Seksvakantietest door de Vakantiemens

Ukraine is not a brothel, zegt het spandoek dat door een stuk of tien lekkere meiden wordt vastgehouden; zo willen zij protesteren tegen het slechte imago van de Oekraïne als ideale bestemming voor seksvakanties. De jongedames zijn verkleed als hoeren. Onhandige communicatie. Wanneer gaat het volgende vliegtuig, denk je als man dan toch. Vlak voordat het automerk DAF roemloos ten onder ging, stonden er paginagrote advertenties in de krant dat de DAF helemaal geen auto voor oude mannetjes was. Ik wil maar zeggen.

Dit om even in te leiden: het is tijd voor De Vakantiemens! Zoals bekend verruilt De Consumentenmens in de zomermaanden zijn functie en habitat; De Vakantiemens neemt dan het stokje even over. Dit jaar ging de Vakantiemens op vakantie in Frankrijk. We testten de Dordogne; van oudsher een streek die geteisterd wordt door Nederlanders met dakkoffers vol pindakaas. We probeerden eerst een volwaardig ingerichte bungalowtent; met 'we' bedoel ik de Consumentenpartner en ik, plus drie inderhaast bij Jeugdzorg geleende kinderen zonder toekomst.

Het viel niet mee. De kinderen wilden namelijk de hele avond ravotten en badmintonnen en rondhangen bij het tafelvoetbalspel; behalve de baby, die wilde juist van geen wijken weten. Maar ook zij ging niet voor tienen onder zeil. Waar is de tijd gebleven van na de Fabeltjeskrant naar bed? Nog een groter nadeel was dat het ledikantje zo ongeveer óp het ouderlijk bed moest staan. Maar het allerergste was nog, dat dit alles De Consumentenpartner zodanig remde, dat ze zich drie keer omwikkelde met het laken voor ze de zaklamp uitknipte en streng 'welterusten' bitste. Zelf had ik als Consumentenmens nog wel het concept 'seks in nabijheid van leasebaby' willen testen; ik weet niet of Yvonne van Hertum Rabbie nog steeds meeleest hier, in dat geval, ik denk toch niet dat ik dan over de leasebaby heen had geëjaculeerd hoor, en ik had heel stilletjes gedaan, zodat ze gewoon door had kunnen slapen. (De baby, niet de partner. Of ach, desnoods die ook.) Maar de partner was vrij duidelijk in haar nonverbale communicatie: van seks kon geen sprake zijn.

Voor de zekerheid zei ze het ook nog trouwens, verbaal dus, ongeveer elke negentig minuten.
- Ik vind je heel aantrekkelijk, als Vakantiemens én als mens, je ringbaardje maakt me woest van verlangen, maar ja, de baby zo vlak naast ons hè.
Na twee dagen schopte de oudste van de kinderen op weg naar het Sanitairgebouw per ongeluk de middelste tentstok omver; hij was vergeten dat die er stond en had de zaklamp niet kunnen vinden. De tent bleef echter keurig intact, dankzij - ik zeg dit niet om op te scheppen - mijn ochtenderectie, die zich vanaf drie uur 's nachts to ver na de lunch kranig overeind hield. Dan werd het zo zoetjes aan tijd voor de avonderectie, die pas ver na middernacht op zou geven... Ik had het bestaan van een avonderectie nog nooit eerder vermoed, maar kennelijk is ook een Consumentenmens nooit te oud om te leren.

Na drie dagen zag ik overal verleidelijke uitdagingen voor de Consumentenpenis. Overal zag ik gaten, holtes en openingen: gaten in een boom, de hals van een fles abrikozensap, afgedankte stukken pvc-buis, een fietswrak zonder zadel... Ik gaf de kinderen standaard op voor de animatie, maar telkens als ik dacht drie heerlijke kwartieren voor mij en de partner te hebben geregeld, verdween ze met een wasmunt en een paar plastic zakken vieze kleren of met een teil vol vaat en een theedoek over haar schouder naar het Sanitairgebouw.

De campingvrienden begonnen wel wat aan me te merken. Mijn taalbeheersing ging er bijvoorbeeld nogal onder lijden. Kroop ik 's morgens de bungalowtent uit, zei ik welgemoed:
- Goedemorgen buurman, heb jij nog wat soixante-neufs over? Met jam en boter, dat vind ik geil. Ehh, lekker. Maar ik ben ze vergeten te beffen bij het campingbordeeltje.
Bij het strandje schreeuwde ik: - Ik moet deze krokodil opblazen, kan ik van iemand een vibrator lenen? En pas als ik de verblaasde blikken zag, mompelde ik erachter aan: - Eh, een pomp bedoel ik?
En 's avonds aan de campingbar werd het na twee pernod helemaal erg: - Ik heb een muggenbult op mijn onderarm, die neukt verschrikkelijk. Maar goed, zullen we nog een drankje van achteren nemen?

Toen ik begerige blikken op de campinghond begon te werpen, begreep ik dat de Nederlandse familiecamping in De Dordogne definitief afgetest diende te worden. We pakten onze biezen, betaalden en vertrokken. En kwamen weer terug omdat we de kinderen vergeten waren. En vertrokken weer. En kwamen na enige discussie weer terug om de kinderen nog een laatste uurtje animatie te gunnen, en boekten een goedkoop motel en haalden een uurtje later fris gedoucht de kinderen op.
- Disneyland? vroeg ik achteloos.
Glimlachend ondergingen wij het gejuich van de kleintjes, zo kansarm waren ze toch niet of ze hadden van dit fenomeen wel gehoord. Terwijl ik mijn hand op de blote knie van de partner legde, de péage onder ons wegzoefde, en de kinderen zich vermaakten met een bonte verzameling van op de camping gestolen PSP's, DS-en en MP3-spelers, dagdroomde ik over lange nachten op de heerlijk zachte bedden van het Disneyland Hotel.
- Denk je eens in, fluisterde ik, onze standaard slaapkamers zijn lichte, ruime kamers, ingericht met pastelkleuren in de stijl van een Victoriaans paleis. De kamers bieden een prachtig uitzicht over het Disneyland Park. Onze ruime standaard slaapkamer beschikt over één groot tweepersoonsbed of twee tweepersoonsbedden, een badkamer, haardroger, telefoon, televisie met internationale kanalen, radio, airconditioning, minibar, kluisje, 24 uur per dag roomservice en nog veel meer. De kamers bieden ruimte voor maximaal 4 personen. Maar, voegde ik er haastig aan toe, -de kinderen mogen hun eigen kamer. Kunnen ze lekker ravotten.
- Jaaa, ravotten! klonk het vanaf de achterbank. - Ik heb een vlindermes bij me!
- En ik een gloednieuwe stiletto, pas nog gestolen!
Vertederd over zoveel enthousiasme glimlachten de partner en ik naar elkaar.

Zo kwam De Vakantiemens toch weer enigszins in normale doen thuis. In de mailbox een briljant plan van een user, om allemaal kleine gaatjes in onze snelwegen te boren en er lucht doorheen te persen; de auto's worden uitgerust met een soort glijkussen onder de wielen en een klein elektromotortje om de vaart erin te houden. Met de werktekeningen keurig als pdf bijgeleverd, bedankt user, we komen hierop terug als De Vakantiemens weer gewoon De Consumentenmens is geworden. Blijf mailen allemaal!