Spannende inkijkjes

Driek (DriekOplopers)

Even met het Westfries Gasthuis gebeld: “Goedemiddag, dokter Oplopers hier. Dokter Bernard in de buurt?” Brommerig vroeg de geneesheer wat ik wilde, want hij had het druk. “Amice, wilt u zo goed zijn, mij het medisch dossier van mevrouw B. st. Claire, geboortedatum 12 oktober 1924 even te laten faxen?” Geen enkel probleem. In een wip had ik het dossier op mijn bureau. Met verbijstering nam ik kennis van de gegevens. De leverwaarden van dronken Bonnie waren met geen mogelijkheid te bepalen. Haar IQ was makkelijk te meten tijdens de Nationale IQ-quiz: zeer laag. Maar medische gegevens boven water krijgen? Ondoenlijk. De  reageerbuizen, peilglazen en wijzerplaten in het laboratorium besloegen steeds door alle alcoholdampen.

Maar het is natuurlijk een schandaal dat de gegevens van patiënten zomaar op straat liggen. Een journalist nam de proef op de som. Met een smoes belde hij naar acht ziekenhuizen. In zes gevallen lukte het hem in een mum van tijd om de gegevens van een patiënt naar hem te laten faxen. Iedereen die wat nieuwsgierig is ingesteld regelt zo een paar spannende inkijkjes in de dossiers van meneer Jansen of mevrouw De Vries. Een mevrouw van de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen blijft echter stug ontkennen dat ziekenhuizen zo lek als een mandje zijn waar het gaat om de gegevens van patiënten. Terwijl het tegendeel keihard aangetoond, moet zij zulke flauwekul vertellen van de baas. Wat een baan, voorlichter. Niets voor mij…

Ook niets voor mij is trouwens het vak van politieagent. Uit de statistieken blijkt dat politiemensen steeds vaker zelf het slachtoffer worden van geweld. Het aantal botbreuken en snijwonden bij de prinsemarij neemt hand over hand toe. En in plaats van dat minister Guusje ter Horst daar nou eens wat aan doet, komt ze niet verder dan zeuren over tatoeages, en vooral over oorringen en piercings. Want die kunnen gevaarlijk zijn. Dat soort gezeik is natuurlijk de verkeerde oplossing voor het probleem van de groeiende criminaliteit. Want de toename van het aantal letselgevallen bij de agenten in ons land komt niet door oorbellen, maar valt voor een groot deel toe te schrijven aan de groei van de criminaliteit onder bejaarden. Die oudjes meppen er op los met hun wandelstokken of rijden anderen overhoop met hun rollator. Justitie heeft weer de verkeerde oplossing bedacht: ze gaan nu kijken naar speciaal bejaardenstrafrecht, net als het aparte strafrecht voor kinderen. Foute oplossing. Gewoon een avondklok instellen voor die bejaarden. Het bejaardentehuis om 8 uur op slot, en het is bij nacht en ontij weer veilig op straat.

Eveneens een foute oplossing is het voorstel van burgemeester Jorritsma van Almere. Zij wil een verbod op contante betalingen in de supermarkt. Want pinnen of chippen is volgens haar de enige manier om het groeiende aantal overvallen een halt toe te roepen. Fout! De beste oplossing om de golf van overvallen op supermarkten in te dammen is natuurlijk gewoon een hogere pakkans. Meer agenten in de buurt zodat overvallers snel kunnen worden opgepakt. En het helpt natuurlijk ook als het ontvangen contant geld wat sneller in de kluis-met-tijdslot wordt opgeborgen. En contant geld is toch een wettig betaalmiddel? Trouwens, ik ben sowieso erg voor contant afrekenen. Maar dan wel binnen de bestaande mogelijkheden. Zo was ik onlangs nog in een winkel waar een bordje hing met de mededeling dat bankbiljetten van meer dan € 100 niet werden geaccepteerd. Aan de kassabediende vroeg ik of kleinere coupures wel welkom waren. Dat was inderdaad het geval. Ik had voor € 27,50 boodschappen gedaan, betaalde met een biljet van € 95 en kreeg dus netjes € 67,50 terug. Prima toch? Echt, ik ben groot voorstander van contant geld.

Zelfs bij de spoorwegen zijn ze het met me eens. Bij de nieuwste kaartjesautomaten kun je weer gewoon met muntgeld betalen als je dat wilt. Daar snappen ze het warme, vertrouwde gevoel van klinkende munt. Je kan op het station trouwens steeds meer kopen van je zuur verdiende centjes. Allemaal contant. Een goed boek. Een vette hamburger. Een krat bier… Helaas geldt dat ook voor de machinisten. Deze week werd een stomdronken treinbestuurder van de bok gehaald door de politie. Hij had ook fijn gewinkeld op het station. Hij had vier keer zoveel gezopen als was toegestaan. Tsja, in die treinen en op de seinhuizen wordt van alles vastgelegd. Hoe hard ze rijden. Of ze een rood licht hebben genegeerd. Hoeveel spanning er op de bovenleiding stond. Maar die heupfles jenever en die zes blikjes bier in de tas, helaas: die worden niet geregistreerd.

En registratie, dáár gaat het om. Bij voorbeeld ook waar allerlei vervelende Antilliaanse jongeren zijn gebleven. Die verhuizen de hele tijd, zodat ze onbereikbaar blijven voor hulpverleners en reclassering. Iedereen in het land is het er over eens, dat een goede registratie van deze groep van levensbelang is, want hele stadswijken worden al tijden onleefbaar gemaakt door dat tuig. Tot verbijstering van iedereen zegde minister Vogelaar opeens de aangekondigde registratieafspraken op. Dat was de zoveelste misser van deze gemankeerde bewindsvrouwe. Ze maakte zich al belachelijk door onaanvaardbaar slechte optredens in de media, met de hakken over de sloot overleefde ze een debat over € 200 miljoen die over de balk werd gegooid voor de onzinnige opknapbeurt van een roestige oceaanstomer en nu dit weer… Zonet -ik schrijf mijn columns altijd op donderdagavond- kreeg ik een seintje dat de PvdA-top het vertrouwen in haar heeft opgezegd en dat ze aftreedt. Opgeruimd staat netjes. Tsja, sommige politici slagen er in, hun naam op een positieve manier tot een begrip te laten worden. We vergeten nooit meer de Melkertbaan en de Zalmsnip. Maar wat is een Vogelaarwijk? Juist: gedoemd om te mislukken...