Natte hond

Doe mee met de FOK!-Sinterklaascolumnwedstrijd. Raad welke columnist welke column heeft geschreven, en schrijf je vermoeden in de comments onder de columns! Alle columns waarvan jij de schrijver kunt proberen te achterhalen, worden gepost onder het pseudoniem FOK!Sinterklaas. Uitslag maandagavond op FOK!radio, en natuurlijk ook op de FP.

Na vier keer “nog eentje” te hebben gedronken, grijp ik de fles definitief uit de kast. Ik stommel terug naar de bank en plof neer. De lege chocoladefolie knettert onder mijn billen en mijn maag verzet zich tegen nog meer marsepein. Ik tart het lot door mijn telefoon te pakken, maar ik heb geen nieuwe berichten.

In het licht van de lantaarns sjouwt een man over straat. Nog zo’n verdwaalde feestganger in een Sintkostuum. Ik geef een ruk aan het gordijn. Het laat los. Het fletse licht van de flats werpt een grimmig licht in mijn woonkamer.

Wat een schijtdag. Fiets gejat, wasmachine kapot. Ik heb uit frustratie al mijn anticommerciële gevoelens opzij gezet en flink veel pepernoten ingeslagen, om bepakt en bezakt dat rotstuk terug te lopen naar huis, terwijl al die veel te blije schoolgaande peuters met hun verregende pietenmutsjes naar mij staarden, veilig vanachter moeders fietsende rug.

Ik zak terug in de bank. Er is niets te doen, behalve de hele avond televisie kijken met Sinterklaasfilms, niet-overspelige gelukkige mannen en kansspelreclames die om de kooplustige Sinterklaasdagen draaien. Gadverdamme. Er is niets aantrekkelijks op tv en ik sta al weken zo droog dat er geeneens meer een wortel in kan. En ik ben toch al geen vegetariër.

Terwijl ik schommelend voor de rijen dvd’s sta, zie ik door het flapperende gordijn de Sint verder zwalken. De wind rukt aan zijn mijter. Wat een kutweer. En wat een kutfilms. Gaat het niet over kerst, dan moeten die stoere actie-dvd-helden van mijn ex wel met een liefje eindigen. Net zoals hijzelf. Of met kinderen die later gelukkig zijn, hun schoentje zetten en de nieuwste Harry Potter vinden in hun schoen.

De bel gaat. Via de intercom zie ik de doorweekte mijter staan. “Sodemieter op, lul!” De bel gaat nog eens, dus zet ik het volume van de tv nog wat harder. Hilversumse kinder-erretjes vullen de kamer met klinische notenladders. “Daar wordt op de deur geklopt.” Hard, harder, steeds harder. Ik wurm me uit de bank.

Voor de deur staat Sinterklaas. Hangende mijter, doorweekte baard. Zijn plaksnor bungelt aan zijn onderlip. Hij neemt zijn mijter af en stamelt: “Ik houd van je…”
“Sodemieter op.” Ik smijt de deur dicht en loop terug naar de kamer. “Het is een vreemdling zeker, die verdwaald is zeker.”

Bart! Ik storm terug naar de gang en ruk de deur weer open. De Sint draait zich om en neemt de pruik van zijn hoofd. Zijn blonde haar springt alle kanten op, zijn ogen zijn blauw en daadkrachtig als altijd. “Ik heb haar gedumpt.”

Ik wankel op mijn benen en vraag me af of ik het ben of de alcohol, maar het is toch echt mijn stem. “Ik houd van je.” Hij zet langzaam een stap dichterbij. “Ik ook van jou…”

Ik druk me tegen hem aan. Zijn vochtige mantel en doorweekte haar ruiken naar natte hond; een plak gesmolten chocola zit aan mijn achterwerk gekleefd. Ik ontmantel hem volledig tot aan de grote witte Sintonderbroek toe. Sinterbart warmt flink op in onze oude slaapkamer. De mijter prijkt eenzaam op de vensterbank, binnen beslaan de ramen. Sinterklaas maakt me eindelijk gelukkig.