Superbeurt

Omdat de schaatsbaan pas om half twee opengaat, maar wij al om half één voor de nog gesloten deur staan, besluiten we even een rondje te lopen over de camping naast de baan. Zonder problemen passeren we een slagboom en we zien een veld met tientallen identieke stacaravans. Netjes in een rijtje met af en toe een speeltoestel dat in Nederland al lang door een of andere veiligheidsorganisatie zou zijn afgekeurd. Alle caravans zijn hetzelfde, op één na. Bij die ene is een ruit stuk. Misschien ingebroken, maar ik vraag me af waarom. En waarom deze? Wellicht heeft een zwerver die warm wilde overnachten, gewoon willekeurig een caravan uitgezocht. Of het lokale straattuig is baldadig geweest.

Sfeervol is anders. Ik heb asielzoekerscentra gezien die meer feestvreugde uitstraalden. We lopen verder. We laten de midgetgolfbaan links liggen. Rechts zien we een andere midgetgolfbaan, op poten. Wat is dat dan? Midgetgolfbanen op een verhoging? Rolstoelvriendelijk minigolf? Sjoelen met hindernissen?

Aan een vijver, met in het midden iets wat in de vorige eeuw een fontein lijkt te zijn geweest, worden kunststof blokhutten gebouwd. Ze zijn te koop. ‘Slechts’ 79.000 euro. Verderop staan de customized caravans. Hier hebben vooral Nederlanders creatief een hokje in elkaar geknutseld. En inderdaad, her en der verschijnt een tuinkabouter en een molentje. ‘Hé, er staat iemand voor het raam’, roept mijn vriendin die mee op avontuur is in dit pittoreske stukje België. ‘O nee, het is een beeld.’ Bijna leek er leven in de brouwerij te zijn. Een houten Indiaan staat voor het raam van een niet meer zo mobiele woonwagen. Zo lijkt het nog alsof er iemand is die zich ervoor interesseert wat hier gebeurt.

Ik denk dat het hier ’s nachts niet veilig is of dat de ‘Ollanders’ weggepest worden. Toch, de paar auto’s die er staan hebben een Nederlands kenteken. Een groot deel van de keetjes staat te koop. Aan sommige bordjes te zien al een tijdje, mogelijk kun je ze nog met Belgische Francskes of Hollandse Guldens betalen. Een aantal plaatsen lijkt geruimd, er liggen alleen nog maar een paar stenen of golfplaten. Overblijfselen van een betere tijd.

Dat deze camping nog leuke vakantieverhalen oplevert lijkt me sterk. Het is meer een locatie voor opnamen van Jambers, waarin we twee op de camping wonende pubers horen vertellen over de eerste kus - en de problemen die de beugel daarbij geeft –, de gescheiden ouders, de lokale discotheek en de enge mannen die daar komen.

Terug naar de ijsbaan. Ja, hij is open! We betalen een paar euro aan een dame in een kassahokje dat zelfs in communistisch Oost-Europa niet door de esthetische keuring zou zijn gekomen. Om maar te zwijgen over de dame. We betalen voor de ‘Superbeurt’. Ik kijk mijn schaatsmaatje aan en we schieten in de lach. Even fantaseren we over een superbeurt midden op het ijs, maar ik vrees dat mijn broodjeloze worstenbroodje dan zal vastvriezen. ‘Lekker lang schaatsen voor dezelfde prijs’, staat er op het bordje. Ik voel me meteen zo’n Hollander die daar gaat schaatsen omdat het zo goedkoop is. Ik voel me ook zo bekeken door de twintigtal leden van de lokale scouting die – allemaal in korte broek – ook in de rij staan. Vriendin merkt op dat het vanmorgen ‘kinderpret’ was, zo staat te lezen op een affiche. Hmm, meestal heb je eerst een superbeurt en kinderen zijn dan het gevolg. Ach, hier in België combineren ze dat nog wel eens. ’s Lands wijs, ’s lands eer.
 
We zijn door het ijzeren draaihek en met veel pijn en moeite – zoals altijd -  hebben we onze schaatsen aan onze voeten gehesen. We begeven ons naar het ijs voor de Superbeurt. De ijsbaan is zo mogelijk nog triester dan de naastgelegen camping. Bruin ijs! Is het wel alleen water wat hier bevroren is?

Om op het ijshockeyveld te komen, moeten we een hele enge tunnel in. Met schaatsen een trap af en een trap op. Ik schuif mijn hand over de leuning en ik voel een dikke splinter door de huid van mijn middelvinger glijden. Was dit de VS, dan zag ik nu Dollartekens in de ogen van mijn vriendinnetje verschijnen. Waar is ze eigenlijk? Durft de trap niet af. Dat snap ik, het is heel spooky hier beneden.

Dit wintersportparadijs is nou niet bepaald Thialf, meer een manege met een laagje bevroren…inderdaad. Nu lees ik op de site dat de baan wegens technische problemen pas in september weer open is. Ik denk dat het tunneltje is ingestort. Misschien is er een superbeurt geweest, zo heet dat het ijs gesmolten is. Ik zie ook een advertentie van een beachparty. Jawel, in het ijsstadion.