Thailand: Azië Light
Tot drie weken terug was ik nog nooit in Azië geweest. Het verste weg in afstand waar ik ooit geweest ben was Curaçao, het verste weg in cultuur was Egypte. Van beide was de temperatuur prima. En dan nu naar Thailand en Laos. Mijn eerste kennismaking met Azië. De trip begon in Bangkok en dat is eigenlijk Azië light. Bangkok is een heel grote stad maar leverde niet echt een cultuurshock op. Daar heb ik toch al weinig last van, maar hier was dat echt niet nodig. Die schok kwam pas bij terugkeer. Ik kwam terug op de dag dat mijn dochter van acht haar verjaardagsfeestje vierde met haar vriendinnetjes. Het is een groot contrast tussen de rust van het boeddhisme en het geluid van zeven gillende keukenmeiden.Uiteraard zijn er een wel een aantal zaken waar je wel aan moet wennen. Zo is in de eerste plaats de warmte. Dit is prettig wennen, want ik heb een aangepaste temperatuurschaal. Twintig graden celsius is bij mij de MAT, de Minimaal Aangename Temperatuur. Alles daar onder is koud. Daarom vond ik het in Egypte en Curaçao ook zo lekker. Hoe warmer hoe beter. Het tweede waar je aan moet wennen is wat lastiger. Dat zijn namelijk meerdere dingen tegelijk, het links rijden, het verkeer en sommige taxichauffeurs. Al vallen die enorm mee. Ik had vrij slechte chauffeurs verwacht, maar alleen de eerste van het vliegveld naar het apartement had beter straaljagerpiloot kunnen worden, de rest was meer dan goed. Wat vooral opvalt is de natuurlijke manier van rijden daar. In eerste instantie lijkt het een chaos. Iedereen rijdt door elkaar en wisselt vaker van rijbaan dan een tour-renner doping neemt. Maar als je goed kijkt dan zie je dat iedereen elkaar de ruimte geeft. Wil je ertussen, mag je ertussen. Dat zou je hier eens moeten proberen. Als ze je niet de vangrail insnijden dan rijden ze je wel klem en sleuren je uit je auto. Of de taxichauffeurs slaan je dood voordat je zelfs maar in kunt stappen.
De charme van verre reizen maken is het gebrek aan dingen die je gewend bent. Vroeger ging je op vakantie en verbaasde je je over de dingen die ze daar wel en niet hadden. Niet alleen de omgeving is anders, ook het voedsel en andere dingen. Vaak nam men het vertrouwde eten mee uit Nederland. De hagelslag en pindakaas gingen mee in de caravan, want "in dat verre land vreten ze van die rare dingen." Dat verre land was dan meestal Frankrijk of Spanje. Het is een wonder dat de Nederlanders vroeger van die wereldreizigers waren en overal ter wereld uitgekomen zijn, want later zijn het van die bange schijtebroeken geworden.
Je hebt een bepaald beeld van een land of streek waar je nog nooit geweest bent. Zo had ik ook een bepaald beeld van Thailand. Druk, veel herrie en chaos. Van dat beeld klopte weinig. Ik ging er van uit dat het een arm land zou zijn. Daar is weinig van te merken. Er staan weliswaar krotwoningen her en der tussen de betere huizen, maar ik heb niet het idee dat men daar echt arm is. Afgeragde auto's kom je er bijvoorbeeld nauwelijks tegen. Mooie auto's des te meer. Dat wil niet zeggen dat het iedereen goed gaat. Het aantal toeristen in Thailand is zeer laag. De verkopers in de winkels hebben de leuke gewoonte om bij hun eerste verkoop van de dag met het geld hun produkten aan te raken. Dit zou geluk moeten brengen voor de verdere verkoop. Regelmatig maakten we dit mee en dan vaak nog laat in de middag of avond. Bangkok is een stad waar volgens mij werkelijk alles te krijgen is. De grootste teleurstelling was toch wel dat ze in Bangkok en Chiang Mai ook een Makro hebben.
En het is geen Makro omdat die winkel er zo uit ziet, nee het heet ook Makro. Is de Makro voor Nederlandse begrippen een hele grote winkel, in Thailand valt deze in de categorie kleinere supermarkten. Ik heb nog even met het idee gespeeld om de Customer Service te bellen en ze te zeggen dat ze mijn pas niet accepteren, alleen om de reactie te horen als ik ze vertel dat ik in Bangkok ben. Niet dat er een pas nodig is, hier mag iedereen de Makro binnen. Thailand is een land van vrijheid, blijheid. Hier zijn geen membership-kaarten, geen door-policy. Kopen en uitgeven. En zo veel mogelijk is het devies.
Wat wel opvalt is dat bij het verlaten van het pand ook iemand staat die je bon controleert met de inhoud van je kar. In Nederland denk ik daar altijd bij wat een bizar concept. In Bangkok denk ik, "weer iemand die een baan heeft". Net als in Nederland kun je bij de Makro van alles en nog wat kopen. Zelfs gekleurde hagelslag. Maar kun je hier alles kopen? Nee, niet alles. Er zijn in Bangkok nog een flink aantal andere warenhuizen die nog eens vele malen groter zijn. Er is er zelfs een waar op de vijfde (!!) verdieping een showroom voor auto's is. BMW, Lotus, Mercedes, Ferrari, Mazzarati, het zijn niet de minste merken.
Tegenwoordig hebben ze niet alleen alles, ze hebben ook nog eens tien keer zo veel dan wij. Niet alleen de auto's, maar ook etenswaren. De eerder genoemde hagelslag en pindakaas en je vindt er alle merken die we hier ook hebben. Je weet in zo'n warenhuis alleen dat je in het buitenland bent omdat er nog zoveel andere, ons onbekende spullen zijn, en omdat de airco er op volle toeren draait. Ook merk je het aan het eten, dat er zo veel lekkerder en gevarieerder is. Daar hebben ze in de warenhuizen ook een hele verdieping voor ingericht, alleen maar eettentjes. Op de straat zijn er ook overal kraampjes waar je kan eten. Zomaar, langs de kant van de weg. Niet één, maar heel veel. Die ook al 's morgens bezig zijn met vlees en andere dingen bakken. Je vraagt je af hoe het komt dat er nauwelijks dikke Thai zijn met al dat lekkere eten in de buurt.
Men zegt wel eens dat de wereld kleiner is geworden. Je kunt vrijwel overal komen en met ik weet niet wie contact hebben via mobiele telefoon of internet. Je bent nooit meer echt helemaal weg. Altijd is er wel de mogelijkheid van contact met het thuisfront. Toch lijkt het of je nieuws van ver eerder weet dan nieuws van dichtbij. Zo wisten wij in Laos, waar internet nog niet echt wijdverspreid is, eerder dat Michael Jackson overleden was dan de familie thuis. Dit kwam mede door het tijdsverschil. Tegelijkertijd moesten wij vanuit Nederland vernemen dat er in Bangkok een grote anti-regeringsdemonstratie plaats had gevonden terwijl wij daar waren. Hadden we niets van gemerkt of meegekregen. Hoe dichter bij het is hoe verder het van je af lijkt te zijn. En verder gingen het, naar Laos. Daarover volgende week.