Zo maak je geen vrienden

x (servidor)
Na de kerstdagen wordt alles weer normaal. Nou ja, wat je normaal noemt. De dagen voor de kerst heb ik mij verbaasd, over de karrenvrachten voedsel en drank, die er uit de supermarkten werd gesleept. Ik moest koffie en brood halen, vanwege een geblesseerd linkerbeen ging ik toch maar even met de auto (ik rijd een automaat-auto), en kwam in een echte file voor de parkeerplaats van de plaatselijke kooploods. Crisis? Ik geloof er niets van, niet na het zien van deze ongebreidelde inkoopwoede van het ganse volk.  

Hare Majesteit hield haar gebruikelijke kersttoespraak, en die heb ik helaas gemist. Maar ik begrijp uit de verslagen, dat zij in de gaten heeft, dat wij lijden aan contactarmoede, en dat ‘wij’ eigenlijk ook niet meer bestaat. Dat daar ‘ik’ in meervoud voor in de plaats is gekomen, omdat we allemaal onszelf belangrijker vinden dan de anderen.
Niets nieuws, dacht ik toen ik dat las. Ik ben altijd al belangrijker geweest dan wie dan ook, alleen weten al die anderen, inclusief HM, dat nog niet. Dat is het echte probleem. (Wordt aan gewerkt, komt goed!)

Maar Hare Koninklijke Hoogheid heeft wel een punt, en daarom valt het halve volk nu over haar heen. Als het onzin was, zou er niemand op reageren. Toch? Nou, ik zal u vertellen hoe het zit. Zin en onzin worden met evenveel enthousiasme bestreden, omdat men het onderscheid niet meer kent. En er wordt van alles bij gesleept, wat er niets mee te maken heeft. In casu, de affaire ‘villa van PWA’ in Mozambique, wat niets te maken heeft met hoe wij hier leven, en met het onderwerp dat mevrouw Beatrix aanroerde. Gezeik en gezeur dus, meer niet.
Het maakt niet uit, wat voor standpunt je kiest, er is altijd wel iemand die het beter weet en je zonder verder nadenken aanvalt. Ik weet niet eens meer of ik links of rechts ben, want daar is ook al geen verschil meer in.  

Elektronisch contact door middel van email, sms, twitter, hyves en facebook in plaats van persoonlijk contact is een verarming van de sociale interactie. Althans, als je het laat gebeuren, dat die contacten in de plaats ervan komen, en niet gewoon erbij. Zelf bestook ik de hele wereld met email, zelden of nooit met sms, en al die andere hypes doe ik niet aan mee. Ik heb vorig jaar wel een hyvesaccount geopend, maar ik heb nog steeds 0 (nul) vrienden.  Dat schiet dus niet op.

Nu vind ik dat niet zo erg, eigenlijk. Ik heb liever de 4 of 5 vrienden van vlees en bloed in mijn dagelijks leven, dan 1000 virtuele vrienden. Ik denk dat HKH bedoelde te zeggen, dat de virtuele persoonlijkheden op de zogenaamde sociale sites berusten op bedrog. Zelfbedrog, wel te verstaan. Het zijn geen vrienden, het zijn bits en bytes. Het zou interessant zijn te weten, hoeveel ‘vrienden’ elkaar alleen kennen van de digitale snelweg, zonder elkaar ooit te ontmoeten. Is dat al eens onderzocht? Volgens mij zit daar wel een mooi proefschrift  in, voor deze of gene.

Al met al begrijp ik het bezwaar van Ons Staatshoofd, dat wij bij al die moderne middelen om met elkaar te communiceren, het contact hebben verloren. We zijn erg oppervlakkig geworden. Behalve als we iemand kunnen afzeiken of over klagen, dan gaan we tot het gaatje.
Maar er is één ding, dat Hare Majesteit over het hoofd lijkt te zien. Namelijk, dat men het kennelijk zo wil.
En of dat komt, omdat je ‘er niet bij hoort’, als je er niet aan meedoet, of omdat ‘men’ er de voorkeur aangeeft geen echt contact met de wereld te hebben, of kiest voor de illusie dat men dat contact juist wel heeft door te twitteren en te hyven, doet niet zo ter zake. Het is wat men wil. En die keus mag iedereen maken.

Zelf kies ik voor écht contact, zoals HKH het bedoelt. Daarom stuur ik ook geen nieuwjaarskaarten, maar ga ik in de eerste week van januari bij al mijn vrienden en kennissen langs, om ze persoonlijk Nieuwjaar te wensen.
Majesteit, laat u even weten wanneer u thuis bent?
Per email, graag.