Verbazing

Debby-Jo:

Eigenlijk zou ik deze column ‘kut met peren’moeten noemen. Zou ik in elk geval heel wat meer lezers trekken (en dat bedoel ik niet dubbelzinnig).

Afgelopen week was het nieuws weer kut met peren. Verbaas ik me nog dagelijks over het leed dat onze aardbol teistert, de Nederlandse nieuwszenders hadden het te druk met het elementaire nieuws dat Jan en Yolanthe uit elkaar zijn. Mocht het u zijn ontgaan, dan hebt u geen tv, geen krant, geen huis-aan-huis bladen, geen buren, geen collega’s en geen familie. Het was het gesprek van de week. Dagenlang zijn we overspoeld met informatie over J & Y in gelukkiger tijden en de droom die uiteen is gespat. De breuk heeft Volendam doen schudden op haar grondvesten en heeft een tsunami aan verontwaardiging teweeg gebracht waarbij de Volendammers natuurlijk mee rouwen met hun geliefde Jantje.

Toch zou ik aan Jan willen vragen of het hem nou echt verbaast dat Yolanthe het in een parkeergarage aanlegt met een welgestelde voetballer. Voordat hij haar leerde kennen kende vrijwel niemand deze slimme dame, die nu een eigen lingerielijn heeft en nog wat BV ‘tjes die haar financiële toekomst veilig stellen. Dat ik altijd al vond dat ze een te sluwe blik had is persoonlijk maar elke knurft kan zien dat Yolanthe een beetje hoog gegrepen is voor deze palingsoundzanger met de blozende wangetjes. Is ze een golddigger? Is ze voor Jan gevallen vanwege zijn status? Denk het wel. En om die reden ben ik niet verbaasd want een mooie vrouw heb je nooit alleen, zeker geen ambitieuze.

Sneu is het wel, maar dat is het ook voor die honderd mensen die omkwamen bij een vliegtuigongeluk op Java de dag erna. 96 Mensen hebben de dood gevonden bij deze vreselijke ramp maar…ook nu is het nationale wereldnieuws in ons landje van een andere orde.

De scheiding van Adam Curry en Patricia Paay. Maar, eerlijk is eerlijk, ook ik maak me drukker bij dit nieuws en klik de beelden van de vliegtuigramp weg om te kunnen lezen welk een dal dit showbizzpaar doormaakt. Het is wrang als je zestig bent en je vent gaat er vandoor met een griet die 24 jaar jonger is, maar ook hier zou ik de vraag aan Patricia willen stellen of het haar echt verbaasd. Niettemin moet ik bekennen dat ik het een misselijke streek vind dat Micky Hoogendijk (who the fuck is M.H. eigenlijk?) een clandestiene relatie begint met iemand die 20 jaar getrouwd is. Dan ben je geen knip voor de neus waard. Adam had de boel ook wel wat netter kunnen oplossen. Gaan scheiden, zijn eigen optrekje zoeken en dan pas met zijn nieuwe grote liefde op de proppen komen. Maar nee hoor, hij verlaat Patricia en vertrekt stel op sprong richt Amerika. Zal zijn dochter leuk vinden. In de pers verkondigd hij nog nooit zoiets voor een vrouw gevoeld te hebben en dat vind ik dus het allerergste. Hoe geef je iemand een finale trap na? Nou, zo dus. Dus die twintig jaar, het avontuur dat ze samen in Amerika hebben beleefd, het prachtige kasteel met huishelikopter voor de deur in Engeland en schrijnender, de dochter die ze samen verwekt hebben heeft Adam allemaal beleefd met een tweederangs liefde…want wat hij nu voelt is tenslotte geheel nieuw voor hem. Wat een bittere pil voor Patricia die zich de afgelopen jaar kliniek en kliniek uit heeft gesleept om er niet als 60 jarige dame uit te hoeven zien.

Maar natuurlijk zijn deze relatieperikelen niet het enige dat mij bezig hield afgelopen week. Godzijdank niet. Nee, mijn verbazing zit hem in het feit dat onze premier, onze eigen Jan-Peter Balkenende, onze nationale Harry Potter het verdomd om de Dalai Lama te ontmoeten. Hoe the fuck denkt JP dat hij is? Ik lees dat De Tweede Kamer de Dalai lama uitnodigt maar dat het kabinet denkt dat de aanwezigheid van de premier niets toevoegt. Nou, dat ben ik in elk geval met ze eens. Maar dat het in de ogen van de regering een onverantwoord risico inhoudt voor de goede betrekkingen met China, gaat er bij mij niet in.
Krankzinnig. Volgens JP behelst dat onverantwoorde risico niet het economische belang (yeah, right) maar de kritische dialoog.

Hoe lang zal JP na hebben gedacht over die formulering? Het risico om de kritische dialoog in gevaar te brengen? Ja, want Balkende wil het met de Chinese leiders voornamelijk hebben over gevoelige zaken als mensenrechten.

Ik weet het niet, maar ik krijg hier een beetje een dubbel gevoel bij. Staat de Dalai Lama niet synoniem voor mensenrechten? Ik denk dat het juist een duidelijk signaal zou zijn als Nederland zijn premier (desnoods dwingt) de Dalai Lama te ontmoeten; kunnen ze over mensenrechten praten. Kan JP nog heel wat leren.

Wat zou het toch fijn zijn als wij, als klein klotelandje, laten zien dat wij ook ergens voor staan. Dat het, hoe onbenullig onze invloed misschien ook moge lijken, van kloten getuigd als een land als Nederland laat zien waar we in de wereld zo hier en daar nog bekend om staan (en dan eens niet vanwege drugs en euthanasie).
Wij zijn vrijgevochten.
Wij hebben een eigen mening.
Wij zijn dat kleine land dat door vakmanschap en ondernemerschap op de internationale kaart staat.
Wij zijn het land van tolerantie, van eerlijkheid en naastenliefde. Nederlanders zien met lede ogen aan hoe sommige jeugdige klieren het dagelijks leven verzieken, maar al worstelen we met allochtonen die zo graag hun eigen identiteit willen behouden in dit koude kikkerland,  stiekem omhelzen we in ons hart alles dat internationaal is. We klagen en kankeren, maar kom niet aan Nederland. Zijn we niet allemaal diep in ons hart weer koningsgezind als zich een drama afspeelt op onze prachtige nationale feestdag Koninginnedag? We zijn er trots op. Dat zijn we altijd al geweest. Daar kan zelfs Geert Wilders geen verandering in brengen.
Maar Balkende toont verdomme keer op keer dat hij iets essentieels ontbeert, iets dat ik als vrouw wel heb. Ballen.

‘Maar’ vraag ik aan mezelf, ‘ben je nou echt verbaasd?’