Het motorvirus speelt weer op
Jullie weten nog wel, Gramps met zijn hele grote kop. En die helm die echt bestaat. Maar die toch nog wat verbouwd moet worden voordat-ie echt goed past. Het verhaal is inmiddels een heel eind gevorderd. Lees.Na de motorbeurs in Utrecht een poosje weinig actie, wel veel internet, bijvoorbeeld motoren kijken op carwalls.com. En blijkbaar iedere dag wel even erover kletsen. Tot ik een keer met oma op weg was naar een verre verjaardag en zij mij voorstelde om te gaan lessen. Volgens haar lulde ik haast nergens anders meer over. Kijk dat is nou echt overdrijven, maar dat zij mij dat advies gaf blies me compleet van de sokken. In haar opinie kun je namelijk maar op 1 manier van een motorrit terugkomen, en dat is in een ambulance. Argumenten mijnerzijds dat ik echt niet op zo’n platte gillende jap ga zitten zoals onze zonen, maar veel liever op een dikke chopper, snijden niet echt hout. Er zal dus achter mijn rug heel wat zijn gepraat met ma. In ieder geval heeft ze heel goed door dat ik het wel heel erg graag wil, dat brommeren.
Goed, op vaderdag kreeg ik dus mijn helm. Dank, familie, hevig veel dank. Ik snap dat ik voor mijn verjaardag half juli niet meer mag zeiken, maar daar kom ik wel overheen. Afgelopen week ben ik bij de importeur langs geweest om de helm pas te laten maken. Het is in een dorp vlakbij, lekker handig. In twintig minuten was het gepiept, hij past perfect. Ik kreeg ook nog iets te horen dat ik mijn lezers niet wil onthouden. Na enig commentaar over de maat van mijn schedel zei men dat dit toch af en toe voorkomt. Ze hadden zelfs een klant met een hoofdomtrek van 72 centimeter! Dus nog zes centimeter meer dan mijn knar. En dat was ook nog een vrouw! En ook voor haar werd een helm pasgemaakt. Wie weet kom ik haar ergens wel een keertje tegen.
Nu moest ik nog achter laarzen en handschoenen aan. Een pak is al geregeld. Gisteren gingen we dus even naar Kiepedorp, Toktok city. Grote zaak, met heel wat motorkleding en handschoenen. Ik probeerde er een paar, want ook mijn handjes zijn niet mis. Als ik normale maat werkhandschoenen aantrek gaat dat goed tot ik mijn vuist bal. Dan is het krak, handschoen opengebarsten. Er kwam algauw een juffie helpen die zei dat ik met winterhandschoenen doende was. Daar was ik ook al achter, maar het was me alleen om de maat te doen. En die wist ik inmiddels, 4XL.
Dat ging dus goed, op naar de laarzen. Ik liep op jeruzalemnikes, met blote voeten, dus ik had met vooruitziende blik een paar sokken in de zak van mijn bermuda gestopt. Je schoenmaat is met laarzen te klein, dus het werd maatje 48. Missie geslaagd. Op naar de rijschool. Dat doe ik komende week, binnenkort heb ik toch zeven weken vakantie. In Tuinesië. Klussen.
Natuurlijk nog even bij de motoren weg gemijmerd. Naast alle buikschuivers is er een redelijke vloot choppers en customs. En de prijs valt mee, voor een paar mille heb je een fraaie fiets. De gemiddelde brommeraar is een fanatieke poetser, dus een amateur kan echt niet zien of een bike acht of twintig jaar oud is.
De dame die bij mijn vrouw werkt heeft een Suzuki Marauder. Je weet niet wat je ziet, ze is een meissie van nog lang geen 50 kilo, en dat zit dan op zo´n zwarte bullebak. Die ze ooit wil inruilen voor een Harley, want die heeft haar man ook. Ga je qua gewicht nog een dikke honderd kilo hoger. Hoe hou je dat overeind? In ieder geval heb ik haar een pleziertje gedaan en de foto van een zwarte Intruder die veel lijkt op haar fiets als achtergrond op mijn beeldscherm gezet.
Gramps is dus vol goede moed. En voorpret, dat ook. He’ll keep you posted.