De hond in de pot

Ik heb eigenlijk nooit begrepen waarom in Godsnaam zoveel Nederlanders een hond als huisdier moeten hebben. Vaak zelfs wel twee of drie. Kwijlen ze niet dan verharen ze wel. k ben zelf een groot natuurliefhebber en als zodanig houd ik ook erg van dieren, maar dan wel in het wild en niet in huis. Ook al heb ik als kind vaak zwerfkatten mee naar huis genomen. Er zijn drie redenen waarom ik een hekel heb aan veel hondenbezitters.

Onlangs liepen mijn vrouw en ik te wandelen in een van de parken vlakbij ons huis, toen een Golden Retriever die net uit een sloot kwam, het nodig vond om zich vlak naast ons uit te schudden. Nu moet je weten dan Golden Retrievers het liefste in een zo vies mogelijke sloot zwemmen. De modder zat daarna dan ook niet alleen in onze oren, maar ook over onze kleding verspreid en we waren aardig nat geworden. De nattigheid op zich was niet erg, maar de viezigheid was natuurlijk wel vervelend. Niet dat het de schuld van die hond is, want die weet niet dat wij het niet fijn vinden om besproeid te worden en hij wil die nattigheid uit zijn vacht. Het gaat er om dat zijn baasje of vrouwtje zo slim moet zijn om te voorkomen dat die hond zich bij ons gaat uitschudden, maar dat interesseert die baasjes en vrouwtjes blijkbaar geen reet. In plaats daarvan ging het vrouwtje van die Golden een heel verhaal houden tegen die hond. Alsof een hond Nederlands verstaat. De meeste honden hebben al moeite met "Kom voor!". "Lig!". "Af!". "Zit!" en "Hier!". Maar dit vrouwtje zei: "Wat ben je nou weer een stoute hond Boris! Kijk nou eens wat je gedaan hebt! Nu zijn die mensen helemaal vies door jouw schuld! Ik heb al zo vaak gezegd dat dat niet mag en nu doe je het weer! Dat mag niet meer hoor!" Boris keek haar aan alsof ze net een koekje had aangeboden.

Zijn die mensen nou achterlijk of zo? Denken die mensen nou echt dat zo’n hond ze verstaat? Ze aaien ze en knuffelen ze niet alleen maar komen ook nog met lieve woordjes zoals, "Wat is hij toch lief hè? Ja. Wat kijkt hij weer schattig uit zijn oogjes. Ja hè? Oh wat ben je toch een scheetje." Maar het scheetje verstaat dat allemaal niet hoor beste hondenliefhebbers. De enige die het verstaan zijn degene die het zegt en de mensen die er toevallig bij zijn. Denken die mensen soms dat ze die honden kunnen opvoeden als kinderen? En bij kinderen lukt de opvoeding veel mensen al niet met lieve woordjes, laat staan bij honden.

Honden zijn dieren en als jij niet wilt dat je hond anderen nat spet dan moet je niet tegen ze praten, maar er voor zorgen dat ze na het bad in de moddersloot meteen naar jou toe komen en om dat te bereiken hebben die honden een uitstekende training nodig zodat ze naar je luisteren op zo’n moment. Maar het interesseert die hondenbezitters volgens mij geen fuck, want ze letten er niet op. Bovendien mag je bij ons in de parken de honden helemaal niet los laten, dus je hoeft je alleen maar aan de regels te houden en er wordt niemand modderig of nat, behalve de hondenbezitters zelf dan, maar dat is het risico van het vak.

Naast het wandelen, ga ik in die parken meestal een paar keer per week hardlopen. Het ergste zijn die kleine kuthondjes. Bijten ze niet dan struikel je er wel over als ze onverwacht tussen je benen schieten. Nu zei ik al, dat die honden eigenlijk helemaal niet mogen loslopen in die parken, maar "hij moet toch een beetje kunnen rennen?" is de smoes van de baasjes en vrouwtjes. En als er niet gehandhaafd wordt, dan heeft het ook geen zin om die borden met het verbod neer te zetten. Ik voel me echt niet prettig als ik aan het hardlopen ben en ik zie in de verte iemand met twee Dobbermans aankomen die niet zijn aangelijnd.

Verleden jaar kwamen er tijdens het hardlopen ineens twee Deense Doggen met grote snelheid en al blaffend op me af. Nou ben ik maar een meter zestig, dus ze hoefden niet eens tegen me op te springen om mijn keel door te bijten. Ik bleef maar doodstil staan en ze stopten bij me en duwden hun snoeten onder mijn armen, dus kon ik ze over hun grote koppen aaien. Daardoor was ik weer gerustgesteld, maar wie laat die enorme beesten nu los lopen! "Ze doen niks hoor", zei hun vrouwtje nog geruststellend. Maar ik heb iemand ook wel eens horen zeggen "Oh jee, dat doet hij anders nooit" nadat zijn Fox Terrier iemand van onze hardloopgroep in haar bil had gebeten. Honden blijven dieren en dieren zijn onberekenbaar.

Ook bij glad weer op de fiets was ik een paar jaar geleden heel blij dat een paar vrouwen hun honden los lieten lopen bij het fietspad naast de rijweg. Natuurlijk liep een er van vlak voor mijn fiets naar de overkant en moest ik remmen op het spekgladde wegdek. Ik ging onderuit, schoof zeker drie meter door en had geluk dat die hond niet net op dat stuk weg een lekkere grote hondebrok had gedeponeerd. Mijn fiets en ik hadden niks, maar eigenlijk zou je hopen dat je een flinke claim zou kunnen indienen bij die theemutsen. En nu was ik nog op mijn fiets, maar stel dat er een auto aan komt en die honden steken onverwacht over.

Het ergste was nog dat die vrouwen niet eens hun excuses aanboden dat ze zo malloot waren geweest om die honden bij glad weer los te laten lopen. Ik begrijp heus wel dat, als er een paar vrouwen samen hun honden uitlaten, alleen de laatste roddels in hun hersens opkomen, maar als je met je stommiteiten geconfronteerd wordt, kun je toch op z'n minst even jezelf verontschuldigen. Maar nee, ze keken naar me alsof ze dachten "wat ben jij een lul om op de fiets te stappen met die gladheid". Ik denk dat ze nog kwaad waren geworden als ik een van die kuthonden had geschept tijdens het glijden.


De derde reden waarom ik een hekel aan veel hondenbezitters heb, is vast al wel geraden. Die reden werd me deze week alweer zeer duidelijk tijdens het hardlopen over de paden in het park, die bezaaid waren met mooie, geelbruine herfstbladeren. Ik let toch echt wel redelijk op, dat ik niet in de hondenstront trap, maar probeer maar eens een kwak stront, midden op het pad achtergelaten door een aan de diarree geraakte Duitse herder te herkennen, als er een lading bladeren van dezelfde kleur overheen is gewaaid. Een ijsbeer in de sneeuw is nog beter te zien.

Ook snap ik niet waarom mensen hun honden op de stoep laten schijten als er drie parken voor de deur liggen. Denk niet dat het niet gebeurt. Ik heb jarenlang in de middagpauze van het werk een blinde telefonist met mijn ene hand op zijn schouder begeleid tijdens het wandelen door de wijk vlakbij het bedrijf waar we werkten en ik kreeg een lamme arm om hem de stront op de stoepen te laten ontwijken, terwijl drie straten verderop een enorm braakliggend terrein was.

Het kleine parkje tegenover ons huis ruikt zomers echt niet naar tijm en lavendel hoor. Als ik ’s morgens, ’s middags of ’s avonds door het raam naar dat parkje kijk, dan zie ik altijd wel iemand met een of meerdere honden lopen, maar men heeft bijna nooit een zakje en een schepje bij zich.

Ik heb tijdens een fietsreis door Sumatra, op een folkloristisch feest in een dorpje, hond gegeten. Heerlijk mals vlees was dat ! Het lijkt een beetje op kalfsvlees. Natuurlijk hoorde ik pas na afloop van het feest dat het hond was geweest. Ik denk dat ik het anders niet had gegeten. Maar waarom eigenlijk niet? Mensen eten koe, varken, schaap, lam, kalf, konijn, kip, kalkoen, struisvogel, kangoeroe, dus waarom geen hond? Kom op. Het is bijna kerst. Iets voor Albert Heyn?