Mijn hart klopt alleen voor jou
Mijn hart klopt alleen voor jou. Maar je bent onbereikbaar voor me. Je kent me niet eens. Maar ik ken jou wel. Door en door. Want ik volg je overal. Als je ’s morgens wakker wordt, uit je bed kruipt en naar de badkamer stommelt, dan gluur ik stiekem naar binnen. Ik moet altijd een beetje lachen als ik zie hoe je een vies gezicht trekt omdat je voor de zoveelste keer vergeten bent, suiker in je thee te doen. Ik ken je gewoontes: ik weet dat je altijd even kijkt of de banden van je fiets wel hard genoeg zijn, dat je onderweg even afstapt voor een vers broodje bij de bakker. Ik weet dat je op je werk een populaire collega bent. Dat kan ook niet anders, je bent een goed mens.
Ook in het ziekenhuis maakte je een diepe indruk op veel mensen, en het is bewonderenswaardig dat je zoveel tijd steekt in allerlei maatschappelijk nuttige activiteiten. Ook die kinderen op de handbalclub die door jou worden getraind, zijn gek op je. Ik zie dat allemaal. Het intieme samenzijn met je verkering: samen naar de bioscoop, innig gearmd wandelen langs het strand. Ik had dat zo graag ook gewild, maar ik misgun het jou niet. Je bent het dubbel en dwars waard.
Ja, soms vind ik het moeilijk dat je voor mij toch altijd onbereikbaar zult zijn. Soms zou ik willen dat ik gewoon op je af kon stappen, en zeggen dat ík de basis ben van jouw bestaan. Helaas, dat is onmogelijk. Maar meestal heb ik daar vrede mee. Ik berust in mijn lot. Want jij draagt mijn hart. Mijn dood is toch niet helemaal zinloos geweest.