Bestaat de perfecte game?
Laatst was er iets op tv over hoeveel mensen op straat voldeden aan het ideale schoonheidsbeeld. Men nam het hoofd van Claudia Schiffer in combinatie met ander vrouwelijk schoon en creëerde aan de hand van deze gegevens een masker. Eenmaal op straat aangekomen bleek dat vrijwel niemand volledig overeen kwam met het masker, omdat de ogen te hoog zaten. Wie bepaalt trouwens wat het ideale schoonheidsbeeld is? Zo gaat dat ook met games. Je hebt slechte games, iets betere games, goede games en hele goede games. Maar bestaat de perfecte game ook? En wie bepaalt wanneer een game perfect is?
Om dit te bepalen moet je eerst nagaan wat een game moet hebben om perfect te zijn. Ik zal eerst beginnen met het verhaal en de setting in een game. Men kan kiezen voor een compleet filmisch verhaal zoals in Uncharted: Drake’s fortune, gegoten in een jungle soepje, een invasie van vijandige troepen in een game als Resistance, en ga zo maar door. Omdat we al zoveel concepten gezien hebben, is het vandaag de dag heel moeilijk om een onvoorspelbaar en leuk verhaal te verzinnen. Dit geldt ook voor de setting: iedereen is ondertussen wel bekend met bijvoorbeeld de hele sci-fi setting. Het is dus aan de developers om iets unieks toe te voegen aan het verhaal en de setting.
Maar hoe zit het dan met Mario en Zelda? Daar zijn de verhaallijnen echt flinterdun, maar toch zijn deze games vaak erg goed. Hierbij gaat het namelijk om de harde kern van ieder spel, de gameplay. Hoe deze moet zijn verschilt natuurlijk per genre. Zo moet een racespel uiteraard of realistisch te besturen zijn, of als het meer een arcade-racer is, iets soepeler. Shooters moeten lekker wegknallen zonder het ‘dertien in een dozijn’ gevoel achter te laten. Ruwe randjes in de gameplay moeten uiteraard ook helemaal afwezig zijn.
Alsof developers hun handen al niet vol hebben aan bovenstaande elementen, moeten de graphics ook nog eens prachtig zijn. Omdat technologie niet stil staat, is het lastig voor een game om met graphics boven andere games uit te steken. Tot slot moet de game voorzien zijn van een fantastische soundtrack en voice-acting.
Per genre bestaat er natuurlijk een hele goede game, maar kan bijvoorbeeld een racegame, waar het uiteraard alleen draait om het racen, een perfecte game zijn? Men kan natuurlijk niet verwachten dat een game als Gran Turismo ook nog de vette shootouts uit een game als Halo zal bevatten. Een game die álles combineert en zo voor ieder wat wils heeft is ook niet perfect. Want zo’n game heeft ook voor iedereen elementen die niet in de smaak vallen. En met dat woordje smaak bereik ik een cruciaal punt. Over smaak valt namelijk niet te twisten. Een game kan dan wel geweldig zijn, maar iedereen heeft zijn eigen visie van geweldig. GTA IV is een game die door velen als perfect wordt beschouwd, maar die mening deel ik helaas niet. Er zitten bepaalde aspecten in die ik, mede door mijn hoge verwachting, niet goed vind. Zo vind ik het belachelijk dat er na al die jaren nog steeds geen kinderen rondlopen in die game. De mensen die GTA IV een perfecte game vinden zullen zeggen dat ik niet moet zeuren, want in een game als Gran Turismo staan er toch ook geen kinderen in het publiek?
Ik ben van mening dat een game vanuit een objectief perspectief best perfect kan zijn, maar vind maar eens een reviewer die zijn persoonlijke smaak helemaal kan uitschakelen. Het laatste halve puntje van een cijfer wordt altijd bepaald vanuit een subjectief perspectief. Bovendien verschilt de telling per review enorm. Zo hecht de ene site minder waarde aan de graphics dan de andere site, en kan gameplay in het ene tijdschrift meer punten opleveren dan in een ander tijdschrift. De OPM geeft maximaal 60% van de punten voor de gameplay, en hier op FOK!games telt de gameplay maar voor 33,71 % mee.
Het ideale schoonheidsbeeld is bij iedereen anders. De één vind Jessica Alba de mooiste vrouw ter wereld, en de ander kijkt liever naar Angelina Jolie. Een objectief perfecte vrouw bestaat gewoon niet. Een objectief perfecte game is er dus ook niet. Een subjectief perfecte game zien we wel vaak, maar soms is er geen sprake van ‘we’, maar van ‘jullie’, want nogmaals, over smaak valt niet te twisten.