Big Brother en de nymfomane

23 oktober 2015

Aloysius Kreukel was wat vermoeid van het staren naar het beeldscherm. Hij stond op en ging voor het raam van zijn kantoortje staan. Buiten stormde en regende het. Echt herfst. Er waren niet zo heel veel mensen op straat. Dat had hij op het beeldscherm ook al gezien. De camera’s die de verschillende beelden op zijn scherm brachten, waren bovendien nat van het regenwater en dus zag hij alles troebel. Er waren weliswaar kapjes op de camera’s aangebracht, maar de regen waaide er gewoon onderdoor. Aan de overkant, onder de kastanjebomen op het schoolplein, zochten een paar moeders nog snel wat kastanjes met hun kinderen, voor ze in de droge auto stapten.
Aloysius verwachtte niet dat er vandaag iets geks zou gebeuren, maar hij moest toch zo weer achter het scherm plaatsnemen. Stel je voor dat het nieuwe systeem iets zou registreren en hij zou dat niet zien omdat hij afwezig was. Dan zou hij beslist meteen ontslagen worden.
Hij wilde net weer op zijn plaats achter het scherm gaan zitten, toen Anja binnenkwam met koffie.
God, wat zag ze er weer geil uit. Naveltruitje zonder beha en kort rokje, waaronder dus heel veel van haar mooie benen te zien was.

Anja was de slet van de dienst. Een echte nymfomane. Ze bracht de koffie rond, maar bood daarbij ook wel eens wat anders aan en daar werd gretig gebruik van gemaakt. 
Aloysius was een van de weinige mannen die haar tot nu toe had kunnen weerstaan. Hij wilde geen poespas op het werk. Maar dat had hem wel heel veel moeite gekost.
Anja kwam naast hem staan en keek naar de moeders met hun kinderen.
“Ze gaan vast herfststukjes maken met die kastanjes.” zei Aloysius.
“Ik verzamel liever eikels, hoor.” Anja boog voorover om de koffie neer te zetten en Aloysius had op die manier een aardige inkijk in haar laag uitgesneden naveltruitje. Hij ging maar snel weer achter het beeldscherm zitten, maar Anja had zich waarschijnlijk voorgenomen om hem vandaag aan haar prijzenkast toe te voegen. Ze ging op haar hurken naast hem zitten en legde een hand op zijn rechterbeen.
“Is er nog wat te zien, Al?” Haar hand schoof ‘toevallig’ een beetje naar boven en ze bukte zodanig voorover dat er inderdaad heel wat te zien was. Aloysius bood geestelijk nog wel weerstand, maar lichamelijk was hij al letterlijk en figuurlijk de lul. De enorme bobbel in zijn broek werd meteen bevrijd door Anja. Ze liet er geen gras over groeien. Daadkracht was een van haar goede eigenschappen.
“Jezus, Al,” zei ze met een verbaasde uitdrukking op haar gezicht, “waarom heb ik dit niet eerder ontdekt? Je lijkt wel een Arabier.”
“Waarom een Arabier?” Aloysius keek een beetje onnozel. Hij kreeg geen antwoord meer, want Anja had wel geleerd dat het niet netjes is om met volle mond te praten.”
Aloysius probeerde zich krampachtig op het scherm te concentreren, maar het lukte nauwelijks. Het dierlijke in hem kwam steeds meer boven. Even sloot hij zijn ogen om te genieten, maar hij bedacht net op tijd dat hij ondanks het heerlijke gevoel toch moest blijven opletten. Hij opende zijn ogen en keek weer naar het beeldscherm.
Op dat moment registreerde een van de camera’s iets dat de rest van zijn lichaam ook deed verstijven. Aloysius stond zo snel op om alarm te slaan dat hij zijn eikel openhaalde aan Anja’s tongpiercing. Een kreet van pijn ontsnapte hem, maar hij moest verder. Alarm slaan. Onmiddellijk.

24 oktober 2015
    
In het torentje zaten Minister-president Wilders, Minister van Justitie Teeven, Minister van Binnenlandse Zaken Brinkman en Minister van Defensie Van Baalen. De Minister-president nam het woord.
“Ik neem aan dat jullie het bericht gelezen hebben dat de AIVD via het systeem Indect heeft onderschept voor het gepubliceerd werd?” Hij keek de anderen stuk voor stuk doordringend aan. Ze knikten.
“Dit had natuurlijk nooit mogen gebeuren. Welke oetlul is zo knettergek dat hij alarm geeft als er een paar hardlopers een gordel met drinkbusjes om doen voor ze gaan hardlopen?”
Fred Teeven keek een beetje schuchter om zich heen en nam dan het woord.
“Volgens zijn chef dacht hij dat het terroristen waren, die zichzelf wilden opblazen. Ze stonden in de buurt van ons kantoor. De regen had het zicht van de camera’s wat vertroebeld en daardoor leek het net alsof het gordels met granaten waren. Dat kan ik me wel een beetje voorstellen, want die plastic flesjes in die hardloopgordels lijken er wel een beetje op. Het systeem zoomt daar dus meteen op in. Als de camera dan een troebel beeld geeft, dan zie je het verschil niet. Het anti-terroristenteam was in ieder geval razendsnel ter plekke en heeft geen enkel risico genomen en meteen geschoten, dus als zodanig is het toch wel nuttig geweest. Als het echt terroristen waren geweest, dan hadden ze niet de tijd gehad om zichzelf op te blazen.” Het gezicht van de minister had iets triomfantelijks.
“De lijken zijn opgeruimd. Het was er gelukkig vrij stil en de mensen die de krant hebben ingelicht zijn opgepakt. Het is nu zaak dat het gebeurde niet verder uitlekt. De krant is al onder druk gezet en de AIVD scant nu met het systeem Indect internet af om te kijken of er iets op de discussiefora van sites verschijnt. Die sites worden meteen uit de lucht gehaald en de mensen die het bericht wilden verspreiden zullen worden gearresteerd. Ik denk wel dat we de schade zo kunnen beperken en dat het grote publiek er niets van te weten komt.”
De minister-president dacht even na en zei toen: “Mocht er toch nog iets uitlekken, dan wil ik dat de AIVD het zó regelt dat het lijkt alsof het echte fundamentalistische terroristen waren. We kunnen niet hebben dat de nieuwe systemen straks in de Tweede Kamer worden afgezeken. Ze weten daar toch nog van niets, hoop ik?”
Fred Teeven schudde heftig zijn hoofd. “Nee hoor, alles zit in de doofpot.”

Ik hoop niet dat zo’n soort gebeurtenis ooit realiteit wordt. Het lijkt natuurlijk onmogelijk dat zoiets gebeurt, maar wat is onmogelijk als er mensen worden ingezet om met beangstigende systemen te werken?
Europa besteedt momenteel elf miljoen euro aan ‘Project Indect’. Een systeem dat internet en computers afspeurt op zoek naar afwijkend gedrag. Het systeem richt zich met name op websites, discussiefora (FOK!?), UseNet-groepen, bestandservers, p2p-netwerken en zelfs individuele computersystemen.
Daarnaast besteedt Europa drie miljoen euro aan ‘Automatic Detection of Abnormal Behaviour and Treats in crowded Spaces (ADABTS). Dat project onderzoekt ‘verdacht gedrag’ dat bewakingscamera’s automatisch kunnen oppikken. Het systeem analyseert het gedrag van stemmen en de manier van lichaamsbeweging en kan op die manier ‘verdachte’ personen opsporen.

Was George Orwell zijn tijd toch ver vooruit?