Give me a break

Het was een hete zomermiddag in augustus. De postbode werd bij elk huis geconfronteerd met een hongerige hond, de glazenwasser was een paar weekjes vrij en kleine kinderen maakten irritant veel lawaai; het was vakantie. \"Gloeiende, gloeiende, gloeiende!\", klonk het opeens van buiten. \"Zeg bebrilde aap! Wat dacht je er van? Kom je me nog helpen?\" \"Ja pa!\", riep ik geïrriteerd terug, terwijl ik me al verheugde op de twee weken die komen zouden. Twee weken zonder ouderlijk gezag, een jaartje eens niet twee weken met die zeurpiet naar Zuid-Frankrijk. \"Ben je naast blind ook nog eens doof ofzo?\", klonk het grommend vanuit de witte caravan. \"Jaaaaa! Ik kom al!\", riep ik nu nog geïrriteerder. Wat was ik blij dat ik eindelijk eens van generaal Brom af was, geen gezeur èn thuis kunnen gamen? Kan het beter?

Het kan altijd beter, het gras is groener aan de overkant. Zo constateerde onze Rossdale onlangs bijvoorbeeld, toen hij in Zuid-Frankrijk zat, dat thuis zitten bij de consoles ook wel erg fijn was. Wie ben ik dan om deze wijze woorden te negeren? Het reisje naar Zuid-Frankrijk werd gecanceld en Brillie zou de volgende twee weken thuis bivakkeren. Thuis, alleen, in een huis vol technische apparaten. Een gamevakantie. Kan het beter? Tuurlijk, elke ochtend wakker geworden door Yolanthe Cabau van Kasbergen met een glaasje vers geperste jus en een toast met... Enfin, ik dwaal af. Ik was dus alleen thuis, alleen met mijn Xbox360, PC en handhelds. Genoeg te doen dus!

Dat viel dus even vies tegen, want het nadeel van een gamevakantie is dat je de hele dag zit te gamen. Nu zou je zeggen: \"Maar gamen is toch een van de tofste dingen die er maar is?\" Ja, maar het nadeel van de hele dag zitten gamen is dat je binnen de kortste keren door je lading nieuwe games heen bent. En daar zat ik dan. Alleen. In een huis vol met technisch vernuft, zonder nieuwe software. De enige oplossing was dan ook om wat nieuwe games aan te schaffen. Daar kwam het eerste probleem al om de hoek kijken: er komen namelijk helemaal geen noemenswaardige games uit in de zomer en alle wintertoppers had ik ook al gespeeld of in mijn bezit. Een maandje Xbox Live erbij kopen en mijn oude spellen dan maar weer eens online spelen? Ook al geen optie voor mij, omdat mijn maatjes allemaal wèl op vakantie waren. Terwijl zij lekker aan hun bruine kleurtje aan het werken waren, was ik nog krampachtig aan het proberen mijn witte lijkkleur te behouden. Wat moesten mijn mede-nerds na de vakantie wel niet van me denken als ik na de vakantie terug kwam met een gezond kleurtje? Wat begon als een ambitieus plan om mijn vakantie gamend door te brengen, veranderde dan ook al snel in veel vervelen en als een spastische naschok wat internetspelletjes spelen. Een zomertitel aanschaffen voor vijf à zes tientjes was immers ook niet cool. Mijn bebrilde medegenoten zagen me al aankomen na de vakantie: \"Ik heb de nieuwe Narnia-game gespeeld deze vakantie en jullie?\"

Nee Rossdale, thuis zitten is ook niet alles. Als ik had geweten dat twee weken gamen in hield dat je drie volle dagen aan het gamen was en je daarna nog eens elf dagen stierlijk verveelde, dan was ik lekker in die witte caravan geklommen. Op naar Zuid-Frankrijk, op naar de zon, op naar de stranden en de mooie vrouwen! Dan maar voortaan tussen de coole gebruinde mensen gaan zitten. Want wat ik in ieder geval nooit meer ga doen is twee weken alleen thuis blijven om te gamen, althans niet in de zomervakantie. Ik blijf wel een keer thuis als iedereen met wintersport is. Lekker de nieuwe Mass Effect, Call of Duty en Assassin\'s Creed spelen in plaats van internetspellen als Lingo en één tegen honderd. Neem gerust mijn plaats in, beste Rossdale, want volgend jaar ben ik mooi weer pleite. Waar ik zal verlangen naar mijn Xbox en PC, maar het gras is dan ook altijd groener aan de overkant.