Jij bent echt slecht!

Als ik een spel speel, gaat het mij natuurlijk om het plezier dat ik aan het spel beleef. Ik zou eerlijk gezegd niet weten waarom ik anders een spel zou spelen. Een sterke singleplayer kan voor heel veel plezier zorgen en zou dat ook eigenlijk altijd moeten doen. Tegenwoordig is (of vooral was) er altijd dat fijne extraatje dat voor flink wat extra speeluren kan zorgen, een extraatje dat mij het gevoel kan geven dat ik echt goed ben en, misschien nog wel beter, mij in de gelegenheid stelt om de personen om mij heen recht in hun gezichten uit te lachen (lees: schelden). Ik heb het natuurlijk over splitscreen multiplayer.

Het is een onderdeel van spellen dat tegenwoordig toch regelmatig door ontwikkelaars over het hoofd wordt gezien of in ieder geval gruwelijk onderschat. Als ik een first person shooter speel op een console vind ik het natuurlijk hartstikke tof om door de singleplayer heen te raggen, maar aangezien dat tegenwoordig een klusje is van gemiddeld 6 à 8 uur, wil ik dat echte gevoel van voldoening nog wel eens mislopen. De ideale situatie is voor mij dan ook dat ik na zo’n singleplayer oneindig door kan knallen met vrienden, zittend op een bank en allemaal met een controller in onze knuistjes. Splitscreen multiplayer is gewoon iets waar ik persoonlijk erg veel waarde aan hecht. Dit is geen slechte poging om als zeikende, ‘vroeger was alles beter’-eikel over te komen, maar in het geval van splitscreen multiplayer ben ik bang dat het vroeger wel beter was. En dan bedoel ik beter in de zin van dat er überhaupt splitscreen multiplayer in spellen zat.

Waarom moet ik mij tegenwoordig nog steeds vermaken met potjes TimeSplitters 2? Niet dat het een straf is om dat spel nog steeds te spelen, maar er mag wat mij betreft wel een moment komen dat een mens verder gaat in zijn leven. Ik keek daarom ook echt heel erg uit naar spellen als Haze en Far Cry 2, maar dat gevoel verdween volledig toen bleek dat ik in die spellen niet eens de mogelijkheid zou gaan krijgen mijn lieve vrienden dood te maken. Hoe moeilijk kan het zijn om een paar leuke maps in elkaar te knutselen, een paar leuke game modi te bedenken en voor het mooie wat extra speelbare characters te verzinnen? Uiteraard hoor ik heus iedereen nu al ‘Online multiplayer’ schreeuwen en ik begrijp ook wel dat online helemaal het dingetje is tegenwoordig, maar hoeveel leuker is het om met bezwete oksels iemand gewoon recht in zijn gezicht mede te delen dat hij echt heel slecht is? Ik begrijp gewoon niet dat zoiets moois zomaar kan verdwijnen!

Capcom heeft ons met Resi 5 laten zien dat splitscreen multiplayer ook tegenwoordig echt heel tof kan zijn en The Mercaneries-mode van dat spel speel ik dan ook regelmatig met heel veel plezier met een tweede speler naast mij. Wat zou het mij leuk lijken als dit plezier door ons allemaal op de een of andere manier wordt overgebracht op ontwikkelaars en deze mensen vervolgens hun uiterste best gaan doen om mijn grote wens in vervulling te brengen door splitscreen multiplayer een comeback te laten maken! Misschien is het wat overdreven, maar dromen over mooie dingen kan altijd, toch?