Heroes - verkracht door Tim Kring

SunChaser

PAS OP SPOILERS - PAS OP SPOILERS - PAS OP SPOILERS - PAS OP SPOILERS - PAS OP SPOILERS

In den beginne was er seizoen 1 van Heroes. Een vernieuwende serie rond mensen die van de ene op de andere dag merken dat ze superkrachten hebben. Zoiets als in de X-Men maar dan net iets anders. Geen mutanten maar mensen als jij en ik die tijd kunnen stilzetten, onsterfelijk zijn, kunnen vliegen of de toekomst kunnen schilderen.
Een waar fenomeen was geboren. De sferie, gemaakt door Tim Kring, kreeg in korte tijd een enorme fanbase over de hele wereld. Save the Cheerleader, Save the World! De sexy Claire bleek de persoon te zijn die een enorme ramp in New York kon voorkomen. De verschillende ‘helden’ hadden de taak haar hierbij te helpen, ook al kenden ze elkaar niet en ook al wisten ze amper om te gaan met hun superkrachten.

Een spannend eerste seizoen, al was de laatste aflevering van het seizoen een beetje een tegenvaller. De climax waar meer dan 20 afleveringen naartoe was gewerkt viel een beetje tegen.
Het tweede seizoen pikte de draad weer op met alle oude heroes. Nathan en Peter waren blijkbaar niet ontploft hoog in de lucht en ook de badguy Sylar was toch niet gestorven door het magische zwaard van Hiro. Iets waar een seizoen lang op was gezinspeeld. Het leek er een beetje op dat de schrijvers geen afscheid wilden nemen van populaire karakters. Sylar moest terug en de sullige Peter en de domme Hiro en de sexy Jessica/Nikki.

En vanaf daar ging het goed fout. Ze moesten zich in verschillende bochten wringen om iedereen maar in de serie te houden. En omdat er ook nieuwe karakters bijkwamen had je al snel een overkill aan karakters. En daardoor een overkill aan verhaallijnen. Sylar was niet dood en reed mee met een of ander dom wijf dat mensen kon doden als ze boos was. Peter was zijn geheugen kwijt. Claire werd verliefd op een jongen die kon vliegen. En Hiro raakte verzeild in het verleden waar hij een onsterfelijke man ontmoette en verliefd werd.
Maar toch was het nog boeiend. Het was niet meer zo vernieuwend als seizoen 1, maar het kon nog alle kanten op, al merkte je dat de makers zich een beetje vastschreven. Wat dat betreft kwam de schrijversstaking op het juiste moment. Het gaf Tim Kring de kans het seizoen verplicht af te ronden en zich te bezinnen op een goede comeback voor deze bijzondere serie. Terug naar de basis, een spannend verhaal met gewone mensen met bijzondere gaves.

Maar Kring gebruikte de verplichte pauze niet om zich te bezinnen, afscheid te nemen van oude karakters, een nieuwe spannende verhaallijn te maken. In plaats daarvan liet hij wederom alle oude karakters terugkomen, ook die wie allang al dood waren. Jessica/Nikki bleek een zus te hebben, onderdeel van een drieling zodat Ali Larter weer terug kon komen, Linderman kwam terug en ook Sylar mocht weer de badguy uithangen.
En er werden weer vele nieuwe personages geïntroduceerd met bizarre gaves. Een puppetmaster, iemand die een black hole kon creëren met zijn hand. En Mohinder besloot de mad scientist uit te gaan hangen en een ‘formula’ bij zichzelf te injecteren. En Hiro, die in het eerste seizoen nog ontwapenend was, werd een infantiele kleuter die tegen alle waarschuwingen in een gevaarlijke formule uit de kluis haalde die natuurlijk meteen werd gestolen. En in plaats van een minuut terug te gaan in de tijd om de formule te redden bleef hij episodes lang achter de feiten aanlopen.
En daar zit ook de fout van Heroes. De karakters doen allemaal dingen die niet logisch zijn. Claire wil boeven vangen maar gebruikt een taser alleen om te dreigen, terwijl je iemand er gewoon tijdelijk mee kunt uitschakelen. Sylar wordt ineens een goodguy. En is twee episodes weer de badguy. Dan weer de goodguy waarbij hij verliefd wordt om zijn liefje een week later weer te vermoorden. Hiro wordt alleen maar infantieler, Nathan laat zich manipuleren, Claire’s moeder speelt een beetje met vuur, Peter blijft ondanks zijn powers een kneus, Sylar is de zoon van Angela en Arthur, de neef van Claire en de broer van Peter en dan toch weer niet, Mohinder verandert in een spin maar blijft vage, quasi filosofische teksten opdreunen, Angela Petrelli is een slechterik, om vervolgens een goedzak te zijn die vecht tegen haar man Arthur die eerst nog dood was en nu ineens de badguy is.

En als er dan een eclips komt waarbij iedereen zijn krachten kwijtraakt waarmee je de serie kunt resetten om afscheid te nemen van de kluwen van verhaallijnen en afscheid te nemen van enkele overbodige Heroes (iedereen kan immers worden gedood) blijkt dat de eclips geen enkele invloed heeft op de verhalen. Sterker nog, het gaat gewoon verder op de slechte weg.
Tim Kring heeft zijn serie in nog geen drie seizoenen van vernieuwend, meeslepend en veelbelovend verkracht en gedoemd tot een roemloos einde. Blijkbaar is Kring vergeten dat je, ondanks dat je het hebt over zaken die niet echt zijn, je wel de wetten van je eigen gecreeërd universum moet respecteren. Over de hele wereld klagen de kijkers, de ratings kelderen en er kijken steeds minder mensen. En in Amerika wordt een serie zonder pardon gecanceld als er niet genoeg mensen kijken. Zo werd de populaire serie Las Vegas ineens gecanceld zonder dat er een fatsoenlijk einde aan de serie werd gemaakt. De clifhanger zal nooit worden beantwoord.

Ik ben bang dat Heroes eenzelfde lot is beschoren. Feit is dat je als kijker niet meer kunt identificeren met de karakters. Ze doen domme dingen, kunnen niet dood, want zelfs met een kogel in je oog wordt je weer levend door een druppel bloed van Claire. En anders kom je terug als drieling of hallucinatie. Het boeit allemaal niet meer. Er komen alleen maar karakters bij en niemand valt af. Zul je zien dan Hiro binnenkort Adam uit het verleden naar de toekomst haalt zodat hij gewoon weer in het verhaal geschreven kan worden. De reden dat je nog blijft kijken is om te zien wat de schrijvers nu weer voor debiels hebben bedacht.
Waarschijnlijk kijken de studiobazen het nog even aan, maar op een gegeven moment zal de stekker eruitgaan en blijven de kijkers midden in een kluwen van verhaallijnen en karakters hangen. Maar goed, tegen die tijd kijkt er toch niemand meer.