Irisje moet in de bloemen!
Bloemen zijn mooi en daar wil het graag over hebben. Ik zie mijn ex-vriendinnetje Iris als een madeliefje. Ze dartelt vrolijk rond een fonteintje. Met vlinders om haar heen.Maar Iris is eigenlijk helemaal niet zo lief. Integendeel. Ik vind het zacht gezegd geen leuk wijf, want ze is een notoire bloemenhater. Ik kwam onlangs bij haar op bezoek en dacht aardig te zijn door een boeketje mee te nemen. Daar stond ze dan met gitzwarte ogen in de deuropening stampvoetend en schuimbekkend te loeren naar de bloemen in mijn hand. Voor ik het wist zat ik weer op m'n fiets met talloze afgeknakte takjes in m'n kleding.
Onlangs verklaarde ze plots dat ze mijn voormalige tuinman zo'n integer persoon vond. Mijn mond viel open, want dit vond ik bizarheid troef. Hij hield weliswaar jaren terug een razzia op zeldzame dahlia's, maar dééd dit ineens helemaal niet meer en had spijt van zijn daden. Toch besloot mijn tuinman door wroeging uiteindelijk een ander vak te kiezen. Ik geloof dat hij iets in de politiek is gaan doen.
We moeten vooral heel serieus blijven in het kiezen van woorden. Deze kunnen al gauw in het verkeerde keelgat schieten. En daar ga je van hoesten als stuifmeel. Ik roep op het huis van Iris-de-bloemenhater te voorzien van kleurrijke boeketten. Olijke ruikers die net dat beetje extra integriteit geven. Gewoon om haar te pesten. Stuur maar even een mailtje, dan pass ik haar adres door.
Om te voorkomen dat dit stukje tekst als aanstootgevend gaat worden ervaren wil ik melden dat ik GEEN fetish heb voor begrafenissen. Het woord alleen al. Daar wil ik Irisje-de-tuinmanlover niet mee identificeren. Ik weet dat een doodskist tijdens zo'n uitvaart omgeven wordt door deze kleurrijke boeketten, maar die link wil ik hier niet leggen. Ik plaats de term bloemen als synoniem voor onschuld. Iris de bloemenhippie. Met een lelietje-van-dalen in het haar. Dat idee.
Ik zeg dit maar even, want ik zie het opstootje alweer voor me. Heb ik het nog niet eens over een narcis, of ik krijg alweer naar m'n hoofd geslingerd dat ik Iris narcistisch gedrag verwijt. Of als ik omschrijf hoe integer die ene roos in een vaas voor haar raam zou staan, ben ik ineens miljoenen aan het opstrijken in opdracht van Head 'n Shoulders. Dat soort dingen.
Over rozen gesproken. Een politieke partij heeft het volgende stukje opruiende tekst op haar website staan:
"Na de ontstane ophef over de column van Rikus Spithorst (onder het pseudoniem DriekOplopers) op de website Fok.nl heeft de PvdA Amsterdam besloten om zijn columns niet langer op amsterdam.pvda.nl te publiceren. De bedreigingen in de column aan het adres van Groenlinks politica Femke Halsema zijn van dien aard dat de PvdA Amsterdam verdere samenwerking niet wenselijk acht."
Dit vind ik niet kunnen. Waarschijnlijk is dit stuk tekst geschreven door iemand zonder gevoel voor bloemen. Ik verdenk de tuinman. De term 'bedreigingen' in combinatie met de term 'groen' is een ongelukkige keuze en lijkt een regelrechte aanslag op de bedreigde lotusbloem. En maar pronken met die tien-onder-een-kap rode vulva bovenin de pagina. Sterk en sociaal de rozen water geven en je compleet niet bekommeren om flora die het elders minder makkelijk hebben. Daarom kan dit stuk tekst niet. Ik hoop op een scherp GeenStijl-artikel over hoe deze barbaarse auteur de inheemse komkommerplant kapot wil maken. NOVA mag het dan lafjes afmaken door de schrijver van dit misselijke stukje te klavertjevierendelen.
"Irisje moet in de bloemen!" Dat is de titel van deze column. Wellicht een ongelukkige keuze gezien haar visie, maar je denkt toch niet dat ik serieus verlang bloemen te kopen en deze te plaatsen in haar woning.