Ik ben asociaal

Het was een normale avond in het studentencafé waar ik achter de bar stond. Allemaal studenten die genieten van het begin van het weekend. Op de banken zit een groepje mensen gezellig te ouwehoeren onder het genot van menig biertje, aan een tafel zit een stelletje te schaken, een groepje meiden die ik nog niet eerder gezien heb bezetten het dansvloertje en aan de bar zitten een aantal oudere stamgasten, die praktisch tot het meubilair gerekend worden. Het was nog vroeg, het was nog rustig, dus een mooi moment om zelf ook nog wat te drinken te pakken.

Langzaam maar zeker begint het voller te worden en een tweede barman, Michiel, komt bij me achter de bar staan. Niet dat het nu zo druk is dat één persoon het niet meer aan kan, maar we willen de mensen niet langer op hun drankje laten wachten dan nodig is. Ik neem de kant van de bar bij de dansvloer voor mijn rekening. Niet geheel zonder reden natuurlijk. Twee van de meiden die stonden te dansen komen namelijk naar de bar toe lopen om wat te drinken te bestellen en ze hebben allebei een hoge decoratieve waarde. Michiel ziet ze ook aankomen en probeert mijn aandacht te trekken. Ongetwijfeld om te vragen of ik even glazen wil gaan halen, terwijl hij de bar in de gaten houd. Helaas voor hem, hebben de klanten echter mijn onverdeelde aandacht.

Lachend nemen ze beiden plaats op een kruk en ik vraag waarmee ik ze van dienst kan zijn. Michiel is zo vriendelijk om mee te luisteren, want een bestelling van een groep meiden wil nog wel eens betekenen dat er het een en ander gemixt moet worden uit 2 of 3 flessen per drankje en voor zeven personen ben je dan toch even bezig. Het valt echter mee: twee cola light, vier bier en een droge witte wijn. Michiel knikt naar me, ten teken dat hij de cola vast zal inschenken, terwijl ik naar de koelkast loop voor de witte wijn. Terwijl ik de koelkast open trek en buk om de wijn te pakken, hoor ik achter me de meiden giechelen. Onverstoorbaar schenk ik de wijn in, tap de biertjes en zet ze bij de cola, die Michiel al voor me op een dienblad had gezet. Terwijl de meiden zich met hun buit naar hun vriendinnen begeven, stoot Michiel me aan. “Die blonde viel net bijna over de bar heen, om naar je kont te kijken toen je bukte voor de wijn.” zegt hij lachend. Met een grijns knipoog ik naar hem. Dit kan nog een leuke avond worden.

Binnen tien minuten komt ‘die blonde’ weer naar de bar. “Heh, je krijgt het toch best warm van dat dansen.” verzucht ze, terwijl ze tegenover me aan de bar gaat zitten en een extra knoop van haar bloesje losknoopt. “Heb je nog een wijntje voor me?”
“Tuurlijk.” zeg ik, en waar ik de eerste keer nog arbo-verantwoord door mijn knieën ging voor de wijn, liet ik dat dit keer achterwege. Service staat bij ons hoog in het vaandel.
Inmiddels staat een vriendin van haar ook aan de bar en die besteld een biertje bij me. Ik zet het bier en de wijn op de bar en terwijl ik het geld in de kassa stop, loopt de vriendin alweer naar de dansvloer, een witte wijn in haar hand.

Terwijl ‘die blonde’ een slok van haar bier neemt, tap ik er ook een voor Michiel en voor mezelf. Ze heeft inmiddels een pakje sigaretten op de bar neergelegd, en is in de bodemloze put die vrouwen handtasjes noemen op zoek naar een aansteker. Ik grijp mijn kans en biedt haar een vuurtje aan. Een stuk minder subtiel dan hun drankwissel, maar zeker zo effectief. Ik knip de aansteker aan, en ze houd mijn hand vast terwijl ze haar sigaret aansteekt. De eerste 2 centimeters zijn al verbrand voordat ze loslaat.

De hints van beide kanten zijn duidelijk en we raken aan de praat. Ze stelt zich voor als Michelle en het gesprek loopt als vanzelf. We praten over van alles en nog wat: koetjes, kalfjes, films, muziek, hobby’s, noem het allemaal maar op. De meeste gasten zijn bekenden en zijn zo vriendelijk om bij Michiel te bestellen als ze zien ‘dat ik het druk heb’. Michiel geeft ook al aan dat hij me wel roept als hij hulp nodig heeft, maar ik voel me er niet prettig bij hem alleen te laten werken en weet een goed evenwicht te vinden tussen werk en Michelle. Na elke onderbreking gaan we naadloos verder waar we gebleven waren.

Achterin de zaal zijn een paar jongens helaas in een heftige discussie verwikkeld geraakt die uit de hand dreigt te lopen. Ik ben de beheerder van die avond en dien dus echt in te grijpen. Het blijkt te gaan om leden van twee verschillende studentenverenigingen waar wat rivaliteit tussen heerst. Na vijf minuten lullen als Brugman is de vrede weergekeerd en kan ik weer terug achter de bar. Twee van de jongens lopen gebroederlijk achter me aan, omdat ze besloten hebben elkaar op een rondje te trakteren.

Michelle had met bewondering zitten kijken hoe ik dit zo soepel had opgelost. Het was mij niet opgevallen, maar ze zei het zelf. Het gesprek ging weer verder, en tussen de bedrijven door wist ik nog iemand over te halen zijn autosleutels achter te laten en een taxi te bellen, en een kopje koffie te maken voor iemand die toch een biertje te veel had gehad.

“Welke studie doe je eigenlijk? Sociale wetenschappen of zo?” vroeg Michelle plagerig.
“Nee,” lachte ik. “dat is niets voor mij. Ik ben klaar met studeren en ben programmeur geworden.”
We praatten nog even door, maar al snel zei ze, dat ze nog even naar haar vriendinnen ging. Na wat gegiechel, en gepraat tussen de meiden, pakten ze allemaal hun jas, en gingen ze er vandoor. Verbaasd keek ik naar de deur. Toen ik me weer omdraaide zag ik dat Michiel me vragend aankeek. Ik haalde mijn schouders op. Ik wist het ook niet. Ik was er eigenlijk al vanuit gegaan dat ik die avond niet alleen naar huis zou gaan.

Een vriendin van me was op de lege kruk komen zitten. “Hé Wietse, ik zag wat er gebeurde. Trek het je niet te veel aan joh, je verdient beter dan die oppervlakkige muts.”
“Hoe bedoel je?” vroeg ik. “Ik heb me de hele avond prima met haar vermaakt. Niets oppervlakkigs aan.”
“Ik hoorde toevallig wat ze tegen haar vriendinnen zei voordat ze weggingen. Ze zei:”Laten we gaan, dat wordt toch niets, het is een IT-er. Ik had het ook niet verwacht, want hij ziet er best leuk uit, maar ja, die lui hebben totaal géén sociale vaardigheden!””