Geheugengekte

Soms is het heerlijk om op te ruimen. Nu het najaar is gestart, vind ik het fijn om eens even mijn wintergarderobe onder handen te nemen. Ik doe zulke opruimklussen zeer rigoureus. Droeg ik dit kledingstuk vorig jaar regelmatig? Oké, dan zal ik het dit jaar ook nog dragen. Hing het vorig jaar ook al ongebruikt in mijn kast? Hupsakee, weg ermee. Zo. Opgeruimd staat netjes. In de stad weer wat nieuwe aankopen doen -ook niet bepaald een straf- en mijn garderobe is weer compleet. De spullen die ik weggedaan heb, daar denk ik niet eens meer aan.

Zo ook mijn mailbox. Nu en dan houd ik grote opruiming. Veel berichten die niet meer relevant zijn gooi ik weg, mailtjes die ik wél wil bewaren verdeel ik onder in mappen. Daarna de prullenbak nog legen, en klaar is Kees. Opgeruimd staat netjes. Denk ik nog wel eens terug aan de berichten die ik heb weggegooid? Nee, natuurlijk niet. Lekker belangrijk!

Maar dan mijn hoofd. Echt, hoe die hersens van mij werken is mij een groot raadsel. Opschonen? Ja graag, maar hoe doe je dat? Updaten? Dat is hard nodig, maar ik kan de tools niet vinden. 
Want: waarom denk ik ieder jaar op 9 november: ‘O, vandaag is Rita jarig!’ Nou, omdat Rita inderdaad jarig is op 9 november. Alleen, Rita is een meisje dat vroeger bij mij in de klas zat op de lagere school. Ik heb haar zeker al zo’n vijfentwintig jaar niet meer gezien. Dus, waarom onthoud ik dergelijke informatie? Ik weet niet eens of ze nog leeft! En dan is Rita nog maar een van de vele voorbeelden die ik kan bedenken. Ik weet nog alle namen van de kinderen die op de lagere school bij mij in de klas zaten en de verjaardagsdata van klasgenootjes waar ik op feestjes werd uitgenodigd.

05273-1655. Ook zoiets. Het telefoonnummer dat wij vroeger hadden toen we in Marknesse, een dorpje in de NoordOostPolder, woonden. Het nummer wordt al 20 jaar niet meer gebruikt! Waarom heb ik het dan in vredesnaam onthouden? En ook dat van mijn oma, het mens is al jaren dood, en toen ze nog leefde vond ze dat ik haar te weinig belde. Dus waarom onthoud ik dat nummer dan toch?
Wat die telefoon betreft, ik kende vroeger iemand die steeds als de telefoon rinkelde riep: “Met ikke! De smid die hep een dikke!” Het rare is, dat ik dat zinnetje altijd nog hoor als de telefoon gaat. Dát wil ik graag vergeten, maar dat gebeurt dan weer niet. En de persoon die dit altijd riep is ook al vijftien jaar dood.

Ik onthoud  alleen maar dingen waar ik geen zak aan heb, terwijl ik mijn huidige bankrekeningnummer niet eens weet te onthouden, bij een pinautomaat altijd weer sta te piekeren, en op mijn werk ook vaak over de deurcode na sta te denken.

Veel dingen die ik graag zou willen onthouden, willen maar niet beklijven. Ik ben getrouwd met een man die erg geïnteresseerd is in het nieuws. Hij leest het, hij kijkt het, hij hoort het, hij vreet het en hij schrijft erover. Vaak kijken we samen naar actualiteitenprogramma’s en dan zie ik een politicus die ik natuurlijk van gezicht ken, en ik kan ook nog wel verzinnen dat hij van de VVD is, of zo, maar hoe de man heet? Geen idee. Mijn man echter, is net Teletekst op Benen. Hij onthoudt alles en heeft die kennis ook altijd paraat. Ik ben daar wel jaloers op.
Met films heb ik hetzelfde. Namen van acteurs. Ook zoiets. De hele film zit ik te verzinnen waar ik die acteur toch ook weer van ken en hoe hij heet.

Als de harde schijf van de computer te vol is, dan wordt het hoog tijd om deze eens flink op te ruimen. De computer wordt alleen maar trager door al deze overbodige informatie. Weg ermee! Dat zou ik met mijn hoofd ook graag eens willen doen.
Irrelevante informatie? Deleten. Nare herinneringen? Weg ermee. Alle schijfruimte die door deze opruiming ontstaat kan opgevuld worden met nieuwe informatie. Zodat ik mijn bankrekeningnummer eindelijk eens kan onthouden.

Mijn familie doet vaak een beroep op mijn geheugen. Want ik weet me veel meer te herinneren dan zij. Kinderliedjes, gebeurtenissen, namen, ik dreun het zo allemaal op.
Eigenlijk weet ik wel, hoe het komt. Vanaf mijn zesde levensjaar heb ik een dagboek bijgehouden. Alles wat ik beleefde, schreef ik ook nog eens op.

En zoals bekend: schrijven is een prima methode om zaken te onthouden, een fantastisch hulpmiddel om te gebruiken bij een studie en 
geweldig als geheugensteuntje bij het boodschappen doen.

Ik had alleen nooit de verjaardagsdatum van Rita op moeten schrijven…