Seks in de Chilibar

“Heej John. Alles goed? Nog gesnookerd in mijn skivakantie en ook een leuke oudejaarsavond gehad? Wat? Je meent het niet! Was dat haar goede voornemen soms? Tien oliebollen naar je kop? Zat er poedersuiker op? Dan zal je er wel leuk hebben uitgezien. O ja, sorry. Maar hoe kwam het dan? Ja, dat is natuurlijk stom van je. Je weet hoe vrouwen reageren als je met een ander staat te lebberen. Ook al is het oudejaarsavond en ook al is iedereen dronken. Wie was het? Caroline? Dat meen je toch niet? Die woont al jaren samen met ene Lyvia. Wist je dat niet? Dus nu ben je eigenlijk weer vrijgezel. Wacht effe John, de conducteur komt er aan.”

“Ben ik weer. Ik moest effe verkassen want het bleek een stiltecoupé. Ik vond die mensen al zo chagrijnig naar me kijken. Maar goed, lullig voor je, hoor.
Mijn vakantie in Maria Alm? Afwisselend. We kwamen zaterdag met vier uur vertraging aan, omdat ergens in Duitsland een vrachtwagen dwars door de vangrail was gecrasht. Dus van skiën kwam niet veel zaterdag. Maar de avond was helemaal te gek. Na het eten naar de Chilibar aan de achterkant van het hotel. Mijn vrouw, onze dochter, haar man en onze kleinzoon van zestien waren er ook, maar waren te moe om lang te blijven. Dus die namen een drankje en gingen daarna slapen. Ik wilde nog één pilsje drinken. Ondertussen werd het steeds drukker. Over het algemeen plaatselijke jeugd. Tussen de zeventien en dertig denk ik. Hoezo, mijn doelgroep? Ik vind het alleen gezellig om onder jongeren te zijn. Wat? Ja hoor, ik was met afstand de oudste. Zeur niet man. Jij kijkt zeker alleen naar geheugenspelletjes op omroep Max en naar de tieten van Patricia Paay in de Playboy? Die jongeren in die bar vonden het helemaal niet gek dat ik daar ook stond. Ja, dat wel. En sommige ook al behoorlijk. Die waren na het skiën gaan après-skiën en daarna meteen doorgegaan. Maar dat is echt niet de reden, dat ze het niet gek vonden, dat ik er was. Maar goed. Ik sta daar aan de bar en er komen twee meisjes van ongeveer twintig naast me staan. Leuke meisjes. Ze woonden vier kilometer verderop; in Saalfelden. Op een gegeven moment vraagt de ene of ik uit Holland kwam. Ongelooflijk hè? Wat zeg je? Nee, ik had niets aan met Hollandse namen of zo. Gewoon een gokje denk ik, omdat er bijna alleen maar Nederlandse wintersporters waren. Maar goed, we raakten aan de praat en ik bied ze op een gegeven moment een drankje aan. Ze hadden net thee gedronken. Ja, dat vond ik ook gek. In een bar thee drinken, maar na mijn aanbod namen ze ineens allebei een cocktail. Ik denk: dat heb ik weer! Het werd wel steeds gezelliger. Vooral toen ze nog meer van die cocktails dronken. Die ene kwam steeds dichter tegen me aan staan. En ik was trouwens toch helemaal ingesloten door de plaatselijke schonen. Ik kreeg het steeds warmer, maar vond het wel leuk. Je kent me. Na de zesde cocktail ging het gesprek een hele leuke kant op. Ik kreeg zo’n beetje alles te horen wat ze allemaal met hun vriendjes deden en welk vriendje wanneer aan de beurt was. Ik gaf ze nog wat tips. Heel gezellig dus. Het was kwart voor een toen ik naar de kamer ging. Wat zeg je? Veel gekost? Ben je gek? Ik ken Sepp, de barman, goed en had allang met hem afgesproken dat ik alleen de eerste cocktail van ze zou betalen en de rest heeft hij op hun rekening gezet. Ik ken dat trucje van die meisjes allang, hoor. Een oude man heeft lekker veel centjes en is altijd wel bereid om wat geld in leuke, jonge meisjes te steken. Ik heb ze de rest van de week niet meer in die bar gezien. Wacht effe John, ik moet overstappen. Je krijgt zo de rest van het verhaal. Tot zo.”

“Ben ik weer. Nieuwsgierig geworden? Ja, natuurlijk heb ik ook geskied. Maar zondag was het godverdegodver min zeventien! Ik kon bij het plassen mijn lul echt niet vinden. Zo klein was hij geworden. Ik zei tegen mijn vrouw dat ik niet kon plassen, omdat ik mijn lul kwijt was. Zegt ze: Jij raakt ook altijd alles kwijt. Heb je hem misschien op de kamer laten liggen?
Wat zeg je? Nee John. Jij kent mijn vrouw niet, maar die kan echt cynisch zijn hoor.
We wilden al de vakantie afzeggen en naar Kopenhagen reizen om daar een tegendemonstratie te organiseren en dan een spandoek te maken met: Geen gekloot, CO2-uitstoot! Maar gelukkig was het de volgende dagen veel minder koud. Vrijdag was het zelfs tien graden, maar omdat het woensdag en donderdag geregend had en de temperatuur boven nul was, werd de piste net zo groen als ik op dinsdagavond. Aan het eten kon het niet liggen, want dat hadden de anderen ook op en ik had ook nog geen noemenswaardige hoeveelheid alcohol gedronken, maar ik verliet nog voor de rest van de familie de Chilibar en heb die avond en nacht tien keer met mijn mond boven de pot gehangen en daarna nog eens tien keer met mijn kont. Ik vervloekte mezelf, dat ik zoveel had gegeten. Vooral de bonensalade en de bietensalade zag ik in de pot terug. Ik moet toch wat beter gaan kauwen in het vervolg. Wat zeg je? Ik weet toch niet dat je net een broodje zit te eten! Het is geen lunchtijd, hoor. Enfin. Twee dagen in bed gelegen. De hele dag kutfilms op ProSieben. Dan ben je wel echt ziek, hoor. Gelukkig kon ik vrijdag weer skiën, maar vraag niet hoe. Ja, inderdaad. De regen had heel veel ellende op de piste veroorzaakt, dus ik moest om de groene plekken heen skiën. Alleen de zwarte pistes hadden nog redelijk goede sneeuw. Maar er was wel een lekker zonnetje, dus ik heb gewoon heel lang bij een hut in de zon gezeten. Maar ik bel je zo weer, want ik moet alweer mijn kaartje laten zien. Het leukste moet nog komen. Tot zo.”

“Ben ik weer. Ja, inderdaad. Soms komt er urenlang niemand je kaartje controleren en nu heb ik het in iedere trein. Maar ik ben al blij dat ze rijden, want dat was tijdens mijn verblijf in Oostenrijk niet het geval, geloof ik. Wie, jij? Vier uur moeten wachten voor je naar huis kon? Kut zeg. Maar goed. Ik zal je nog even verder bijpraten over de vakantie. Vrijdag had ik lekker geskied en ik voelde me voor het eerst sinds twee dagen weer eens topfit, dus ’s avonds na het eten met de familie naar de Chilibar. Om negen uur ging de familie naar boven en ik wilde nog één pilsje en dan had ik het ook wel gezien; dacht ik. Je houdt het niet voor mogelijk, maar de familie was nog niet weg en ik had net mijn drankje of ik hoorde achter me een kreet en voelde een por in mijn rug. Ik draai me om en herken Klaus en Sabine. Drie jaar geleden had ik daar ook een avondje met ze doorgebracht in de Chilibar, maar toen waren ze met een grotere groep. Zij is ongeveer vijfentwintig en hij loopt al wel tegen de dertig, denk ik. Ze waren eigenlijk al behoorlijk bezopen toen ze binnen kwamen. Duidelijk bezig met een kroegentocht. Het was weer afgeladen in de bar, dus onder het praten werden we een beetje tegen elkaar aan geworpen door de ons omringende massa. Klaus en Sabine klonken hun glazen ondertussen om de minuut met het mijne en Klaus zei dan dat ik zijn ‘Kumpel” was. Sabine probeerde een beetje te dansen op de dancemuziek en Klaus werd wat loslippig en vertelde me dat hij eigenlijk thuis een vrouw en drie kinderen had, waarop Sabine meteen vertelde dat ze ook een man had. Ze waren nu op een ‘bedrijfsuitje’. Klaus vertelde zo goed en kwaad als het ging dat hij veel vriendinnen had, maar dat ze allemaal op zijn geld uit waren, want hij zou zijn vader opvolgen in een firma met dertigduizend werknemers. Hij was bang dat Sabine het ook om die reden met hem deed. Ik bekeek hem nog eens goed en kon zijn angst volledig begrijpen, maar zei natuurlijk dat Sabine me geheel oprecht leek. Dat Sabine me daarvoor dankbaar was, bleek even later. Ze ging voor me staan en danste een beetje heen en weer. Plotseling voelde ik haar hand. Hij was er zo plotseling dat ik verstijfde. Althans, voor een stukje. Ik was ‘hem’ eerder die week kwijt geweest, maar zij had hem nu teruggevonden. Ik keek om me heen. Er stonden zoveel mensen om ons heen, dat het voorval helemaal niet opviel. Nou, John. Ik had wel een dilemma. Moest ik die hand weghalen? Hij had net goed beet gekregen, nadat hij de rits van mijn gulp had geopend. Maar ja, je kent me. Ik zeg niet graag ‘nee’ en ben erg sociaal voelend. En ik vond het niet netjes om haar gebaar te weigeren. Klaus lulde gewoon door, maar ik had geen idee waar hij het over had. Geheel tevreden dronk ik na een paar minuten mijn pilsje leeg en bestelde een nieuw. Nadat ze haar handen had gewassen heb ik nog een uurtje met Sabine zo goed en zo kwaad als het daar ging gedanst en het getetter van Klaus in mijn oor aangehoord en daarna ben ik naar boven gegaan. Haar e-mailadres zat in mijn broekzak. De volgende dag zijn we weer naar huis gegaan. Het was dus een wisselvallige vakantie, maar toch wel leuk. Ik er ben trouwens, dus ik ga uitstappen. Ik wilde je nog even Gelukkig Nieuwjaar wensen. Hopelijk komt het weer goed tussen jou en Marijke. Doeidoei.”

Ook alle lezers een Gelukkig Nieuwjaar. Maak er wat moois van.