Wat doe jij met Kerst?

Thako (Okaht)

Meestal komt die vraag rond deze tijd. Zo'n kleine twee weken tot anderhalve week voor de feestdagen. Het is steeds dezelfde vraag, die enerzijds retorisch is, maar waar het antwoord toch bij mij blijft liggen.
“Wat doe jij met Kerst?”

De vraag is retorisch omdat het in feite een verkapte uitnodiging is en de vraagsteller mij al bij hem of haar aan het Kerstmaal ziet zitten. Of men verwacht juist dat ik nee zeg, maar men wil wel met een schoon geweten, met het eigen gezin aan de feestdagen beginnen. Ze stellen dus hoe dan ook de vraag, met het antwoord al in het achterhoofd.

Dan is het eigenlijk weer grappig, dat ik wél altijd zelf het antwoord mag geven. Hiermee geven ze me toch wel tamelijk veel macht in handen. Door het “foute antwoord” te geven, kan ik de complete feestdagen, van een heel gezin de grond in boren! En door gedurende het feestmaal nog een stevige schep ellende bovenop dat antwoordt te pleuren, vieren ze de rest van hun leven nóóit meer Kerstmis!
Mijn doel is daarbij simpel. Ik wil niet steeds opnieuw dezelfde vraag beantwoorden, die ik niet eens wil horen.

Een groot deel van de uitnodigingen komt van familie die ik de rest van het jaar amper spreek, maar die weten dat ik nog steeds vrijgezel ben. Deze mensen hopen stiekem dat ik nee zeg. Ze stellen de vraag meer voor de vorm. Nu hebben wij juist in december enorm veel verjaardagen in de familie, dus ze kunnen me rond deze tijd amper uit de weg gaan. Vanuit pure bezwaardheid komen dan de uitnodigingen.
Wat nu als ik dan juist ja zeg? Ik kondig dan ook meteen als volleerd driesterren-magnetron-kok aan dat ik met liefde mijn aandeel in de bereiding van de maaltijd op me zal nemen. Vrouwlief krijgt te horen dat ik rond half zeven in de ochtend al op de stoep zal staan, omdat een kalkoen nu eenmaal héél langzaam moet worden gegaard. De magnetron op “ontdooien” en dan twaalf uur laten pruttelen. Van ieder stukje vlees op tafel zal ik uitgebreid de slachtmethode beschrijven. Tijdens het eten zal ik de kinderen vervelen met vragen naar hun seksleven, waarbij ik de nadruk zal leggen op alle mogelijke ziektes die kunnen worden opgelopen door onveilige seks.
Wedden dat ze “ome Thako” volgend jaar met rust zullen laten?

Dan zijn er de lui die daadwerkelijk een goede daad willen stellen door die eenzame vrijgezel uit te nodigen. Ik zou dat nog op prijs kunnen stellen als ware vriendschap, ware het niet dat ik daar al de nodige negatieve ervaringen mee op heb gedaan. Die gasten pretenderen dat zij de laatsten in de wereld zijn, die mijn feestdagen nog enige kleur kunnen geven. Overtuigd van een zware depressie bij mij, als ze me niet in huis zouden halen. Een dag lang moet je meedoen met hún ideale Kerstdag, en met hún tradities. Als je dan 's-avonds met je vette pens de deur uit wandelt, kijken ze je na alsof ze een leven hebben veranderd. Terwijl ze me alleen maar een dag ergernis, geveinsde gezelligheid en maagzuur hebben bezorgd!
Als ik nu ook maar één keer een ferme “nee” laat horen, en duidelijk maak dat ik misselijk wordt van hún feestdagen, zou het afdoende moeten zijn. Gewoon eens zéggen hoe ik kots op die nep-gezelligheid en nep-compassie. Ik wed dat ze dan volgend jaar wel weer een nieuwe eenzame kennis zullen proberen te strikken.

Nee. Ik zit dus niet te wachten op die quasi-retorische vragen. Zeg me dat ik mee kan eten, maar dat ik wel mee moet betalen, en ik weet zeker dat er ware oprechtheid achter schuilt. Stuur me een sms met het bevel om met Kerst aan te schuiven, en ik weet dat er geen dubbele bodem achter de vraag zit.
Zo niet, dan hang ik de hele Kerst lekker lui op de bank voor de televisie en heb ik ook een paar heerlijke dagen. Eten uit de magnetron. Dat scheelt overbodig werk

Dit jaar? Eerst Kerstdag hang ik weer lui op die bank. Tweede Kerstdag eet ik heerlijk mee bij mijn ex, mijn zoons, de vriendin van mijn oudste en hun halfzus met haar man en kinderen. Gewoon heerlijk afgezaagd maar gezellig.
Hoe ik ben uitgenodigd? Mijn oudste heeft met zijn vriendin een lift naar huis nodig en dan is het net zo makkelijk om ook maar te blijven eten. Niet eens een echte vraag. Meer een praktische invulling, zonder bijbedoelingen. Heerlijk!