Niks kan je voorbereiden op de E3

Zo, de E3 is achter de rug. En met een aantal andere FOK!crewleden maken we aansluitend een korte roadtrip door Californië. Op het moment van schrijven van deze column zitten we op de helft van deze reis. Ik schrijf deze column op het balkon van een hotel in Jamestown, middle of fuckin’ nowhere USA. Onder het genot van een biertje lijkt me dit een goed moment om terug te blikken op de E3 en welk gevoel deze beurs bij mij heeft achtergelaten.

En met gevoel wil ik het niet hebben over welke games het meeste indruk hebben gemaakt, welke standhouder de coolste goodies weggaf of welke boothbabe het lekkerste kontje had. Ik wil proberen om een indruk te geven hoe het nu is om de E3 beurs van dichtbij mee te maken in plaats van deze vanuit Nederland via je computer te volgen.

Voorop staat dat een bezoek aan de E3 zeker geen snoepreisje is. Zo vergt deze beurs veel voorbereiding hetgeen ontzettend veel tijd, energie en kosten met zich meebrengt. Om de beurs zelf überhaupt te mogen betreden moet je je aanmelden bij de organisatie van de E3. Zij moeten je aanvraag goedkeuren en je de benodigde credentials verlenen. Daarnaast moet je elke individuele uitgever en developer apart benaderen voor een afspraak wil je een persconferentie bezoeken, een interview houden of informatie over een bepaalde game hebben. Tenslotte moet je nog praktische zaken als vlucht, hotel en huurauto regelen. Gelukkig hebben wij als FOK!gamescrew een hele goede hoofdredacteur die dat prima geregeld heeft. Daarvoor nogmaals dank.

Ben je eenmaal in Los Angeles dan moet je je elke ochtend en elke middag door spits van L.A. heenworstelen (6 miljoen mensen staan hier 2 keer per dag in). En niet alleen op de wegen van L.A. is het druk, ook op de beurs zelf is het druk. Er bezoeken ongeveer 80.000 mensen per dag de E3. Een leuk mengsel van journalisten, mensen uit de gamesindustrie, standhouders en retailers. Je moet werkelijk overal voor in de rij staan. Om een stand binnen te komen, om een trailer te kunnen zien, om een game te mogen spelen, om naar de wc te gaan, om een gore te dure hamburger te kunnen kopen, etc. En dat is alleen als je überhaupt naar binnen mag.

Wat namelijk opvalt is de arrogantie van de meeste publishers, wat zich meestal uit in bepaalde games die alleen op uitnodiging te bekijken zijn. Waarbij de uitnodiging bestaat uit een VIP kaart die je op je nek moet hangen en zo groot is dat alle andere bezoekers overduidelijk kunnen zien dat jij tot een van de gelukkigen behoort die is uitverkoren om de tweede komst van Jezus te mogen aanschouwen. Daarnaast krijgen sommige publishers het zelf voor elkaar om hun hele stand gesloten te houden, dus je komt er helemaal niet in behalve op uitnodiging. Bedenk hierbij dat de E3 sowieso al een beurs is waar je niet zomaar inkomt! Overigens wordt wel overal op de beurs door middel van banners en posters reclame gemaakt voor de games die op deze stands te zien zijn. Hieruit blijkt meteen wat het doel is van dit geheimzinnige gedoe. Namelijk hetzelfde doel als de hele E3: hype creëren. En dat is wel nodig.

Het is ongelofelijk hoeveel generieke meuk er eigenlijk uitkomt. 98% van de games die op de E3 getoond worden zijn op zijn best middelmatig te noemen en zullen (hopelijk) door een beetje kritische gamer nooit gekocht worden. GTA-klonen, Battlefield-achtige games, RTS games met dwergen en elfjes, hack’n slash games met een Japans tintje, lineaire sluipgames, saaie vechtgames, etc. Je wordt er werkelijk mee doodgegooid. Maar je moet toch overal even gaan kijken om afspraken met een publisher na te komen. En wie weet, misschien is zo’n game toch wel een potentiële topper. Je weet maar nooit en beter safe than sorry.

Wat echter het meeste opvalt is dat, ondanks je zowat naast de E3 verblijft, je bijna niks meekrijgt van gamenieuws!

Allereerst is er de pre-hype voor de E3. Uitgevers laten bewust of onbewust nieuws lekken, geruchten worden steeds luider en leugens van fanboys opgeblazen. De dagen voor de E3 zijn er verder de belangrijke persconferenties van Sony, Nintendo en Microsoft waar alle belangrijke onthullingen worden gedaan en waar namen worden opgeschreven en konten worden geschopt. Voor het verkrijgen van deze informatie ben je als E3-bezoeker afhankelijk van hetzelfde medium als wanneer je vanuit je huiskamer deze beurs volgt: namelijk het internet. En al snel kom je erachter dat een goede internetverbinding veelal niet beschikbaar of schreeuwend duur is. Nieuws volgen wil nog wel redelijk lukken, maar een persconferentie real-time bekijken of trailers downloaden kun je vergeten.

Daarnaast is er al het nieuws dat tijdens de beursdagen zelf bekend wordt gemaakt. Wanneer je op de E3 rondloopt moet je zelf actief op zoek naar nieuws en je wordt daarbij werkelijk overdonderd door indrukken. Je hebt niet de beschikking over handige websites die alles opsommen en een selectie maken van hetgeen belangrijk is en wat niet. Slaag je er überhaupt in gamenieuws te verzamelen dan is het nog een hele opgave dit nieuws ’s avonds nog in een samenhangend verhaal te gieten. Hierbij speelt niet alleen de techniek een rol maar ook de energie om na een dag lopen nog achter de laptop de kruipen om een verhaaltje te typen.

Bovenstaande klinkt misschien wat negatief, maar toch is de E3 is een geweldig evenement dat je gewoon een keer meegemaakt moet hebben. De overdreven stands, het oorverdovende en oogverblindende spektakel van licht en geluid, de werkelijk bloedgeile boothbabes en de kans om alle games te spelen die de komende 9 maanden zullen verschijnen. Maar bovenal een geweldig gezellige tijd met andere FOK!kers die van games houden en bereid zijn heel veel moeite te doen om goede content voor FOK!games te leveren. Nee, het waren een erg leuke doch vermoeiende drie dagen. En wie denkt dat het een snoepreisje is, mag volgend jaar in mijn plaats gaan. Dan ga ik zelf wel naar de Tokyo gameshow.