Nana's Scheidingsfeuilleton (deel 1)

Ik Ga Scheiden. Hè? Wacht, misschien moet ik het tegen mijn spiegelbeeld zeggen. "Ik ga scheiden," herhaal ik in de spiegel. De spiegel staart mij onverschillig aan. Wat zou het ook. Ja, wat zou het. Nou, tien jaar van mijn leven bijvoorbeeld. Kon ik dit niet op mijn trouwdag verzinnen? Had een hoop geld en nog meer gedoe gescheeld. Leden van mijn schoonfamilie die van die gehate stukjes deden op ons feest bijvoorbeeld. Terwijl ik dat op de uitnodiging verboden had. Van die slappe, vals gezongen liedjes die leuk moeten zijn maar het bij lange na niet zijn. Die liedjes waarbij je denkt, nu kan ik effe naar de wc. Maar op je eigen bruiloft kan je dat niet maken. Toen hadden ze al een hekel aan me blijkbaar. Nou, 't is wederzijds momenteel.

Alles nu in tegenstelling tot hoe zacht en romantisch het begin van deze relatie was. Het leuke bekkie in de kroeg viel gewoon op. Ik wil eigenlijk schrijven dat we elkaar ontmoetten bij een wederzijdse vriend, tijdens het beklimmen van de Mount Everest of in de dierenwinkel waar hij een zak dierenvoer van 20 kilo opving en mij daardoor redde van een wisse dood maar helaas: het was gewoon in de kroeg. We hebben niet lang om elkaar heen gedraaid (dat is voor pubers) en na een half jaar woonden we samen. Alles koek en ei, ook al hadden we soms heerlijke ruzies. Nee, ik ben niet bang voor een beetje bekvechten. Is goed voor de relatie, doch soms wat minder voor de buren.
 
Na een tijd kom je tot de ontdekking dat je meer (bek)vecht dan je lief is met je vechtgenoot en op een goede dag is je goed-maken-gevoel ver te zoeken. Ook dat heeft nog lang geduurd maar uiteindelijk moeten er knopen doorgehakt en vallen er geen spaanders maar hele bomen.
 
De dag, of beter gezegd nacht, dat ik hem uit de kroeg trok (of hij mij) herinner ik me nog goed. Echt verliefd was ik niet, maar hij was leuk, en interessant. Het geheimzinnige gedrag dat hij vertoonde, vond ik boeiend. Dat het geheimzinnige gedrag later slechts leugens bleken, kon ik toen nog niet vermoeden. Enfin, het leuk vinden ging over in een relatie, iets te vroeg naar mijn idee maar wat doe je als iemand voor je neus staat met zijn koffers en zijn vriendin voor jou in de steek liet? Precies: binnenlaten. Dat van die vriendin wist ik overigens ook pas na een tijd. Hij vertelde mij namelijk nog lekker thuis te wonen. Met een mams die de was doet. En ik geloofde hem. Hoezo blont?
 
Maar het ging goed, we hadden het leuk, ik werd verliefd, en hij ook. We gingen uit, hadden de beste sex, genoten van het leven. Maar je wordt ouder, en hoe je over het leven denkt, verandert. De paden gaan een andere kant uit, en als het te laat is ontdek je dat je niet alleen op een ander pad loopt, maar elkaar niet eens meer zíet lopen.
 
 
Wordt vervolgd