Live, love, dance.
Ik ben zo iemand die haar zorgen wegeet. Die zakken chips, dozen chocolade en gebak inslaat wanneer ze zich weer rot voelt. Het helpt, ik zweer het je. Het helpt, in de zin van je beter voelen. Niet in de zin van je lijntje te behouden. Ik kwam er op een afschuwelijke manier achter; Na weer te zijn wezen shoppen had ik het perfecte blousje gevonden. Een wit blousje met een strakke taille, afgewerkte kantjes op de borst en een subtiel kraagje. Met de gedachte aan de claustrofobische naar-zweet-ruikende ruimtes waar ze niet moeilijk doen om een beetje licht, snelde ik me met een zorgrimpel naar de kassa. Thuis aangekomen ging ik de perfectie passen. De lach op m’n gezicht vervaagde bij de seconde, het zag er uit alsof er elke moment een knoopje eraf kon schieten, het zou kaatsen tegen de spiegel en hoe ironisch – in m’n oog zou belanden. De 34 past me niet meer? NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!
Na m’n hersenen gepijnigd te hebben wat nu mijn volgende stap zou zijn, had ik de dozen trash-food de deur uit gedaan. Lees: achterin de kast gegooid. Ik heb me daarna ingeschreven op een dansschool. Ik zag het al voor me; ik met een rode roos in mn golvend haar, een rood/zwarte jurk met een sexy spleet aan de zijkant al zwierend en zwevend door de zaal samen met een charmante, breed-gebouwde danspartner. Daarna zou ik, anders zou ik Khadija niet zijn, op z’n voet belanden en zijn teen breken. Ik scrolde snel naar boven, haalde het vinkje uit ‘Argentijnse tango’ en zette een vinkje bij ‘Streetdance/hip-hop’.
Ik zag er hip-hop uit: All Stars, boyfriend-jeans (pijpen opgerold voor de nonchalante look), grijs strak hempje en een sweatshirt. Hier moest ik zijn, Hall of Fame in Tilburg. Ik stond voor het gebouw, het zag er allemaal veelbelovend uit. Ik stapte naar binnen, na veel rondjes te hebben gelopen had ik het zaaltje eindelijk gevonden. Ik deed de deur open en schrok. Ik zag een zaal vol met witte mensen. WIT-TE MENS-EN! Ik maskeerde de schrik met een lach en groette de witte mensenmassa. De groep zou hun routine voordoen om de ‘beginners’ te laten zien wat voor leuks ze allemaal kunnen. Ik stond in de deuropening, ik zag een massa witte mensen met hoogopgetrokken suède broeken met teksten zoals ‘Baby’, ‘Sexy’ and ‘Licious’ op de achterkant. Ik zal het beter verwoorden; als ik op dat moment moest pinnen, had ik genoeg keuze. Enfin, ze begonnen te dansen bewegen. De ene hoekige beweging na de andere vloog voorbij, ik zag gedwongen bodyrolls, ik zag onafgemaakte two-steps en smakeloze booty shaking. Ik wil weg. Ik wil hier NU weg. Voor ik me om kon draaien, doen alsof ik drinken gingen pakken, m’n spullen bij een zou rapen en heel hard weg zou rennen – werd ik geroepen. Ik moest meedoen. De les duurde een uur lang, ik heb me een uur lang een vieze, smerige imbeciel gevoeld. Ik heb een uur lang gewenst dat het gebouw in de fik zou vliegen, ik heb een uur lang gewacht op een kakkerlakkenplaag die hun zou wegspoelen, ik heb een uur lang getuige moeten zijn van mislukking. De les was eindelijk afgelopen, ik zat met een sombere gezicht in de kleedkamer totdat de danslerares kwam en vroeg hoe ik het vond. Ik dacht ‘Dit was werkelijk waar het langste, akeligste, misselijkmakende uur uit m’n leven. Ik heb gewalgd van jullie allemaal inclusief mezelf. Ik snap niet waar jij denkt dat je mee bezig bent maar kap er mee. Zoek een hobby ga konijnen verzamelen dat zal je wel staan. Ga nu maar uit m’n zicht, want ik kan je smoel niet langer meer verdragen zonder over mijn nek te gaan.’ Maar ik zei ‘ Ik vond het leuk’ waarop ze zei dat ik het goed deed, dat ik er aanleg voor heb. Ik bedankte haar en zei dat ik er volgende week zeker zou zijn. Ze maakte een vreugdebeweging met d’r armen, die ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet kan begrijpen en verdween de zaal in. Ik keek achterom, lachte naar de witte mensenmassa en riep; ‘Tot volgende week!’.
Thuis aangekomen sprong ik onder de douche om de restjes vieze bewegingen van me af te wassen. Ik toverde de zakken chips, dozen chocolade en gebak weer tevoorschijn en ging Will&Grace kijken. Wat hou ik van m’n leven.