Troonrede 2009

Leden van de Staten-Generaal,

Ons land bevindt zich in een crisis die u allen zult voelen in uw Castelijn & Beerensportefeuille. ‘Bezuinig op het Koninklijk Huis’, reageert bijna de helft van mijn onderdanen in een recente enquête van TNS NIPO. Maar bedenkt u zich vooral: de crisis treft ook mijn naasten en mij. Daarom richt ik mij nu niet alleen tot u, in uw rode, zacht fluwelen zetels, maar ook tot alle arbeiders en zich met andere zaken preoccuperende landgenoten.

Vakantie: ook wij mensen van blauw bloed hebben hieraan behoefte. Voor het uitoefenen van ons zware takenpakket is meerdere malen ontladen per jaar zelfs een conditio sine qua non. Maar ook wij worden geraakt door de crisis: slechts 114 miljoen hadden wij vorig jaar te besteden. Een eigen vakantieverblijf is derhalve vele malen voordeliger dan telkens weer inchecken bij een vijfsterrenlocatie. 

Daarom laat Alexander een eigen residentie bouwen, en wel in Mozambique. Daar zijn Afrikaanse arbeiders hun geld immers in kilo’s kralen waard. Ook de grond kost er niets; de inheemsen klagen geenszins over het gemis aan hypotheekrenteaftrek. Met enige onderhandse transacties trekken wij de plaatselijke economie uit een diep dal. Daarnaast garandeer ik u, dat onze familie de uitdijende Afrikaanse olifantenpopulatie in bedwang zal houden. Zo dragen wij ook nog ons kroonjuweeltje bij aan problemen elders ter wereld.

De crisis noopt ook ons slimmer met onze moneten om te gaan. Nu beschikt mijn zuster Christina over de ongelukkige combinatie van vele miljoenen en een beperkt zicht, onder meer op financiële zaken. Gelukkig heeft Alexander als lid van de Raad van Commissarissen van De Nederlandsche Bank toegang tot financiële expertise, die garant staat voor het maximaliseren van persoonlijk gewin. 

Onbegrijpelijk achten mijn familie en ik derhalve de ophef over Christina’s brievenbusfirma’s op Guernsey. Hiermee verzekeren wij slechts dat het zo zorgvuldig door onze voorvaderen vergaarde kapitaal wordt veiliggesteld. Wijlen Prins Willem van Oranje zou zich anders zeker omdraaien in zijn graf. Hetgeen overigens gelukkig nooit door CSI-fanatici kan worden vastgesteld, nu de tombe in Delft gesloten blijft. Die crisis blijft ons gelukkig wél bespaard. 

Het veiligstellen van ons kapitaal is hard nodig. Want tegenover onze beperkte inkomsten staan steeds hogere kosten. Zo is mijn neef Bernardo, de oudste zoon van mijn zuster Christina, recent getrouwd in New York. Daarbij waren aanzienlijke uitgaven gemoeid. Denkt u aan de extra benodigde stof voor de tailleomvang van de trouwjurk, bedoeld om het dwangmatige karakter van deze plechtigheid te maskeren. Daarnaast werden genodigden als Alexander en Máxima ingevlogen. Economy Class vliegen is daarbij geen optie, uit veiligheidsoverwegingen. De gebeurtenissen op Koninginnedag spreken voor zich.

Dat brengt mij op die bewuste, zwarte dag van dit jaar. Ons jaarlijkse charmeoffensief is bedoeld om elke discussie over ons bestaansrecht en bijbehorende uitgaven in de kiem te smoren. Een werkloze burger die de juiste richting tot aan het einde van zijn leven miste, verziekte dat voor ons. Gelukkig schaarde u zich in groten getale achter mij, na mijn televisietoespraak tot u, burgers. (Een lichtpuntje voor ons was overigens dat wij diezelfde middag geen defilé af hoefden te nemen, noch naar Veluwse mannenkoren hoefden te luisteren.) 

Ten slotte wil ik u juist in deze moeilijke tijden kond doen van heuglijk nieuws: volgend jaar draag ik mijn taken over aan Alexander. De restauratie van het Paleis op de Dam voor tachtig miljoen was daarbij onontkoombaar. Op u, burgers, en leden van de Staten-Generaal, rust een grote verantwoordelijkheid. Want van de troonsafstand willen mijn familie en ik een feest maken, voor alle burgers. Vanzelfsprekend dragen u en wij daar volgend jaar ons steentje aan bij, crisis of geen crisis. Ik wens u daarbij veel wijsheid.

Dinsdag 15 september 2009