Plat Haags: Agnes' onderkin

Nick (ArchEnemy)

Omdat ik tegenwoordig de tv voornamelijk aanzet nadat ik besloten heb welke torrentdvd ik ga bekijken, volg ik de door den Haag geserveerde politieke actualiteit wat minder. Maar vorige week werd ik toch nieuwsgierig, de tv sprong tijdens het aanzetten even op Een Vandaag, en ik ving nog net iets op over 'de nieuwe minister-president van Nederland'. Mezelf netjes beheersend ging ik toch met een bordje voer voor de Engelse detective zitten, maar m'n gedachten dwaalden af. Er was iemand van buiten de kamer bij het kredietcrisisoverleg aangeschoven die een diepe indruk achtergelaten had. Iemand met visie, iemand met een revolutionair plan van aanpak, iemand die de ingezakte ambtenaren wakker geschud had.

Was het dankzij deze persoon in de ministertop doorgedrongen dat de crisis ontstaan is omdat de innovatie gestopt was? Omdat je tegenwoordig beloond wordt als je als schoolgaand kind een 'brede interesse' hebt, en als uitblinker meteen een serie autismetesten moet ondergaan? Iemand die begreep dat de aandelenhandel in de naoorlogse technologische vooruitgang uiterst winstgevend was, maar de huidige handel in de opbrengst van de handel uit het verhandelen van uitstaande kredieten vanzelf in elkaar moest zakken?

Toen het lijk bij de dader kwam, zette ik de dvd uit en schakelde over op internet. Heregod, het ging om Agnes Jongerius. Na de nieuwssites gelezen te hebben hoop ik nog steeds dat ik iets gemist heb, want veel meer dan het vroegtijdig laten doorlekken van het akkoord had ze niet op haar geweten. Oh ja, als het aan haar lag bleef de pensioenleeftijd op vijfenzestig. Als het aan JP ligt niet, maar dat mocht de opwinding niet drukken, ze had die Haagse haantjes eens mooi laten voelen dat er met haar niet te spotten viel. Een zelfvoldane grijns die haar onderkin twee keer breder maakte dan haar schedeldak. Verder werd Agnes Jongerius omschreven als iemand die tijdens werkbesprekingen "praten belangrijker vindt dan eten". Ze vindt praten belangrijker dan kauwen met je mond dicht. En dat had de ministerraad op de knietjes gekregen?

Mannen van Nederland, waar zijn jullie ballen. De enige politicus die momenteel zijn geblondeerde kloten glimmend in het vet zet is Geert Wilders, maar die heeft een concentratiespanne van acht seconden. Pim Fortuyn, die wist waarom er een zak aan zijn buik hing! Dat je de hormonen die daar gemaakt worden prima kan aanwenden om zowel emotioneel als rationeel fiks door te denken. Die had zelfs het gore lef gehad om tegen Wouke van Scharrenburg "Ach mens, ga toch koken" te zeggen. En verdomd, dat ging ze nog doen ook. Nadat de demonisering doel getroffen had verdween ze van de buis. Zo pak je die wijven aan.

Agnes Jongerius had in een eerder wankel tv-interview tegenover Clairy Polak schaamteloos toegegeven dat ze Lodewijk de Waal niet had kunnen opvolgen als ze geen 'vrouw' was geweest, en knikte erbij alsof het een meerwaarde betrof, een vaardigheid die ze vast via een FNV-kadercursus 'assertief ontkennen' had opgestoken. Haar onderkin lilde instemmend na. Toen begon er iets bij me door te dringen.

Politica's als Agnes Jongerius, Ella Vogelaar, Elske ter Veld, Karin Adelmund, Mariette Hamer, Sharon Dijksma, Jeiltsje vaan Nieuw'nhoooov'n, allemaal zijn ze het vak ingekomen omdat er behoefte was aan 'vrouwen'. Vrouwen die zich moesten behelpen met trots en arrogantie, enige beleidservaring hadden ze amper, en er kon niet gewacht worden op werkelijke kwaliteit, de helft van het stemvee was immers ook vrouw. Hun frustraties wegetend hebben ze zich enigzins kunnen handhaven in de politiek, maar we wachten nog steeds op een mentaal zwaargewicht.

De manier waarop dat mis is gegaan is tegelijkertijd tenenkrommend en kneuterig schattig. Een mooie illustratie waren de reacties op het beroemde interview dat Rutger niet bij Ella los wist te krijgen. Aan de ene kant grote kritiek op een nitwit van een minister die bijna staat te huilen, aan de andere kant mensen die het 'zielug' vonden voor Ella. Zielig?!? Ik kan me geen man in de politiek herinneren die ooit 'zielig' gevonden is. Maar terugdenkend kwam dat vaker voor. Elske ter Veld rende grienend weg -ach goh- bij een persconferentie, Karin Adelmund stond stampvoetend te janken -arme meid- in de kamer toen er cijfers over haar beleid bekend werden, Sharon Dijksma probeerde voorzitter van de PvdA te worden door net als Agnes Kant als het lievelingetje van de klas na te denken wat de roerganger haar voordacht.

Agnes Jongerius doet even misplaatst stoer en de kerels in de media en politiek belonen dat meteen. En die kerels zijn praktisch allemaal getrouwd, zijn gewend hiermee om te gaan. Het positief sexisme zit niet alleen in het wervingsbeleid, het maakt ook onderdeel uit van de interactie op de werkvloer. Politica's bij wie het even tegenzit mogen emotioneel chanteren, de mannelijke collega's om hen heen staan meteen vrouwvriendelijk in de houding met zakdoekjes, gebak en ontfermende woorden. Behalve Pim. Die zei gewoon ronduit dat Els Borst dankzij haar medische wanbeleid doden op haar geweten had, hij maakte geen onderscheid. En kwam ermee weg, als hij thuiskwam kreeg hij geen ruzie.

Tijl heeft gelijk, het gaat om de onderkant. Nou ben ik een man die graag parkeert bij het gezicht van een vrouw voordat ik mijn blik laat zakken, zeker in het geval van het eerdere rijtje politica's is dat geen loze actie. De ogen vertellen vaak goed of iemand te vertrouwen is, de onderkin geeft een prima indicatie van de staat van de rest van het lichaam. Als je niet opgevoed bent in het naturistenkamp van je antroposofische grootouders die zich elke zondag te buiten gaan aan opzwepende euritmie zul je als man een gepaste en beleefde afstand willen bewaren tegenover een joviaal giechelende glasbak, stel je voor dat Jeltje van Nieuwenhoven je aardig vindt en wimperwiebelend een hand met vijf halve hemaworsten op je dijbeen legt. Dat willen we niet, dus doen we beleefd. Ontfermend maar tegelijkertijd afstandelijk. Agnes Kant, Mei Li Vos en Femke nemen we serieus, gewoon omdat we die graag serieus willen nemen. De rest van de frustratiewegetende niwits behandelen we als kinderen. En dat vinden die vrouwen nog prima ook, want het is best wel eng, al die politiek.

Maar ondertussen moeten de politica's wel resultaten afleveren. En die liegen er niet om. De criminaliteit op straat, de torenhoge recidive? Rechterettes die elke gewetenloze roofjunk een achtenzestigste kans willen geven. Leerlingen op de middelbare school die geen aansluiting kunnen maken op vervolgopleidingen? Karin Adelmund van de PvdA die erdoor gedrukt heeft dat drammende meninkjes verkondigen belangrijker is dan abstracte feiten kunnen vatten & combineren. De multiculturele droom? Feministes die zich gek schreeuwen over seksistische klootzakken maar wijvenrammende derdewereldkneuzen 'een eigen plekje in hun stukje culturele identiteit' gunnen. Als we die vrouwenlogica steeds weer door de vingers willen blijven zien komen we er niet. Een wiskundegrafiek teken je niet op je gevoel.

Dus stel ik voor de politiek bij de onderkant te scheiden. Niet op grond van sexe, maar op grond van sexuele interactie. Daarbij doel ik niet op de sexloze sufferds die nu de top bezetten, Jan Peter, Hirsh Ballin, Donner, Rouvoet, Slob, die jongens hebben net zoveel kinderen als ze geneukt hebben. Nee, we moeten weer mannen aan de top hebben die schaamteloos man zijn en daarmee ongehinderd weg kunnen komen. Homo's.

Een truukje dat overgewaaid is uit Amerika. Dat halve land is diep ontroerd nu er een gespierde brada in het witte huis zit, terwijl Obama's vader een importneger was zonder een greintje lokale rassenfrustratie in zijn genen. Met zo'n insteek kunnen we volgens mij Europa uit de crisis trekken.

Zet beleidsvrouwen naast beleidshomo's. En selecteer die homo's uit de top. Hoogleraren, economen, schrijvers, stuk voor stuk prijskonijnen. Zet daar een groepje vrouwen naast waarmee de stemveulens zich kunnen identificeren, van zwaargebouwde chagerijnige feministes tot ADHD-hoofddoekjes. En natuurlijk netjes in de stijl van de PvdA, om en om op de kieslijst. Als er dan weer regeringen gevormd worden met echte mannen die geen enkele verplichting voelen de vrouwenlogica te respecteren wordt het onderwijs hersteld, worden er economische wetten ontworpen, wordt de innovatie weer gestimuleerd, de criminaliteit daalt enorm, mag je als logisch denkend wezen weer schaamteloos trots zijn op je abstracte denkvermogen.

De topvrouwen kunnen zich dan niet handhaven door als het spannend wordt huilend in de stress te schieten, homosexuele mannen zijn op dat vlak niet te chanteren. Ze zullen echt werk moeten afleveren, echte verantwoordelijkheden moeten dragen.

En natuurlijk lukt dat uiteindelijk, je kunt mij niet wijs maken dat er in dit land geen veertig intelligente, relativerende vrouwen met een goed gevoel voor humor te vinden zijn om de helft van zo'n kieslijst te vullen.