Fascinating Story

“You’re Dr. House?”
”I assume my name came up last night in the form of a moan?”
^{House MD – Lucky Thirteen}

Ben ik sneu? Dat vraag ik me wel eens af.
Je hebt van die tienermeisjes die hun hele kamer vol plakken met posters van hun helden en heldinnen. Overal in het kamertje hangen posters en knipsels van Justin Timberlake, Beyonce, the Black Eyed Peas, vul maar in.
Er zijn vele gehandicapten die Frans Bauer laten terugkomen op zo’n beetje ieder object in hun woning: bekers, broodtrommels, foto’s, zelfs het dekbed. (Misschien is het in dit geval overbodig om te vermelden dat het om gehandicapten gaat; niemand met een normaal stel hersens zal zich hier schuldig aan maken.)
Ik ken zelfs een volwassen vrouw die twee kolossale posters van Brad Pitt met ontbloot bovenlijf in haar slaapkamer heeft hangen.
Is idolaat zijn van iemand, om wat hij doet of hoe hij er uit ziet, niet te sneu voor woorden? Is het iets voor kinderen die nog geen schaamte kennen?
Ik ben 27 en idolaat van House MD. In mijn ogen is dit veruit de beste serie ooit geschreven. En ook nog eens prachtig in beeld gebracht. Hugh Laurie is een fantastische acteur, die zo ontzettend veel verschillende emoties en situaties volledig geloofwaardig neer kan zetten. En dat nog los van de krankzinnige situaties in de serie. Kevin Spacey was jarenlang mijn favoriete acteur, het leek onvoorwaardelijke liefde, maar dat is verleden tijd. Hugh Laurie is als Gregory House mijn absolute held.
Ik heb er de kloten niet voor, maar ik denk niet dat ik een probleem zou hebben met een grote poster van hem in mijn huis.

“Joey is not gay”
“Maybe not gay, but certainly delightful.”
^{House MD – Mob Rules}

Een grote poster van House in mijn huis. Dat is vrij gemakkelijk homoseksueel te interpreteren. Hoewel ik dat niet ben, vind ik hem een woest aantrekkelijke man. Hij heeft een schitterende, intelligente kop en een mooie stem. Daarnaast heeft hij een ongelooflijk groot gevoel voor humor. Veel van zijn opmerkingen zijn ronduit hilarisch. Ik weet wel dat hij die niet allemaal zelf schrijft, maar wat maakt dat uit. De meisjes die Beyonce nagenoeg verafgoden, weten waarschijnlijk ook wel dat zij haar liedjes niet zelf schrijft.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik heb een paar keer over hem gedroomd. Ik hoorde en zag hem zinnen uit de serie uitspreken, terwijl ik er gewoon bijstond.
Vrij sneue dromen eigenlijk. Ben ik een keer dicht bij hem in de buurt, sta ik er alleen maar een beetje oenig naar te kijken.
 
"If you need absolution, go to a priest. Or give alms to the poor."
^{House MD - House training}

Ik heb gezondigd. Ik heb één keer een aflevering gekeken op tv en nog wel op SBS6. (Tot zover de SBS6-boycot.) Ik wil geen afleveringen op tv kijken, want de reclameblokken maken me eindeloos chagrijnig. Daarnaast verpesten de banners – “Jongleren met Sterren, hét televisiemoment waar iedereen het over heeft” – die tíjdens de afleveringen half in beeld schuiven, volledig mijn kijkplezier.
Ik probeer geen afleveringen te kijken op tv. Ik wil de dvd-box kopen en dan lekker, zolang en zo vaak als ik wil, kunnen kijken. Maar die zonde, die ene keer kijken, daar kan ik nog wel overheen komen. Al was het wel een spectaculaire aflevering die me deed verlangen naar meer.
Later heb ik pas echt gezondigd: ik kreeg een link doorgestuurd van een website waar je alle afleveringen van het nieuwe seizoen kon bekijken. Anderhalve maand heb ik het volgehouden om niet te kijken. Ik vond het niet netjes. Het is net als met cd’s waar je naar uit zit te kijken. Die moet je niet downloaden; je moet wachten op de officiële uitgave, dat bevredigt. Maar ik hield het niet meer. Ik heb het hele seizoen online gekeken. Wat een fantastisch seizoen weer. De what-the- fuck?-momenten waren niet op een hand te tellen.
Toch voelde ik me op een of andere manier een beetje schuldig dat ik heb gekeken. Een beetje teleurgesteld in mijzelf.

"Paging me during Judge Judy... not a good way to win my affections."
^{House MD - The Right Stuff}

Eergisteren heb ik dan toch de dvd-box gekocht. En het was weer hetzelfde verhaal als bij de aanschaf van de vorige vier boxen. Eén aflevering kijken en mijzelf beloven dat het bij deze blijft vanavond. Om er vervolgens nog drie te kijken. Iedereen haten die mij stoort. Eindeloos nadenken over wat House zegt. Tussen alle lompheid en grappen door wordt er erg veel gezegd dat mij aan het denken zet.
Ik droomde vannacht weer over een aflevering. In mijn hoofd gonzen te hele tijd citaten.

Op mijn werk was een collega vandaag heel omslachtig een saai verhaal aan het vertellen en het enige wat ik kon denken was:
 
“Fascinating story. You thought about adapting it for the stage?"
^{House MD - Cursed}