Look at me, I'm an attention whore!
Zwiepend door de kamer met in de ene hand een afstandsbediening die eigenlijk een controller is en in de andere hand ook iets dat door moet gaan voor een controller. Ik sla toevallig mijn glas drinken om en ik verkoop mijn moeder een vervelende rechtse, maar ik vermaak me met mijn prachtige nieuwe revolution-controller en de games zijn zo vet. Het is immers Nintendo en de games zijn zo gaaf en dit is het ding dat de hele gamesindustrie op zijn kop gaat zetten en FPS-games zijn er fantastisch mee te spelen. Ho kut, daar ging mn tweede glas drinken dat mijn moeder met haar zak ijs tegen haar hoofd toch maar even voor me heeft gehaald.
Helaas is het nog niet zo ver, maar als ik de topics op het forum mag geloven zien allerlei mensen zich al druk spelen op de allervetste console ooit. Laten we even teruggaan naar het heden. We hebben nu een behuizing, een controller en een berg namen die op iedere Nintendo-console verschijnen. Vervelende is wel dat je vaak nog jaren mag wachten op die titels na de release van hun console, maar ach dat laten we even buiten beschouwing. We hebben dus nog helemaal geen spellen gezien voor de revolution. Het enige waar onze oren nu van toeteren zijn de spelconcepten die je met deze vernieuwende controller zou kunnen maken.
Leuk die nieuwe controller en de concepten die je er omheen kunt laten ontvouwen, maar ik vrees precies hetzelfde scenario als bij de Nintendo DS. Daar hadden we ook opeens een totaal nieuwe manier van games besturen en dan ook nog op twee schermen. Nou ja, echt nieuw? Een muis die we vervangen door op de juiste positie van het scherm te tikken. Wat heeft het nu voor games opgeleverd tot nu toe die hier echt gebruik van maken? Nou, tot nu toe vooral een hoop matige games. Er is naar mijn mening zelfs nog steeds geen enkele goede game die de twee schermen en het touchscreen goed gebruikt. Ik ben bang dat het met de revolution precies hetzelfde gaat worden, zeker in het begin.
De reden hiervoor ligt in een rare strategie van de developers. Ze kijken naar de controller en denken: “Oh vet, hier MOETEN we iets mee doen.” “Ah, we hebben het, we gaan iets om de controllers heen verzinnen. Iets met Mario, Kirby, of Yoshi ofzo” “We weten nog niet wat, maar wel iets met die besturingmogelijkheid”. Hier is precies waar het fout gaat! De besturing zou namelijk in dienst moeten staan van de game en niet de centrale plek in het gamedesign moeten spelen. We zullen waarschijnlijk ook weer een Wario microgame verzamelbundel krijgen. Een hoop kleine gamedesigns die niet werken in een grote game, maar wel grappig zijn voor drie seconden. Gooi ze allemaal op een hoop en dan heb je wel een leuk product voor ongeveer drie minuten. Maar dat terzijde.
Laten we dus allemaal weer eens rustig gaan ademen. We hebben nog helemaal niks gezien van die hele revolution, maar we kennen wel een hele recente valkuil die Nintendo zelf heeft gegraven en waar het toen ook nog in viel. Hopelijk zijn ze niet zo dom bij het ontwerpen van games voor hun nieuwe platform. Ik snap dus niet wat iedereen zich druk zit te maken over die hele console, we hebben nog geen reet gezien. Nintendo hou eens op met die zoethoudertjes en kom eens met games, want daar draait het om bij een console en niet om de afstandsbediening!