Het mag niet
Vandaag dus niet. Het is nog vijf minuten zondag en morgen moet ik er weer ranzig vroeg uit. O nee, de nieuwe periode is weer aangebroken, zodat mijn klas de eerste twee uur door een collega wordt geteisterd. Maar toch, er ligt nog werk zat op mijn bureau, dus reis ik vroeg af. Afgelopen vrijdag hebben ze een halve ouwelullendag van me geript, want er moest voor half mei een jaarlijks terugkerend teamplan worden opgesteld. Lekker. Oefening in zinloosheid. Slechte docenten worden hoogstens elders geparkeerd, maar dan moet je het wel erg bont maken. En verder is een teamplan voor een fiks deel gebaseerd op een leerlingen-enquete. Die nog niet beschikbaar was. Resultaat een partij geleuter, op tijd op het juiste bureau neergepleurd. Kon ik maar gaan lesgeven denk je dan. Met Youp krijg ik van dit gedoe eczeem op mijn brilleglazen.
En verder hadden we vakantie. De meeste collega’s trokken eropuit in hun caravan. Dat is echt een lerarenvoertuig, reden voor mij om nooit een echte leraar te worden want ik verfoei die dingen. Overigens kun je niet meer spreken van een sleurhut, dat is uit de tijd. Het heet voorlopig een recreatie-container tot er weer een betere naam wordt bedacht. En een bouwhelm noemen de leerlingen een pletterpet. Leuk gevonden.
Aangezien we met Loesje aan het eind van het salaris weer eens een heel stuk maand overhielden bleef ik thuis. En deed een enorme rij klusjes. Ik heb absoluut geen groene vingers, maar de technische kanten van een en ander vallen meestal nog mee. Zo deed de fonteinpomp het niet meer omdat de slang lek was. Hij was lang genoeg om het kapotte stuk eraf te snijden, dus snel succes. De blauwe regen was in een jaar tijd via het gaas naar de dakgoot geklommen, dus het gaas weggeknipt en de stengels een eind lager vastgezet. Hij heeft het overleefd, maar dit jaar krijgen we geen bloemen. Slakkenkorrels om de Hostea gestrooid, anders wordt-ie weer eens helemaal kaal gevreten. En zo nog een vreselijke rij van die kleine dingetjes die ma wel ziet maar ik niet.
En verder hebben we getrouwde kinders. En kleinkinderen met wensjes. De oudste kleindochter van acht wenste planken in haar kast. Nou, dat vraag je maar een oop, want paps heeft nooit tijd. Dus dat even gedaan, Knuffel als beloning. Prima deal.
Oudste zoon heeft een nieuw huis, volledig onderkelderd. Schoondochter heft een tweeling in aanbouw, reden om de inrichting van de kelder eens fiks te versnellen. Voorin de mannenkamer, ja met pooltafel, beamer, bar en banken. Achterin kasten en laboratorium. En de garage vol tyfuszooi. We zullen er maar eens een zaterdag of wat aan besteden, zodat alles ruimschoots op tijd klaar is. Gaat lukken, we zijn allebei bouwboeren en redelijk handig. Ik blijf dus lekker doende met zo’n grote club ik me heen.
Maar inspiratie is er dus niet, want er gebeurt niet veel opvallends. Apeldoorn, Mexico en de crisis zijn inmiddels volledig uitgekauwd, dus laat dat maar zitten. Geheel in Gramps-stijl neemt de uitleg van de inspiratie-dip toch algauw een A4-tje of anderhalf in beslag.