De condor en zijn prooi

De Andescondor is aan het uitsterven. Doordat hij maar een ei in de twee jaar uitbroedt en de mensen zijn prooidieren doodt, wordt hij ernstig bedreigd. Je ziet hem dan ook zelden. Maar ik heb er vandaag weer eentje gezien. Hij was springlevend gelukkig.

De condor stijgt ’s morgens op door te zweven op de opstijgende warme lucht in een vallei.
Mijn condor wachtte tot diep in de middag, maar toen hij eenmaal ging zweven, liet hij de aarde al snel achter zich.
Alberto Contador is mijn condor. Ik volg hem al heel lang omdat ik hou van de echte klimmers. Vroeger had je Bahamontes, de Adelaar uit Spanje. Je had Charley Gaul uit Luxemburg. Pantani kon ook zonder doping een aardig stukje klimmen. Maar ik vind Contador wel de allerbeste klimmer ooit. En hij is een echte condor.
De condors zoeken de moeilijkste rotsrichels op om te nestelen. Ze leven vrij eenzaam. Ze houden de aarde vanaf grote hoogte in de gaten en slaan toe op het juiste moment.
Ook Alberto Contador moet zich deze Tour de France door de moeilijkheden heen manoeuvreren. Hij nestelt als het ware ook op een rotsrichel en er stond iemand klaar om hem in een onbewaakt moment naar beneden te duwen. Maar dat is na vandaag een stuk moeilijker. Hij heeft zijn nest verstevigd en er een sterk fort van gemaakt, dat niet meer zo makkelijk van de richel af geduwd kan worden.

Ik geef het je te doen hoor. Een ploegleider, die zeven jaar met een van je ploegmaten de Tour de France heeft gewonnen. Johan Bruyneel en Lance Armstrong zijn twee handen op één buik. Ik had ze wel in de gaten, eerder in de Tour. De opdrachten voor de Astana-ploeg waren zo duidelijk in het voordeel van Armstrong, dat Contador dat zeker door moet hebben gehad.
Allereerst was daar de rit in de wind, waar Armstrong een seintje kreeg van zijn oude maatje Hincapie, dat ze in waaier gingen rijden. Zodoende zat hij er bij. En omdat hij niet even Contador inlichtte, zat die er niet bij. Gelukkig was het verschil slechts negentien seconden in het nadeel van Roberto. Daarna gaf Bruyneel de ploeg opdracht om vooral het geel niet te pakken, want dan zou de ploeg te hard moeten werken. Nu verliep de Tour de France zo rustig door de controle van Astana, dat Lance niet al te moe zou worden en dat was het plan.
Ik weet zeker dat de Amerikaan meerdere malen Alberto heeft geprobeerd te intimideren. Lance bepaalt namelijk in de ploeg wat er gebeurt. Bruyneel danst naar zijn pijpen. En is zelf ook slim. Hij bracht het steeds zo, dat het in het openbaar niet opviel. Niet voor iedereen tenminste. Ik zat het iedere dag met kromme tenen aan te zien. Het was heel duidelijk voor mij. De meeste renners uit de ploeg waren op de hand van Lance. Popovych is door Lance naar zijn ploeg gehaald. Leipheimer is ook een Amerikaan. Dat hij uitviel was tegenslag voor Lance maar niet voor de condor. Klöden is een Duitser en die doen altijd wat hem wordt bevolen van bovenaf. Dus die reed ook voor Lance, dat hebben we vandaag wel kunnen zien, want als Bruyneel niet op de hand van Armstrong was geweest, dan had Klöden zelf wel kunnen meegaan met de latere demarrage van Frank Schleck. Klöden stond zelf namelijk ook prima in het algemeen klassement. Maar nee, hij moest zich opofferen voor de Amerikaan en mocht pas wegrijden bij hem op vijftien meter voor de finish.

Contador is echter niet alleen de beste klimmer aller tijden. Hij is mentaal ook nog eens zo sterk als een Leeuw. Je moet echt sterk in je schoenen staan om niet gefrustreerd te raken van zo’n dominante Armstrong. En frustratie wordt al snel stress en stress gaat al snel in de benen zitten.
Bij Contador was daarvan gelukkig geen sprake.
Eigenlijk heb ik al heel erg lang een hekel aan Armstrong. Ik vind het ontzettend knap dat hij kanker heeft overwonnen. Hij is mentaal sterk. Hij doet heel goed werk in de strijd tegen kanker. Maar hij heeft iets gelijkhebberigs. Hij ziet alleen zwart en wit en iedereen moet naar zijn pijpen dansen. Bovendien zag je vandaag, dat hij eerst zelf achter Contador aan ging, toen die demarreerde. Dat doe je niet als ploegmaat, tenzij je het de ander niet gunt en zelf alle eer wilt hebben.
Bovendien heeft Armstrong lange tijd het wielrennen dood gemaakt. Altijd die verschrikkelijke controle van zijn ploeg in het verleden. Ook dit jaar heeft hij tot vandaag het peloton met zijn ploeg in een wurggreep gehouden.

Maar met één man had hij niet gerekend. Of, waarschijnlijk wel. En die ene man is een van de weinigen, die het aandurft om tegen Armstrong in te gaan. Sterker nog, hij heeft hem vermorzeld. Aan gort gereden.
Je kunt natuurlijk zeggen dat Armstrong heel knap heeft gereden, gezien zijn leeftijd. Maar als je de Amerikaan een beetje kent, dan weet je, dat je hem daarmee alleen maar pijn doet. Hij gaat er niet voor om een beetje leuk mee te rijden gezien zijn leeftijd. Het gaat hem zelfs niet alleen maar om zijn strijd tegen kanker te promoten. Nee. Hij wil gewoon zelf winnen en zal niet accepteren dat dit niet meer gaat.

Hij was vandaag het lamajong dat in de klauwen van de condor kwam en als prooi mee werd genomen naar het nest, hoog op de richel.