdraaide. Toen de pijn na tientallen minuten ondragelijk werd, kwam hij. Zijn zaad zorgde voor een nog hevigere pijn binnen in haar. Ze huilde.
‘Dit was lekker, hè schatje? Je moet huilen van plezier, genot ook, ja toch?’
Tussen haar tranen door bracht ze het op te glimlachen en te bevestigen wat hij vroeg door met haar hoofd een paar keer ja te knikken.
Zeg het maar lieverd, je houdt van mij. Die pillen doen wonderen.’
Voor Vicky de bevestiging dat Giovanni Viagra gebruikte. En dit terwijl ze nog nooit gemerkt had dat hij moeite met zijn daad had in het verleden. Zij had maar één wens: ‘Niet weer, laat hem de energie niet hebben, niet weer.’ Maar zijn lul leek niet slapper te worden. Vicky besloot tot drastischere stappen over te gaan. Ze voelde zich al een tijdje misselijk. Zij had het al die tijd weggeslikt en besloot te gaan overgeven. Ze kotste een dikke straal halfverteerde pizza over het gezicht van Giovanni uit. Het was zo smerig dat hij ook moest kotsen. De stank van hun kots werd ondragelijk voor beiden. Ze vlogen het bed uit naar de badkamer. Vicky voelde bij elke stap hoe zeer haar vagina deed. Het woord hoffelijkheid kende Giovanni niet en hij stond als eerste onder de douche. Vicky zag in haar ooghoeken dat zijn lul was gekrompen. Nog een keer moeten neuken zou haar een permanente infectie gegeven hebben, bedacht zij. Ze voelde hoe rauw het van binnen was.
Giovanni droogde zich af en vloekte nog wat. Hij werd gek genoeg niet kwaad op haar. Vicky had het bad vol laten lopen en probeerde erin tot rust te komen. Giovanni bood haar een spiegeltje aan waar een wit lijntje met poeder op lag. Zij begreep direct wat dit betekende en wilde er niets van hebben.
‘Nee Giovanni, laat mij nog even nagenieten.’
‘Dat is goed, maar snuif nu even op.’ Hij hield het kleine spiegeltje onder haar neus.
‘Nee Giovanni, liever niet’, zei ze bijna smekend. Ze durfde het niet weg te duwen, ze voelde hoe hij de druk opvoerde.
‘Snuif of je krijgt klappen.’
Ze voelde haar gezicht nog van de klap die ze in bed van hem gekregen had. Ze snoof het witte lijntje coke helemaal op. Al haar gevoelens werden vergroot. Giovanni zat nog op de badrand met het lege spiegeltje voor zijn buik. In een flits vloog Vicky omhoog, pakte zijn nek en trok hem hard lachend het bad in. Hij lachte ook. Maar het water kleurde snel bloedrood.