De Gamecube, een terugblik

De GameCube is door velen afgedaan als eeuwige tweede in Japan en hopeloze derde in het westen, voorbijgestreefd door zowel Sony als Microsoft. Een ander veel gehoord verwijt is dat de GameCube een zogenaamde "kiddy-console" is waarvoor alleen maar games voor kleine kinderen verkrijgbaar zijn. Naast de critici zijn er echter ook genoeg mensen die zweren bij Nintendo en die het te allen tijden en hoe ongefundeerd ook zullen opnemen voor hun geliefde "Ninty". Zo is het woord "fanboy" deze generatie echt een herkenbaar begrip geworden.

Het valt natuurlijk niet te ontkennen dat de GameCube niet de meest succesvolle console van Nintendo is geweest. Waar dat nu precies aan heeft gelegen is niet met zekerheid te zeggen. Maar er zijn een aantal zaken die zeker niet geholpen hebben. Zo is de marketing van Nintendo gewoonweg slecht te noemen. Veel reclame via mainstream media wordt er nooit gemaakt. Reclamefilmpjes, als deze er al zijn, worden meestal op rare tijden op vrij slecht bekeken TV-zenders uitgezonden. Ook missen de reclame-uitingen van Nintendo het gelikte en het schreeuwerige van de concurrentie. Iets waar een groot deel van de markt erg gevoelig voor is.

Onbegrijpelijk zijn ook de ronduit domme beslissingen die Nintendo soms maakt. Zoals bijvoorbeeld het niet ondersteunen van online gameplay, iets waar ze met games als Mario Party en Mario Kart zeker mee hadden kunnen scoren. Ik begrijp best dat Nintendo belang acht aan het sociale aspect van gamen, dus samen op de bank achter één TV zitten. Maar bied me beide mogelijkheden en laat me de keuze zelf maken! Het komt nu meer over als excuus voor het nooit werkend hebben gekregen van een online service. Een ander voorbeeld van een vage beslissing is de focus die is gelegd op de connectiviteit tussen de Gameboy Advance en de GameCube. Net als de Donkey Kong trommels is dit een leuke gimmick, maar niet meer dan dat. De nadruk die Nintendo hier jarenlang op heeft gelegd is zeker niet terecht. Blijkbaar zijn ze hier inmiddels ook achtergekomen, want je hoort er niks meer over.

Tenslotte is het uitmelken of het aan andere games pooieren van Mario iets dat steeds meer mensen irriteert. Hoeveel middelmatige sportgames en vage partygames met de besnorde loodgieter zullen er nog worden gemaakt voordat er eindelijk weer eens een goede platformgame verschijnt? En hebben we daar dan überhaupt nog wel behoefte aan? Je zou onderhand denken dat de ooit aangekondigde Mario 128 slaat op 128 middelmatige games met Mario in de hoofdrol.

Maar goed, genoeg negativiteit. Terugkijkend is de GameCube toch een erg geslaagde console met een groot aantal games die elke zichzelf respecterende gamer eigenlijk niet mag missen. Eerst de console zelf. De GameCube heeft een prachtig eenvoudig design. Zo lijkt de console "SPEEL MET ME!" te schreeuwen. Het is de enige console die ik niet zo snel mogelijk achter de kastdeuren wil wegstoppen maar best een mooie plek naast de TV wil geven. Ook de controler is goed ontworpen. Deze ligt heerlijk in de hand en de knoppen hebben een goede lay-out. In tegenstelling tot andere controllers hoef ik hier nooit met één oog te spieken wat ook alweer B of driehoekje was.

Maar goed, het belangrijke is en blijft natuurlijk de games, anders is een console niks anders dan een lege huls die naast je TV staat. Een veel gehoord kritiekpunt is dat er voor de GameCube niet zoveel titels verkrijgbaar zijn. Dit klopt deels, de catalogus van de PS2 en de XBox bevat inderdaad meer titels maar als je kijkt naar de verhouding tussen het aantal kwaliteitstitels en het totaal aantal verkrijgbare titels springt de GameCube er erg positief uit. Ik zal me overigens beperken tot het noemen van titels die exclusief verkrijgbaar zijn voor de GameCube.

De games die er voor mij uitsprongen zijn de drie Resident Evil-games: de remake van deel 1, Resident Evil 0 en het geniale Resident Evil 4. Elk van deze games zorgt voor een unieke game-ervaring en ze behoren grafisch gezien zeker tot de mooiste games van deze generatie. De remake was voor mij in elk geval de reden om een GameCube aan te schaffen. Een ander survival horror spel dat zeer de moeite waard is, is Eternal Darkness. Een fantastische game die de traditionele vertelwijze van een verhaal in games volledig op zijn kop zet.

Andere juweeltjes zijn de beide Metroid Prime-games. Geen traditionele first person shooters maar meer first person adventure games waarbij (naast het verslaan van vijanden) alles draait om nieuwe gebieden ontdekken en puzzels oplossen. De makers hebben met deze games bewezen dat een platformgame in first person echt kan werken. Een originele puzzelgame is Super Monkey Ball. Leuke eenvoudige gameplay, een maffe setting en geweldige mini-games. Ondanks het teleurstellende laatste gedeelte verdient het prachtige Zelda: the Windwaker ook lof. Schitterende cell-shaded graphics, een uitgebreide wereld die met een zeilboot ontdekt kan worden en (zeker in het begin) uitdagende levels en eindbazen. Tenslotte zijn er nog twee games die zeker niet genegeerd mogen worden: Ikaruga, een geweldige side scrolling shooter, en Skies of Arcadia, een van de beste RPG's van deze generatie. In Europa zijn deze games moeilijk verkrijgbaar maar als import zijn ze nog wel te koop. Vergeet dan wel niet je GameCube regiovrij te maken met behulp van een Freeloader disk. Een voordeel van de GameCube is dat deze als enige console softwarematig regiovrij te maken is.

Naast bovengenoemde toppers zijn er natuurlijk meer games die de moeite waard zijn, zoals bijvoorbeeld Mario Kart of Luigi's Mansion. Verder zijn er een aantal games die ik persoonlijk niet zo leuk vond maar waarvan ik weet dat veel mensen genoten hebben. Enkele van deze games zijn het recente Batallion Wars, Metal Gear Solid: The Twin Snakes, Tales of Symphonia en Super Mario Sunshine.

Natuurlijk blijft smaak persoonlijk. Maar ik vind dat gezien bovenstaande aanbod de GameCube toch zeker in ereplaats in de gamesgeschiedenis heeft verdiend en een console is waar Nintendo met recht trots op kan zijn. En ook al hebben ze niet zoveel aantallen verkocht als de concurrentie, in tegenstelling tot Sony en Microsoft heeft Nintendo wel op elke verkochte console en op elke verkochte game winst gemaakt! Elke gamer zou eigenlijk een GameCube moeten hebben. Al is het maar als tweede of derde console. En met de huidige prijs kun je de console en de meeste bovenstaande games al kopen voor de prijs van een Xbox 360 Core System. Voor die prijs kun je de GameCube eigenlijk niet laten liggen.

Ik geniet in elk geval nog volop van mijn cube en zal dit zeker blijven doen. Zo kan ik niet wachten om Zelda: The Twilight Princess deze lente te spelen. Een game die, ondanks al het next generation geweld van Sony en Microsoft, tot game of the show is opgeroepen tijdens de laatste E3 beurs. En de Revolution? Ik sta er nu nog wantrouwig tegenover, net als vroeger met de GameCube en de DS. Maar de kans is groot dat Nintendo me dankzij fantastische games uiteindelijk toch weer zal weten over te halen om mijn geld met een grote glimlach op mijn gezicht aan de winkelier te overhandigen.