Gamen is leren?

-Mzraki-

Spelletjes vergroten de intelligentie van onze kinderen. Zo vatte Marcel Hulspas zijn column 'Gamen is leren' in de Natuur Wetenschap en Techniek eventjes kort samen. Quite a statement, kun je wel zeggen. Maar hij heeft een argumentatie! "Steven Johnson geeft in zijn boek 'Everything bad is good for you' bergen cijfermateriaal waarmee hij aantoont dat computerspelletjes de intelligentie van hun kind stimuleren". Oh?

Dat klinkt natuurlijk wel erg mooi, gamen, en tegelijkertijd slimmer worden. Aangezien er mensen zijn die wanhopig genoeg zijn om pillen van vage mailtjes te bestellen die je zo tien extra IQ punten zouden moeten opleveren, neem ik aan dat iedereen zo voor een speelsessie San Andreas en een felbegeerde +1 intelligence zou tekenen. Maargoed, het ligt gevoelig, en hoe mooi het ook klinkt, is het ook zo? Wat is intelligentie eigenlijk? Marcel geeft in zijn column zelf al antwoord op de laatste vraag: "Intelligentie is het vermogen snel relevante verbanden te ontdekken in grote hoeveelheden, vaak verwarrende informatie".

Ja, als iemand er hier vaak grote hoeveelheden, vaak verwarrende informatie op zich af geslingerd krijgt zijn wij het wel; de gamers. Denk aan een potje Burnout, Battlefield 2, of desnoods een zouteloze MMORPG; in iedere game is er in ieder geval geen gebrek aan grote hoeveelheden informatie, die in eerste instantie ook niet bepaald verhelderend is. En die relevante verbanden ontdekken, ja dat ontaardt bij het gamen vaak in het realiseren van: Ik heb hier een heel groot geweer in mijn handen, en daar loopt een heel gemene vijand. Hmm. Of soms gaat het wat verder, en kun je, mits je uiteraard slim genoeg bent, dat hele grote geweer ook gebruiken om op een palmboom te schieten, die toevallig net naast een bamboehuisje vol met explosieve vaten staat. En wanneer jij dan tevreden naar de daarop volgende escalatie van een vallende boom, rollende vaten, een verbaasde hele gemene vijand en één eenvoudige handgranaat kijkt realiseer je je opeens: 'Damn, dit gamen stimuleert ook nog eens het probleemoplossend vermogen!'.

Right, klinkt leuk, maar of Steven Johnson echt zo'n duidelijk punt heeft als Marcel in z'n column graag wil doen laten geloven? Een korte research levert al snel enkele leuke artikelen op. Want waar Marcel en Steven op doelen is het onderzoek van James Flynn, van twinitg jaar geleden. (Leuk detail, Nederlanders werden samen met Belgen en Israëliërs dertig jaar geleden het snelst slimmer.) Steven Johnson verklaart dit zogenaamde Flynn effect met de invloed van de moderne media. We worden slimmer dankzij het feit dat we steeds meer films, documentaires en nieuws kijken en ook games spelen. Dit laatste speelt echter een beetje op de achtergrond bij Steven. Hij voelt zelf ook wel dat het een nogal gevoelig onderwerp is en dus heeft hij er ook voor gezorgd dat zijn recensie in de New York Times alleen over de positieve effecten van TV kijken ging. Over games werd daar geen woord gerept.

Marcel probeert het dus wel leuk, maar statements als 'Gamen is Leren' kan hij niet hardmaken. Kun je hem dat kwalijk nemen? Het is natuurlijk verleidelijk om een column te schrijven waar je tegen de heersende opinie ingaat. Lekker tegendraads schenen schoppen. En besides, een positief nieuwsbericht over games mocht ook wel eens. True, maar doe het dan niet zo krampachtig. Gamen is leuk en daar houdt het voorlopig bij op. Keiharde resultaten zijn er nog niet, vele studies zijn jammerlijk gefaald en de politieke discussies gaan maar tot vervelends aan toe door. Bespaar je de moeite van die studies, gesprekken en debatten, en gebruik je gezond verstand.