Moederliefde en kinderleed

“Mam”
“Ja jongen, wat is er?”
“Vind jij nou ook niet, dat ik te snel bent geweest?”
“Nee hoor, je zei toch al een paar dagen dat je het zou doen. En je bent nu eenmaal een man van je woord. Dat was niet snel, maar gewoon duidelijk en standvastig.”
“Ja maar mam. Daarna zijn er ineens dingen gebeurd waarmee ik geen rekening had gehouden. Maar toen was ik al weg.”
“Ach jongen. Wat maakt dat nou uit. Vroeger wilde je toch ook nooit met ons praten als je vader en ik hadden besloten wat we als gezin gingen doen? Jij ging toch altijd je eigen weg.
Je probeerde ons niet eens te overtuigen dat we het fout hadden, want je ging doen wat je zelf wilde. Daarom wilde pap je ook zo snel mogelijk het huis uit hebben. Jij bent gewoon eigenwijs en dat is ook goed, want daardoor ben je nu zo populair”
“Dat is wat anders mam. Nu gingen die vrouwen ineens met elkaar slijmen en dingen aan elkaar beloven. Dus het lijkt nu net alsof ik geen gelijk had door weg te gaan. Misschien had ik toch moeten blijven en meepraten. Ik had alleen de laatste dagen van iedereen, die er bij betrokken was, de indruk gekregen dat niemand meer mocht meebeslissen, dus ik snapte echt niet waarom we dan allemaal nog wel gingen meepraten. Daarom dacht ik dat ik dan maar beter weg kon gaan, want als niemand meer mocht meebeslissen, dan hoef je ook niet mee te praten natuurlijk. Bovendien kreeg ik al meteen in het begin de indruk, dat er inderdaad geen ruimte was om mee te beslissen. Die man hield echt voet bij stuk in zijn betoog. Alles was al beslist en je mocht wel zeggen wat je er van vond, maar niet meer iets veranderen. Daarom heb ik gedaan wat ik al een tijdje van plan was. Maar als ik had geweten dat die vrouw wel haar zin kreeg op een paar punten, dan was ik misschien wel gebleven.”
“Ja, maar jongen, dat waren vrouwen. En vrouwen zijn wat dat betreft nou eenmaal wat soepeler dan mannen. Die willen altijd toch wel overal voor open blijven staan. Die hebben een hekel aan het conflict en zoeken veel eerder de harmonie. Daar heb je in jouw branche niets aan. Dat weet je toch wel. Kijk maar in de geschiedenis. Alle mensen in jouw vak, die belangrijk waren in de geschiedenis, waren mannen. De enige vrouw, die op dezelfde hoogte stond, was die Engelse uit de vorige eeuw en dat was eigenlijk ook een man. Je zult zien, dat die vrouwen straks niet hun zin krijgen en dat de mannen het uiteindelijk toch weer voor het te zeggen hebben. Dus laat jij je nou niet uit het veld slaan door dat halfzachte geflirt van die twee lesbo’s. Hou jij je nou vast aan wat die man daarvoor zei. Dan weet je gewoon dat je de juiste beslissing hebt genomen. Kom op joh. Kom maar even bij je moeder. Ik ken je toch? Ik weet precies hoe je in elkaar steekt. Dit was precies zoals de mensen je willen zien.
Zal ik misschien even een beker warme melk voor je maken en er een Mariakaakje bij pakken? Dat hielp als kind ook altijd als je zenuwachtig en onzeker was. Hele pakken Mariakaakjes heeft het ons gekost en de pakken melk waren niet aan te slepen. Zal ik dat maar voor je halen dan schatje?”
“Ja mam, lekker. Maar toch zit ik me echt af te vragen of ik er niet verkeerd aan heb gedaan. Nu kon ik zelf niet meer sturing geven aan de discussie. Anders had ik wel bij die vrouwen kunnen ingrijpen. Ik had dan bijvoorbeeld kunnen zeggen dat het wel vreemd is, dat Mariëtte nu wel ineens met Femke over van alles wilde praten, maar dat ze dat de afgelopen weken niet wilde. Ik had kunnen zeggen, dat die dingen, die ze nu dan wel met elkaar afspraken, dan dus al veel eerder hadden kunnen regelen. Nu kan het ineens wel.”
“Ja jongen, maar daar had jij toch niets aan gehad? Jij wilt die dingen toch zelf helemaal niet? Had je daar dan zelf over mee willen praten?”

“Nee mam. Daar gaat het niet om. Natuurlijk had ik over die onderwerpen zelf niet mee willen praten. Als ik ergens nee tegen zeg dan is het nee en dan ga ik niet kijken of er met wat vijven en zessen toch nog ja van is te maken. Het gaat me om het principe, dat er eerst gezegd wordt dat wij niet mogen meebeslissen en alleen maar achteraf mogen praten en dat dan ineens blijkt, dat het toch mogelijk is om mee te beslissen. Waarom dan niet meteen?”
“Nou jongen. Denk je nu eens in, dat jij ook bij dat eerdere overleg was geweest. Samen met Femke, Agnes, Alexander, Mark, Marianne en Bas. Denk je dan dat jullie dan deze week al klaar zouden zijn geweest?”
“Misschien niet mam, maar dan hadden we wel meteen mee kunnen praten vanaf het begin. Nu ben ik eigenlijk op een dwaalspoor gezet, doordat men aanvankelijk overal zei dat er niets meer kan worden gewijzigd aan de plannen. En nu, achteraf, blijkt het ineens toch mogelijk. Weet je wat ik denk mam? Ik denk dat het één groot complot is om mij monddood te maken. Ineens dringt de werkelijkheid tot me door. Ze hebben expres wekenlang iedereen zogenaamd buitenspel gezet. Ondertussen hebben ze natuurlijk gewoon met de rest van de oppositie afgesproken dat bij het debat meebeslissen wel mogelijk is, maar dat ze dat niet tegen mij mochten zeggen. En nu zit ik misschien met de gebakken peren. Ik had echt gedacht een beetje in de voetsporen van mijn vriend Sharon uit Israël te treden door een provocatie van dezelfde impact uit te voeren als hij destijds deed bij het bezoek aan de westmuur en de tempelberg. Maar blijkbaar was alles zo voorgekookt, dat ik er nu een beetje voor lul bij sta. Verdomme!”
“Jongen toch. Niet vloeken hoor. Je staat er helemaal niet voor lul bij. Het is juist goed dat je bent weggelopen. Dat is gewoon jouw natuur. Je bent al uit de kerk gestapt. Je bent uit de VVD gestapt en nu ben je uit de Kamer gestapt. So what! Je weet heus wel, dat ze toch niet naar je luisteren. Jij hebt toch heel andere en veel betere ideeën! Daarom luisteren ze niet. Ze voelen heus wel dat jij te sterk voor ze bent. Denk je nou heus dat ze jouw idee om de ontwikkelingshulp af te schaffen zouden hebben overgenomen? Ze exporteren toch al veel te veel naar die landen. Dat zou dan ook wegvallen. Dat doen ze echt niet. Nee jongen, als je wilt dat ze naar je luisteren, moet je gewoon doorgaan met wat je nu doet. Overal nee tegen zeggen. Niet in allerlei vijandige programma’s zoals Pauw en Witteman komen om dingen uit te leggen. Steeds maar roepen wat mensen graag horen zoals belastingverlagingen en steeds stunten zoals nu. Alleen dan kun je er voor zorgen, dat de anderen wel naar je moeten luisteren. Want als je straks daardoor de absolute meerderheid hebt in de Tweede Kamer, dan kun je gewoon zelf minister president worden en lekker alles doen wat je zelf wilt. Dat is ook precies waar je goed in bent. Doen wat je zelf wilt en niet luisteren naar wat anderen willen.
En nu ga ik je melk en mariakaakje halen en wil ik er niets meer over horen. Je bent mijn eigen lieve Geert en ik sta achter je. Goed lieverd?”
“Ja mam.”