Ik heb wel wat beters te doen

FOK!sinterklaas

Tijdelijke UserIconDoe mee met de FOK!-Sinterklaascolumnwedstrijd. Raad welke columnist welke column heeft geschreven, en schrijf je vermoeden in de comments onder de columns! Alle columns waarvan jij de schrijver kunt proberen te achterhalen, worden gepost onder het pseudoniem FOK!Sinterklaas. Uitslag maandagavond op FOK!radio, en natuurlijk ook op de FP.

"Kom op jongens, dit is het laatste jaar. Volgend jaar gelooft jullie broertje er niet meer in. Toe nou, deze ene keer nog." Haar stem klonk tussen smekend en kwaad in. Eigenlijk was ze kwaad. Waarom wilden die jongens nou de enige traditionele familieavond, Sinterklaasavond - pakjesavond, niet meer meevieren. Martijn (15), Jurgen (14) en Wout (12) stonden voor haar. Berry (7) was op zijn kamertje aan het spelen. Berry was een beetje een nakomertje. Zijn broers hielden veel van hem, maar er waren grenzen. Ze hadden geen zin meer in Sinterklaasavond, dat hadden ze wel gehad. Althans, met de familie, ze gingen het wel bij vrienden vieren.

"Ik heb Sinterklaasavond op school", zei Wout. "We hebben lootjes getrokken en surprises gemaakt."
"Nou, fijne verrassing dan", zei moeder. "Waarom weet ik daar niets van?"
"Er is een brief over geweest. Die zul je wel weer niet gelezen hebben", zei hij uitdagend. "Of ik zal hem vergeten zijn te geven", mompelde hij er zachtjes achteraan.
"En dat is op de avond zelf?"
"Ja, anders is het geen Sinterklaasavond hè?"
"Niet zo brutaal jongeman!! Andere jaren is het nooit op de avond zelf geweest. En wat is jullie excuus?" Boos keek ze Martijn en Jurgen aan.
"Ik ga het bij Mieke vieren", zei Jurgen. Mieke was zijn vriendin. "Ook surprises."
"Ik doe niet meer aan die onzin. Ik heb wel wat beters te doen. We gaan met vrienden van school naar de bios. Dan is het lekker rustig, want er zijn niet van die josti-ouders in de bios waar je stil van moet zijn, dus kunnen we eindelijk eens lol trappen."

"Fijn hoor. Wat een geweldig stel kinderen zijn jullie. Eén jaartje kun je niet meer wachten. Eén jaartje tot Berry er niet meer in gelooft. Nou, ik ben reuze trots op jullie. Fijn, doe maar wat jullie willen, ik wil jullie er niet eens meer bij hebben."
"Anders kunnen we het toch 's middags doen?", zei Wout om het een beetje goed te maken. Martijn gaf hem een por en een blik die zei dat hij zijn mond moest houden. Ook 's middags had hij er duidelijk geen zin in.
"Nee hoor jongens, de lol is er voor mij al af. Berry, papa en ik vieren het wel met z'n drieën. Dat is wel zo goedkoop."
"Bedoel je dat we dan niet eens een kadootje krijgen?", vroeg Jurgen verontwaardigd
"Toch wel een chocoladeletter?", voegde Wout toe.
"Nee niets! Als jullie zo egoïstisch zijn dan kan ik dat ook. Jullie zorgen maar dat je je lekkers krijgt waar je het viert. Dit huis is voor jullie Sinterklaas-vrij. Ik haal jullie cadeautjes wel uit de zak. Het werkt twee kanten op. En nou wegwezen, ik hoef jullie voorlopig even niet te zien."
Als op commando draaiden alledrie de broers zich om en liepen naar boven.

Die avond  was het niet erg gezellig aan de eettafel.
"Wat is er aan de hand?", vroeg vader, die van het voorgaande niets meegekregen had, omdat hij vlak voor het eten van zijn werk was gekomen.
"Dat vertel ik je vanavond wel", zei moeder nors, en ze prikte zo hard in een hard spruitje dat die van haar bord schoot en over tafel rolde.
"En strooi dan wat lekkers ...", begon Martijn te zingen. Wout en Jurgen schoten in de lach.
"Ja zo is het wel genoeg!", barstte moeder los. "Hou je mond en eet door."
In doodse stilte aten ze verder. Zwijgend ruimde moeder de tafel af terwijl de kinderen naar hun kamers gingen.
"Wat is er toch?", zei vader.
"Straks, als Berry op bed ligt."

Die avond las moeder een extra Sinterklaasverhaal voor aan Berry.
"Morgen is het pakjesavond hè mam", zei hij met glimmende oogjes.
"Ja jongen. Morgen is het feest." Ze kon amper haar tranen binnenhouden. Haar kleine jochie die zich zo verheugde op het feest en die grote knullen die het moesten verpesten. Weer werd ze boos.
"Dan gaan we allemaal zingen en dan krijgen we de pakjes." Berry was er al helemaal klaar voor. Moeder gaf hem een dikke knuffel en deed het licht uit. Ze kon het niet over haar hart verkrijgen hem nu al te vertellen dat zijn drie broers er niet bij zouden zijn. Zachtjes snikkend liep ze naar beneden.
"Wat is er nou toch?", vroeg vader
"Die rotjongens zijn er morgen niet! Ze hebben allemaal hun eigen belang voorop gesteld. En dit is het laatste jaar dat Berry er nog in gelooft en ik wilde zo graag nog een keer met z'n allen gezellig Sinterklaas vieren."
"Ach, die jongens zijn er toch te oud voor. Dat moet je toch begrijpen."
"Ja ga jij lekker hun kant kiezen!"
"Het gaat niet om kanten kiezen. Ik weet dat je liever iedereen bij elkaar hebt, maar vroeger of later moest dit toch gebeuren."
"Ja maar Berry..."
"Die heeft dat toch niet door joh. Die is veel te druk met zijn kadootjes en te gespannen om dat door te hebben. Dat is helemaal geen probleem. Alleen voor jou, maar daar moet je je dan maar overheen zetten. Dat hoort bij het opgroeien van de kinderen en het loslaten als ouder. Ik zet de zakken met kado's in de schuur en vraag buurman of hij om zeven uur op de deur wil bonken en de zakken voor de deur wil zetten. We maken er een fijne avond van met z'n drieën."

De volgende dag hing er geen fijne sfeer in huis. De oudste drie ontliepen moeder zo veel ze konden. Berry was inderdaad te druk om er iets van te merken. Vader probeerde moeder zo veel mogelijk af te leiden en ging met haar en Berry de stad in om voor het laatst Sinterklaas een hand te geven in het winkelcentrum. Berry was uitgelaten. Toen ze terugkwamen aan het eind van de middag was Martijn al vertrokken. Moeder werd er een beetje triest van. Haar boosheid was wel over, de pijn bleef al deed ze haar best om er niet te veel van te laten merken. Die avond aten ze brood. Om kwart over zes vertrokken Jurgen en Wout, allebei met een zak waarin hun surprises zaten.
"Doei, fijne avond."
"Ja jullie ook jongens", zei vader. Moeder hield kwaad haar mond.

Kwart voor zeven werd de CD met Sinterklaasliedjes opgezet. Uit volle borst zong Berry mee. Langzaam begon het Sinterklaasgevoel ook bij moeder te komen. Ze warmde de chocomel op en sneed de banketletter aan stukken. De kom met pepernoten kwam op tafel en ze keek vertederd naar haar jongste zoon. Oh als die jongens er nou toch maar waren. Ze zette het onbehagelijke gevoel van zich af en besloot dat ze voor Berry plezier moest maken. Vader had gelijk, het moest een keer gebeuren.
"Stoomboot", brulde Berry en voor de derde keer werd 'Zie ginds komt de stoomboot' opgezet. Moeder keek op de klok, tien over zeven. Buurman was laat. Ook dat nog. Op dat moment werd er keihard op de voordeur gebonsd. Berry schoot overeind. Er werd nog harder op de achterdeur geramd. Moeder keek verbaasd op. Hoe deed buurman dat? De achterdeur ging een stukje open en een handvol snoepgoed vloog de kamer in. Vlak daarna ging de deur van de gang open en daarvandaan vloog ook een hand met snoepgoed de kamer in.
"Zwarte Piet!!", krijste Berry.

Inderdaad, uit de gang kwam een Zwarte Piet de kamer binnen. Hij gooide nog een hand snoepgoed door de kamer. En nog één.
"Woont hier een lief jongetje?" klonk het vanaf de achterdeur.
Perplex draaide moeder zich die kant op. Daar stonden nog twee Zwarte Pieten. Vier handen snoepgoed werden de kamer ingeslingerd. De Zwarte Piet bij de voordeur sleepte twee grote zakken met kadootjes de kamer in. Weer vlogen handen met snoepgoed door de kamer, voornamelijk op en achter kasten. Berry was door het dolle heen en had de avond van zijn leven.

"Dank jullie wel jongens, wat was dat ongelofelijk lief van jullie", zei moeder toen Berry uitgeput in zijn bedje lag. "Maar waarom zo veel snoepgoed op die moeilijk bereikbare plekken? Ruimen jullie dat nog wel even op?"
"Ja dag, ik heb wel wat beters te doen."
"Dat mag je zelf doen."
"Dat is je straf omdat je echt geloofde dat we er niet zouden zijn."