Mijn liefde voor de kiwi
Wederom een reden om geen ochtendmens te zijn: op miraculeuze wijze was mijn tube tandpasta uit de douche verdwenen. Van de andere tube had ik het laatste restje in de gootsteen weten te laten verdwijnen. Mijn tandpasta bevond zich waarschijnlijk in de Alpen, alwaar een huisgenoot op dit tijdstip zijn roes aan het uitslapen was van de apres ski. Er zat niets anders op dan richting supermarkt te gaan, want gisterennacht had ik, ondanks de fabel dat juist ’s nachts bacteriën je tanden bewerken, mijn tandjes ook al niet gepoetst. Je mag niet beschonken een auto besturen, dus waarom dan wel je tandenborstel, zo was mijn gedachte. Het liefste zou ik in bed blijven liggen, maar dat kon vandaag helaas niet, omdat ik een presentatie moest geven. In mijn badjas trok ik er vol goede moed op uit.Na de weg te zijn overgestoken, liep ik de appie binnen. Gezellig: een meute gedragsgestoorde volwassenen en idolate kleuters die voetbalplaatjes aan het ruilen zijn. Je moet er maar zin in hebben om kwart over acht in de ochtend, freaks! Na enkele kleuters bijna te hebben doodgedrukt, kwam ik dan eindelijk aan bij de tandpasta. Ik had de keuze uit zesendertig (ik heb ze geteld!) soorten tandpasta. Ik herhaal: zesendertig! Het zou toch godmagende veel makkelijker zijn als ik de keuze zou hebben uit wat minder. Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen doorgewinterde communist die voor eenieder dezelfde tube zou willen onder het mom ‘eendracht maakt macht’ , maar ik had in deze toestand geen zin om na te denken over welke tandpasta ik ging aanschaffen. Het werd tijd om mij te laten adviseren door het personeel, want door de overweldigende keuzemogelijkheid in combinatie met mijn lege maag was ik gedesillusioneerd geraakt. Van een lege maag word ik bovendien enorm cynisch.
“Goedendag mevrouw, kunt u mij misschien helpen. Ik ben op zoek naar een tube tandpasta. Het is om mijn tanden tweemaal daags te poetsen.” Het meisje vertelde mij met het slaap in haar ogen waar ik de tandpasta kon vinden. “Dat weet ik wel, maar ik kan geen keuze maken, zou u mij misschien kunnen adviseren. Ik ben een luie poetser, maar wil toch de ideale bescherming genieten. Mijn lievelingskleur is blauw en ik ga door het leven als iemand die niet vies is van mint en kiwi.” Ik werd getrakteerd op een blik die het bewijs leverde voor het feit dat de mens en de aap een gemeenschappelijke voorouder delen. Daar had de huidskleur van de appievrouw overigens niets mee van doen (al heb ik serieus wel overwogen een ‘p’ weg te laten in ‘ appievrouw’). Ik verliet licht teleurgesteld de supermarkt. Weliswaar was mijn tandpasta blauw van kleur en op de verpakking stond dat het een mintsmaak zou hebben, ik was er niet in geslaagd een tandpasta te vinden met kiwismaak of kiwikleur. Tegenvaller!
Door mijn avontuur in de vroege morgen in de Albert Heijn moest ik mij haasten om mijn trein te halen. Als ik ergens een teringhekel aan heb dan is het wel aan haasten. Rennen weiger ik, dus als een Paralympisch kampioen snelwandelen haalde ik net op tijd mijn trein. Jammer dat Erica mij niet stond op te wachten met een ‘ fantastisch’ bosje bloemen. Mijn maag was nog steeds leeg, dus ik haalde een appel uit mijn tas. Gadverdamme! Dat is smerig na het tandenpoetsen….ik spuugde mijn stukje appel uit en gooide de appel van woede uit het raam. Mijn liefde voor de kiwi, eigenlijk een appel met haar, werd deze dag voor de zoveelste keer bevestigd.