Van de daken, op de sofa

Doe mee met de FOK!-Sinterklaascolumnwedstrijd. Raad welke columnist welke column heeft geschreven, en schrijf je vermoeden in de comments onder de columns! Alle columns waarvan jij de schrijver kunt proberen te achterhalen, worden gepost onder het pseudoniem FOK!Sinterklaas. Uitslag maandagavond op FOK!radio, en natuurlijk ook op de FP.

"Ik heb het helemaal gehad. Ik ben het spuugzat. Oh, sorry, ik zit nog helemaal in de verschrikkelijke rijmpjesflow. Waarschuwt u me alstublieft wanneer ik me er schuldig aan maak. Maar écht, ik ben er he-le-maal klaar mee. Er valt geen eer meer te behalen aan Sinterklaas zijn. Ik word niet serieus genomen! Niet door kinderen en niet door hun ouders.
Voorbeelden? U wenst voorbeelden? Dat dacht ik wel. Iedereen die de kans krijgt om de Sint te spreken, denkt aan zijn eigen wensen. Egoïstische klootzakken. En ik maar cadeaus inpakken. Maar goed, voorbeelden. Hoeveel wilt u er?

Alle mannen, zelfs volslagen randdebielen, mogen tegenwoordig zonder pardon een Sinterklaaspak aantrekken. Vroeger moest je daarvoor op z'n minst een statige man zijn van respectabele leeftijd en in bezit van een donkere stem. Het was toen nog een eer om hulpsint te zijn. Voor mij was het ook leuk, al die hulpsinterklazen. Maar nu is het eerder pijnlijk dan strelend, als ik zie hoe mijn evenbeelden tegenwoordig eruit zien en wie het werkelijk zijn. Verdomme. Het is niet leuk meer.

Ook niet langer leuk: snoepgoed uitdelen. Vroeger waren kinderen oprecht blij met een chocoladeletter. Ik raakte geregeld ontroerd als ik die kleine melktandjes in de romige chocolade zag zakken. Maar nu…. Heeft u enige idee hoe vét kinderen zijn op het moment? Ik zou ze geen snoepgoed meer moeten geven! Nee! Eerder een maagverkleining! Achtjarige knaapjes met dikkere tieten dan hun moeders. Je zou ze toch. En daar zou ik nog meer vreten aan moeten geven? Ik wil het niet meer.

Kinderen waren bang voor me. Nee, niet bang, ze hadden ontzag voor me. Ze zongen olijke liedjes voor me, om me positief te stemmen. Tieten heten ook wel memmen. Sorry. Alles wordt modern, de wereld verandert. Maar nog steeds moet ik keer op keer dezelfde wanstaltige liedjes aanhoren. Jaar op jaar. Sinterklaas kapoentje. Fuck off! Bedenk eens iets nieuws, iets moois. Mij doe je er geen plezier meer mee. Zal ik voor de grap eens uitrekenen hoe vaak ik dat lied heb moeten aanhoren? Nee, hè? Op dat soort informatie zit u niet te wachten. En telkens moest ik ieder kutkind weer wijsmaken dat ik er intens van stond te genieten. Bloedvergieten. En naast het feit dat het een verschrikkelijk lied is, zingt iedereen het per definitie lelijk. Niet te geloven. Als er nog één kinderkoor met bespottelijke piepstemmetjes… Het hele koor ín de zak van Sinterklaas, verzwaren met stenen en zinken maar.

U zult het misschien niet geloven, maar mijn leven als Sinterklaas, is volkomen kut. Sinterklaas, wat is dat trouwens voor een naam? Ik vergeef het mijn ouders nooit dat ze me die naam hebben gegeven! Dat had u niet gedacht hé? Dat de Sint ouderissues heeft.

Ik stop ermee. Laat de kindertjes maar stikken. Het zak mij een zorg zijn. Zal, bedoel ik. Dat was een verspreking waar u niets achter hoeft te zoeken.
Ik ben het zat. En weet u wat nog het ergste is? Ik ben stokoud, heb in het verleden tal van kinderen heel gelukkig gemaakt en ben een van de bekendste personen van uw land. Wanneer ik morgen dood val, merkt u dat pas volgend jaar in november. Met die wetenschap, vraag ik u: hoe geliefd ben ik eigenlijk?

Wie ben ik eigenlijk? Ik word een paar weken per jaar vereerd en op het moment dat kinderen zelfstandig aan die verering kunnen doen, als ze er oud genoeg voor zijn, als ze niet meer opgehitst hoeven te worden door hun ouders, horen ze dat ik helemaal niet besta. Kijk dan naar me. Kijk dan! Besta ik niet? Zit ik hier niet? Bestá ik niet?

Wat zit u nou stom naar me te kijken? Zeg iets!
Dat is uw werk. Wat is dat, wat u daar verfrommelt? Laat zien!
Och nee. Een verlanglijstje. Van u en uw zoon. Speelgoed voor in de hut? Kut, kut, kut!

Weet u wat? Haal uw kind maar uit de droom. Sinterklaas bestaat niet. Niet meer. U was mijn laatste poging. U had mij kunnen laten inzien dat ik het allemaal verkeerd zag. Maar ook dat is niet gelukt. U heeft geen woord gezegd. U bent nog een slechtere psychiater dan ik een Goedheiligman. Ik hoef uw advies al niet meer. Het maakt niet uit. Ik stop ermee. En ik ga hier weg. Ik ga wel zuipen."