De Pedofiel van Feijenoord (deel 2)

Driek (DriekOplopers)

Even met Ajax gebeld: “Goedemiddag, Oplopers hier. De trainer in de buurt?” Een snikkende telefoniste vertelde me dat ik de zoveelste al was die aan de telefoon hing. “Het is allemaal niet eerlijk,” snotterde ze, “ze hebben ons kostbare punten door de neus geboord.” Daar had ik niets mee te maken. “Je baas aan de lijn, en snel!” baste ik in de hoorn. Dat had succes, want zonder verdere vertraging werd ik doorverbonden met de heer Van Basten. “Zeg, Marco, wat is dat nou voor potsierlijk gejammer over dat afgekeurde doelpunt tegen Heracles?” De trainer vond het een schande. Dat door een falende grensrechter het winnende doelpunt werd afgekeurd, daar kon Marco niet mee leven. Maar ik wel: “Staat die Suarez van jullie niet juist bekend om zijn gewoonte, zich in het strafschopgebied van de tegenstander met veel misbaar te laten vallen, met als doel een rode kaart voor de tegenstander en een penalty voor zichzelf te versieren? Scheidsrechters zand in de ogen strooien, en daarmee azen op een nadelige beslissing voor de tegenpartij, dat is toch zijn specialiteit? Hij wordt in de wandelgangen toch niet voor niets De Koning Van De Schwalbe genoemd? Wat is er dan precies mis mee, als uitgerekend deze voetballende rat nu op zijn beurt eens het slachtoffer is van een scheidsrechterlijke dwaling?” Marco had geen antwoord meer. Er was, als ik goed luisterde, slechts een zacht gesnik te horen. Ik had mijn punt weer gemaakt, en hing tevreden op.  Persoonlijk vind ik het een aanfluiting, dat de KNVB de verantwoordelijke grensrechter heeft geschorst. Ze hadden hem juist erelid moeten maken. Echt, dat afgekeurde doelpunt heeft een uitstekend effect op mijn rechtvaardigheidsgevoel.

Mijn rechtvaardigheidsgevoel heeft sowieso een uitstekende week. Kent u Jan Teijn nog, die voormalige deelgemeentepoliticus in de Rotterdamse achterstandwijk Feijenoord? Ik kende hem in een eerdere column de bijnaam “Jan-Teijn-ik-neuk-groot-en-klein” toe. Maar die Rotterdamse pedo vond dat zijn goede naam daarmee was aangetast ofzoiets, en stuurde zijn advocaat op FOK! af. Okee, Jan-Teijn-ik-neuk-groot-en-klein was nog niet door  de rechter veroordeeld, en zolang dat niet het geval is, is iemand natuurlijk onschuldig, ook als de politie DVD’tjes met kinderporno in diens huis heeft gevonden. Maar inmiddels heeft de rechter gesproken. Jan-Teijn-ik-neuk-groot-en-klein is veroordeeld tot 120 uur taakstraf en een half jaar voorwaardelijke celstraf. Niet alleen wegens het verspreiden van discriminerende teksten en het bezit van een stroomstootwapen, maar  ook wegens het in huis hebben van kinderporno. Jan moet dus nooit meer niet zeuren over zijn goede naam. Want een veroordeelde kinderpornoverzamelaar hééft geen goede naam. Was ik dus de vorige keer wat voorbarig door de pedofiel van Feijenoord “Jan-Teijn-ik-neuk-groot-en-klein” te noemen,  vanaf heden mag dat.

Wat blijkbaar ook mag, is de Tweede Kamer in de maling nemen. Feest bij het CDA, de PvdA en de ChristenUnie. Gniffelend trekken onze premier, onze vice-premiers en de fractievoorzitters van de regeringspartijen in het torentje een fles Beerenburg open. Jan Peter gaat eens flink tekeer. Alle remmen los! Voor deze gelegenheid deelt hij zelfs zoute stokjes uit. Een heel zakje, maar liefst. Niks wachten tot het weekend! Het is feest!
Giechelend kijkt het gezelschap terug op de hilarische woensdag waarop de Tweede Kamer er met boter en suiker in ging. Onze volksvertegenwoordigers hadden lastige vragen aan het kabinet gesteld over de gang van zaken rond het besluit, de inval in Irak te steunen. Volgens de Grondwet hebben kamerleden recht op een spoedig antwoord, maar de regering heeft nu een flutcommissie ingesteld, die bijna heel 2009 de tijd heeft gekregen om op zijn dooie akkertje uit te gaan zoeken hoe het nu ook alweer precies zat. Voorzitter Davids van die commissie is daarmee voor de rest van zijn leven gedegradeerd tot De Schaamlap Van Balkenende, want de Kamer krijgt gewoon geen antwoord op de vragen die al gesteld waren. Dat betekent dat ministers die destijds mogelijk maar wat hebben zitten aankloten, misschien informatie voor de Kamer hebben verzwegen of eventueel zelfs ronduit hebben zitten liegen, gewoon zorgeloos aan niemand verantwoording schuldig zijn, en gewoon op hun post kunnen blijven zitten. Je zult toch volksvertegenwoordiger zijn namens een van de regeringspartijen… Om je dood te schamen!

Ook om je dood te schamen, is teren op de naam van overleden grootheden. Zoals van de treurige levercirrose-patiënt Andre Hazes, die zo triest aan zijn einde kwam. Een of andere transcendente grapjas heeft nu een televisieprogramma op SBS, waarin ze aan glaasje draaien doen. André is vanuit het hiernamaals nog steeds erg trots op zijn dochter Roxanne, was de uitkomst van die zweverige onzin. Nou, zo weet ik er ook nog wel eentje. Ik gooi steeds kop of munt. Kop betekent heel trots, munt betekent enorm trots. Inmiddels kan ik u melden dat wijlen Prins Bernhard en de dode genie Albert Einstein heel trots op mij zijn. De oude Willem Drees, Joost van den Vondel en Pieter Cornelisz. Hooft zijn zelfs enorm trots. Toch fijn om te weten.

Ben ik ook trots? Jazeker! Op Wendy van Dijk. Die spande een kort geding aan, want ze accepteerde niet dat GeenStijl publiceerde dat zij na afloop van een televisie-uitzending even lekker een stevige vreemdgangerswip had gemaakt. De rechter vond dat dat niet door de beugel kon, met name omdat GeenStijl geen enkel bewijs kon leveren voor de beschuldiging dat Wendy een potje had geneukt met -als ik het goed heb onthouden- Ernie uit Sesamstraat. GeenStijl moet rectificeren en bovendien 7500 euro aan Wendy betalen. Wendy heeft gelijk: ze hoeft het gewoon niet te pikken als ze wordt beschuldigd van seks met zo’n rare snuiter. Bert is veel leuker!