Kijk het nerdmeisje!

Handhelds, de perfecte apparaatjes om mee te nemen op reis en daarmee bedoel ik dan niet alleen de lange afstanden reizen naar bijvoorbeeld een ontzettend zonnig vakantieoord. Ik doel op het reizen met het openbaar vervoer richting school, werk, vrienden of familie. Ook ik ben verslaafd aan het gamen tijdens het reizen om maar even te vergeten dat je nog zo een drie uur in de trein moet zitten. Maar het gamen in het OV gaat blijkbaar niet zonder de nodige vreemde blikken en opmerkingen van medereizigers. Waarom?

Is het omdat ik een meisje ben? Is het omdat ik tenminste iets te doen heb op reis in plaats van wezenloos naar buiten staren en de wegmarkering te tellen? Niet alleen vreemde blikken storen mij zo af en toe, ook de nodige opmerkingen krijg je naar je hoofd geslingerd van kinderen die waarschijnlijk het liefst zelf de GBA, PSP of in mijn geval de DS uit je handen willen trekken. Opmerkingen als: 'Kijk het nerdmeisje!' zijn mij alom bekend, maar dan vraag ik me toch iedere keer weer af waarom dezelfde mensen met hun opmerkingen toch de tijd dat ze achter, naast of voor me zitten het niet kunnen laten om met me mee te kijken op het scherm.

Iedereen die een beetje ervaring heeft met het openbaar vervoer kent waarschijnlijk ook de vertragingen, de lange wachtijden en storingen. Om nog maar niet te spreken over allerlei andere mogelijke situaties waar het OV toch zo af en toe mee te maken krijgt, zoals bijvoorbeeld bommeldingen. Nu ben ik zelf een persoon die veel moet reizen voor school, voor vrienden en familie. Om mijzelf dan niet totaal hatelijke en depressieve gevoelens aan te meten omdat de NS weer eens zorgt voor enkele luttele uurtjes vertraging, neem ik een DS met natuurlijk een boeiend spel mee. De tijd vliegt dan voorbij en ik heb dan altijd nog het gevoel dat ik daadwerkelijk iets met mijn uurtjes heb kunnen doen. Naar mijn idee is jezelf bezig houden op deze manier alleen maar positief. Je kunt natuurlijk ook mee gaan zeuren met alle mensen die zuchten en steunen zodra ze weer een 'leuk' bericht horen over de speakers op het station, maar ik neem aan dat dit jezelf ook niet helpt om nog in goede stemming op de desbetreffende eindbestemming te komen.

Maar goed, toch merk ik dan weer aan mijn medereizigers dat zij het lachwekkend vinden als iemand in plaats van een boek leest, een handheld in handen heeft en af en toe wat knopjes indrukt. Mijn ervaring is ook dat mannen die deze zelfde handelingen uitvoeren veelal minder interessant zijn om te observeren. Wellicht heb ik als meid dan een betere gamesmaak dan de mannen? Lijkt me eerlijk gezegd een beetje sterk. Een RPG kan namelijk ook erg saai zijn om naar te kijken. En toch blijf ik de aandacht trekken. Soms zo erg dat ik de reflectie van diegene die achter me zit in mijn scherm kan zien. Ook het gehijg en hete adem is in mijn nek te voelen en dat maakt de situatie natuurlijk niet beter. Vreemd eigenlijk, de mensen lachen erom en maken opmerkingen om vervolgens bijna op mijn schoot te gaan zitten om te kijken. Hoogstens irritant, van die mensen die maar iets moeten zeggen om stoer over te komen bij hun vrienden, maar stiekem het verlangen hebben om ook mee te gamen.

Uiteindelijk, als de medereizigers mij lang genoeg geirriteerd hebben met hun doordringende blik, ben ik dan toch geneigd om het spel af te sluiten. De DS wordt weer fijn weggestopt in mijn tas en ook ik meng me in het gezellig en gezamenlijk de wegmarkering tellen of de koeien in de weides bestuderen. De missie is gelukt, ook ik begin me vervolgens te ergeren aan de lange reistijd, files, vertragingen, storingen en noem ze maar op.

Het is fijn... om een nerdmeisje te zijn.