Een prik? Doe mij maar een bij

U bent er inmiddels achter dat ik niet al te veel vertrouwen heb in de farmaceutische industrie. Teveel macht, teveel poen, teveel vingers in de pap.
Leuk dat in dezelfde week een verhaal in de pers verscheen over de niet al te beste naam die deze tak van sport heeft bij het eigen personeel.

Mijn idee houdt ook in dat ik allerlei producten van deze industrie heb leren wantrouwen. Ons lichaam is nu eenmaal een buitengewoon delicaat mechaniek met als meest bijzondere eigenschap het geweldige zelfherstellende vermogen. Maar het moet allemaal in beginsel wel kloppen. Ik heb me eens laten vertellen dat het hele mechanisme bestaat uit 10.000 verschillende cruciale processen. Die het allemaal moeten doen, allemaal in samenwerking met elkaar. Werkt ook maar één van die processen niet of niet goed, dan is Leiden in last. Dan hebben we het over een handicap of erger. 
Ingrijpen in dat mechanisme dient dan ook te allen tijde met grote omzichtigheid te gebeuren, onder het motto: if it’s not broken, do’nt fix it.

Ik heb heel veel zieke kinderen gezien, gewone kinderen dus. Mazelen, waterpokken, bof, de vierde ziekte, van alles en nog wat. Het kwam en het ging. Eerst hebben ze een miljoen graden koorts en zijn echt ziek, maar na verloop van tijd is alles weer zoals het was en het kind is voor de rest van zijn leven resistent tegen die ziekte. In veruit de meeste gevallen gaat dat zonder complicaties of trammelant, de natuur heeft de wapens ingebouwd in het kleine mensje. Ten eerste de koorts die de virussen te lijf gaat. Wordt het niet al te bar qua temperatuur, gewoon laten gebeuren. dan is het ook gauw weer over. Een normaal, gezond kind kan dat heel best hebben. Polio? In landen waar daartegen niet werd gevaccineerd was bijna geen mens te vinden die geen antilichamen in zijn bloed had tegen deze ziekte. Ze zijn dus besmet geweest, maar vrijwel altijd werd het aangemerkt als griep. Qua virulentie is het griepvirus dan ook vele malen gemener dan polio. Alleen wanneer een verzwakt kind tegen polio oploopt kan het fout gaan. En dat gebeurde in de jaren veertig en vijftig nogal eens. Ik weet het, het gebeurde toen in mijn familie. Maar vergelijk de leefomstandigheden en het inzicht over hygiëne uit die tijd maar eens met nu. Je wilt echt niet ruilen. De voeding is veel beter, de reinheid ook. Alle voorwaarden voor een gezonde fysiek zijn vele malen beter geworden, dus de kans op bepaalde ziekten met verminkende afloop is navenant verkleind.

We hebben dus een veel gezonder kind dan toen, met veel betere leefomstandigheden, dat door de ingebouwde mechanismen uitstekend in staat is om de meeste ziekten effectief te lijf te gaan.
En toch laten we onze kinderen vaccineren, juist tegen de meeste ziekten die ze, soms met wat hulp, zelf aan kunnen. Baby van een paar maanden die nota bene ook nog borstvoeding krijgt en daardoor zeer effectief bestand is tegen de meeste narigheid, niks mee te maken, rats naald erin, cocktail, regelmatig gevolgd door vervolginjecties of weer andere. Ik word er iedere keer weer beroerd van als ik het zie. En de grote waffel die je je mag laten welgevallen van de verpleegkundige die de prik wil toedienen die door jou ter discussie wordt gesteld. Alsof je de grootste debiel van de wereld bent. In bepaalde landen met een vergelijkbare medische standaard worden al vraagtekens gezet bij vaccinatie op zeer jonge leeftijd. In een ander land is het gewoon verboden.

Er is dus iets aan de hand. Het is opvallend dat met name mensen met wat meer scholing op allerlei gebied steeds vaker hun  bedenkingen hebben tegen vaccinatie. Natuurlijk geholpen door Internet. Als je maar zoekt raak je steeds beter ingelicht. Boeken over dit onderwerp zijn  er ook, de kritiek erop is, gevonden foutjes daargelaten vaak op de persoon van de schrijver gericht. Als je geen immunoloog bent mag je je kop dichthouden. Gelijk of geen gelijk. Ik griezel als ik lees over de massaliteit van ziekten als ADHD, PDD-NOS, Shaken Baby Syndrom en noem maar op. Maar je wordt geslacht als je het causale verband durft te leggen met vaccinatie. Mijn dochter werkt als docente op een middelbare school met alleen maar rugzakjeskinderen. Je kunt dan wel aankomen met het verhaal dat die aandoeningen er altijd al waren, maar dat ze nu beter worden gediagnosticeerd, ik geloof er geen steek van. Een diagnose van twintig jaar geleden is niet zonder meer altijd waardeloos, want op die manier maakt de medische wetenschap zichzelf wel heel erg ongeloofwaardig.

Nee, er blijven voor mij twee vragen die ik eerst naar genoegen beantwoord wil hebben voordat ik mijn idee over vaccinatie weer tegen het licht houd.
Allereerst wil ik weten wat er zou gebeuren als het hele traject van productie tot en met toediening en nazorg van een vaccinatie tegen een winst van zeg 10 euro moest gebeuren. Zo van: we doen het omdat het moet, maar er moet eigenlijk geld en tijd bij. Wordt dan de noodzaak van vaccinatie niet rap bijgesteld en vervangen door een door de regering, dus door ons allen betaalde campagne voor betere voeding, supplementen en hygiëne? Ik weet het wel zeker, want voor niks gaat alleen de zon op. En als dat volgende week anders is, is dat niet mijn schuld.
En verder zit ik met de vraag wat de moderne, drukke mens met een ziek kind aan moet. Een gezond kind zit vaak in de creche of op school. Voor een ziek kind moet je thuisblijven van je werk of je in allerlei moeilijke bochten wringen. Het komt ons gewoon niet meer uit. En als je dan kunt laten vaccineren om al die trammelant te voorkomen, dan doe je dat toch? Dat noemen ze een win-winsituatie. Ik heb inmiddels ruim voldoende ervaring om te weten dat dit meestal een win-verliessituatie is, gebracht door iemand met een hele gladde waffel.

Voorlopig bekijk ik de hele toestand met een fikse berg wantrouwen in het hartje. Ik denk dat er veelal met een kanon op een vlieg wordt geschoten en de bijkomende schade onder de mat wordt geschoven. Als je Chopard-horloge van twintig mille niet meer loopt ga je dat niet laten repareren door iemand die een hamer en een grote schroevendraaier heeft. En een doosje minigereedschapjes van een knaak bij de Gamma.
We krijgen de rekening nog wel thuis, dat zie ik wel gebeuren. We worden ondanks alle preventieve ingrepen zwakker en krakkemikkiger. En dus meer afhankelijk van de dure zegeningen van...

Nee, als ik, bijzondere gevallen daargelaten dan toch geprikt moet worden, doe mij dan maar een bij. Daarbij aantekenend dat ook die prik nare gevolgen kan hebben. Maar daarvoor hebben we gelukkig antihistaminica, toegediend per injectie. Dat dan weer wel. Gramps, je bent niet erg consequent. Juist wel, we hebben het over een bijzonder geval.