Louis van Gaal: Koning, Keizer, Admiraal
Ik heb wel een zwak voor Louis van Gaal. Hij komt uitermate autoritair over, is zeer zelfverzekerd, spreekt duidelijke ambities uit en zijn verhouding met de pers levert goede tv op. "Ben jij nou zo dom of ben ik zo slim?" Ook leuk: de persconfrontaties met Ron Jans. Of de reclame voor Media Markt. In ieder geval, iedereen heeft wel een uitgesproken mening over Louis van Gaal. Je bent voor of je bent tegen. En ik mag hem wel.
Privé schijnt hij erg amikaal te zijn. Mooie uitzendingen bij Holland Sport en De Wereld Draait Door, waar Louis toch meer zijn menselijke kant liet zien. Ook laten veel spelers zich lovend uit over de betrokkenheid van Louis van Gaal. Hij schijnt graag op de hoogte te zijn van wat bij de spelers leeft. De speler als Totaal-mens.
Zijn aanstelling bij AZ vond ik wel mooi. Met een relatief kleine club, proberen de traditionele clubs van de troon te stoten. Ik was wel benieuwd hoe dat zou gaan. Wel knap wat hij in Alkmaar gepresteerd heeft. Eerst bijna kampioen, seizoen daarop een klein dipje. Maar Louis van Gaal bleef strijdbaar. Zelfs toen hij bijna was opgestapt. Zijn laatste seizoen begon slecht, hij werd alweer afgeserveerd, en toen begon het. Prachtig voetbal, veel goals, Dembele, El Hamdaoui en aan het eind de kampioensschaal. Hij had de troon weer veroverd. Met AZ, een ploeg gevormd door en naar zijn hand.
Toch hoopte ik op nog een grote club voor Louis van Gaal. Een club met grote vedetten. Zou hij hiermee om kunnen gaan? Bayern München kwam voor ons beiden als geroepen. FC Hollywood. Een club met Beckenbauer als ere-voorzitter, Rummenigge als (oud)voorzitter en Hoeness als manager en nieuwe voorzitter. Allemaal klassieke oud-topspelers van Duitse leest. Dus ik voorzag al mooie beelden.
Ik was van kinds af aan al anti-Bayern. Bayern was Über-Duits, met zijn Rumminigges, Beckenbauers en zijn Kahns. Bayern München had door de jaren heen de vooroordelen over Duits voetbal bepaald. Geen echte uitblinkers, harde werkers, lelijk voetbal, maar als team erg sterk, de spelers hadden longen als paarden en aan het eind won Bayern altijd. Bayern was de club die Johan Cruijff een onvergetelijke afscheidsavond moest geven. En dat deden ze. Ze gaven Onze God Johan niet één kado, maar wel acht. Zou Louis hier nog aan gedacht hebben toen hij bij FC Hollywood tekende?
Zijn start was als vanouds. Helaas geen gedichten, maar wel meteen gedoe met Ribery en Toni, voor vele miljoenen aan aankopen, waarvan een aantal onbegrepen zoals Pranjic en Braafheid, maar de resultaten bleven achter. Veel gelijke spelen en het spel was niet goed. In München begon het goed te rommelen. Rummenigge zei wat, Beckenbauer zei ook wat in allerlei programma's, en Hoeness deed ook nog een duit in het zakje. Maar Louis van Gaal bleef rustig. Hij moest alleen maar wat wedstrijden winnen met zijn Bayern. Te beginnen die dinsdagwedstrijd tegen Juventus.
Juventus-Bayern München was een schoonheid van een wedstrijd. Eéntje die alles had wat een voetbalwedstrijd moet hebben. Snelheid, aanvallende acties, verdedigende blunders, ballen op palen en goals op de goede momenten. En wat speelde Bayern goed. Met zijn tweeën hadden Van Bommel en Schweinsteiger het hele middenveld in bezit, Van Buyten die als een Alex in zijn beste dagen speelde, het trekken en sleuren van Olic en Gomes, de rushes van Pranjic, het spel tussen de linies. Prachtig, on-Duits voetbal. Maar ook: de blijdschap van Louis van Gaal.
De overwinning van Bayern was een overwinning van het voetbal ten opzichte van het aloude italiaanse spel. Louis van Gaal vormt ook Bayern München naar zijn hand. Hij gaat het ver schoppen met dit Bayern, zowel in de Bundesliga, als in de Champions League. Ach, ik gun hem ook wel titels met Bayern. Levert weer mooie beelden op. Louis van Gaal op een podium voor een groot plein in München. Louis van Gaal is dan Koning, Keizer en Admiraal.