Van Allah mag ik tenminste wel gamen!

Het is zaterdagmorgen op het Centraal Station in Utrecht. Ik had een afspraak gemaakt voor het begin van de middag, maar door omstandigheden was ik er al uren te vroeg. Ik moest me hier nog maar even vermaken, gelukkig kun je in zo\'n geval naar Hoog Catharijne lopen waar er genoeg winkeltjes zijn om je tijd te verdoen en genoeg mensen om je heen om je op zo\\\'n moment niet hopeloos en nutteloos te voelen. \"Pardon, mag ik jou iets vragen?\" Ik schrok een beetje en voordat ik het wist was ik omsingeld door drie licht getinte jonge mannen van eind de twintig. \"Heb jij wel eens nagedacht over het geloof?\" Oef... het zijn maar jehova\'s. Nouja vooruit, ik had toch echt niets beters te doen. \"Nee eigenlijk niet, hoezo?\"

Alhoewel winkelen en het geloof mij allebei niets interesseren en ik er het liefste zo min mogelijk tijd aan verspil, heb ik me toch kostelijk vermaakt met de drie Surinaamse jehova\'s. Vooral omdat ze hun uiterste best deden om mij een schuldgevoel aan te praten over de honderden zonden die ik schijnbaar in mijn leven heb begaan. Direct gevolgd door het nog nooit eerder gehoorde advies dat ik mijn hart moest openen voor Jezus, zodat hij mijn zonden des levens kon wegwassen.

Terwijl ik constant, zonder dat de jongens het door hadden, het gesprek probeerde te ondermijnen, werden ze steeds enthousiaster over hun redder en het feit dat ze van al hun zonden waren verlost. Eén van de jongens vertelde me doodleuk dat hij vroeger wekelijks zo\'n 2000 gulden van zijn oom stal, bij wie hij in het bedrijf werkte, en dat dat hij zijn vriendin in het verleden mishandelde.
Oei, was ik nog steeds omsingeld? Even kijken... nee ze hadden gelukkig al wat meer afstand genomen.

Ik had toch niets beters te doen dus ik zwengelde het gespreksonderwerp eens richting games. Wat zouden deze bekeerde jongens vinden van al het geweld in de virtuele wereld? Oei... dat had ik nou niét moeten doen. Deze digitale vorm van dood en verderf is volgens hen echt een doorn in het oog van Onze Heer. Het moorden en het seks hebben met meerdere mensen is te makkelijk geworden voor de jeugd van tegenwoordig. In deze virtuele boosdoeners worden de morele waarden verworpen, omdat er legaal en zonder enige wroeging gemoord kan worden zonder enige vorm van consequenties in het aardse bestaan. God echter, God ziet alles en zal ook deze virtuele zonden meenemen in zijn oordeel over mij wanneer ik sterf en mijn ziel onder de loep wordt genomen.

Met een beeld van het vagevuur voor me, vroeg ik de jongens om advies. Het gamen wil ik echter niet opgeven, waardoor ik het gemakkelijkste en meest voor de hand liggende advies reeds onderuit gemaaid had. \"Ja maar waarom wil je het niet opgeven? Wees je bewust van de consequenties!\" Waarom niet was gemakkelijk te beantwoorden, games zijn mijn passie en mijn werk. Het in mijn vrije tijd in een stoffige koude kerk verblijven en Halleluja schreeuwen zie ik maar als een schrale weinig interessante vervanger. De gezichtjes van de drie jongens vertrokken.
Het begon nu na ruim 20 minuten praten langzaamaan eindelijk tot ze door te dringen dat ik toch wat minder geïnteresseerd in het christendom was dan dat ze hoopten dat ik was.

Ondertussen raakte ik het gesprek beu en vroeg ik of ik dan volgens God toch maar beter een andere geweldloze en niet digitale hobby moest zoeken. Hierop kreeg ik een positief respons. \"Ik ben het eerlijk gezegd niet zo eens met die God van jullie... zou ik van Allah wel mogen gamen?\"
De jongens keken nu ineens zeer chagrijnig en besloten al snel om een andere hulpeloze voorbijganger hun geloof op te dringen.
Hmm, geen antwoord... ik neem maar aan dat dat een \"ja\" is... puike vent die Allah!