Girls Game Talk: Niet storen, ik game!

Volgens de statistieken horen we er steeds meer bij: gamende vrouwen. Winkelpersoneel leest echter geen statistieken; nog steeds peuteren ze onmiddellijk het prijsje eraf en nog steeds grijpen ze automatisch en zonder iets te vragen naar het kadopapier. Ik zeg er meestal niets over vanwege de misprijzende blikken als ik zeg dat het voor mezelf is. Vrouwen horen niet te gamen, zeker niet als ze ouder zijn dan twintig.

De enige plek waar je duidelijk in trek bent als gamende vrouw is het Openbaar Vervoer. Of je nu in de trein zit van Eindhoven naar Utrecht, op de ferry van Rangitoto naar Devonport, of op Heathrow; zodra je je Gameboy Advance SP openklapt heb je contact. Na een paar minuten komt de eerste geïnteresseerde man informeren "What are you playing?"

Natuurlijk gebeurt dat altijd tijdens een eenmalige conversatie of een Bossfight die je niet kan pauzeren. Ongeduldig leg je in een paar woorden zo saai en onaantrekkelijk mogelijk uit wat je speelt. De man druipt af maar inmiddels heb je te veel van het verhaal gemist of ben je verslagen, dus laad je je laatste savegame en probeer je het opnieuw.

"Any fun?" Zucht. Dit keer kent de jongen het spel ook en hij geeft me wat tips voor de eindbaas van het volgende level. Heel lief, maar dat had ik liever zelf uitgevogeld. Vervolgens vertelt hij wat zijn favoriete games zijn. Ja, fijn, maar nu ophoepelen, ik wil verder spelen! Als je een boek aan het lezen bent, en iemand vraagt je wat je leest, kan je tenminste nog met een chagrijnige blik en zwijgend het boek omhoog houden zodat ze de kaft kunnen lezen. Daarna duik je extra diep weg in je jas en door een beetje aan je koptelefoon te frutten maak je helemaal duidelijk geen interesse in een gesprek te hebben. Bovendien is het makkelijker om weer even de laatste zin terug te lezen en ga je niet dood als iemand je aandacht vraagt op een ongelegen moment. Misschien ben ik gewoon te beleefd en moet ik gewoon iedereen die aan mijn hoofd zeurt tijdens het gamen negeren.

Ik begin weer opnieuw met het level en vraag me af waar ik een bordje met "Niet storen, ik game!" kan bestellen. Na een paar minuten komt er iemand vragen of ik spel X ken. Ja, ik heb er wel van gehoord, maar ik heb het zelf nog nooit gespeeld. Vervolgens volgt een lange uitleg over het spel. Het is helemaal niet mijn genre, maar ik berg mijn GBA op en luister geduldig naar zijn uitleg. Ik verwacht toch ieder moment de Boarding Call voor mijn vlucht. Tijdens de volgende stopover beleef ik ongeveer dezelfde taferelen. Volgende keer neem ik de handleiding van het spel mee zodat ik daarmee kan zwaaien als iemand vraagt welk spel ik speel en of het leuk is.

Maar er is hoop: Nintendo (je denkt ook aan alles!) heeft de oplossing. Binnenkort is er een speciale editie te koop met "Who Are You?" erop. Creatieve vrouwen schrijven daar gewoon met Tipp-Ex "The Fuck" bij. Nu nog een versie met "Let's Play Together" en je kan simpelweg door het dichtklappen van je SP aan je gesprekspartner duidelijk maken of je wel of niet geïnteresseerd bent in een ontbijt op bed en wat daaraan aan vooraf gaat.