Schijt aan Sonja

De sportliefhebbers worden nogal verwend deze zomer. Het EK voetbal, de zinderende Wimbledon finale, de Tour de France, de Olympische spelen. Maar het absolute hoogtepunt is wat mij betreft het WK hotdog eten. Want het is natuurlijk aardig als je een bal over 25 meter in de kruising kan leggen, een verwoestende forehand hebt, of 3 weken op een fiets door Frankrijk kan toeren a 40 km/u, maar wie 60 broodjes hotdog in 10 minuten kan weg stouwen vind ik pas echt een grootheid.  

Maandenlang heb ik in gezonde spanning gezeten wie dit jaar het ongezondste kampioenschap ter wereld op z'n naam zou brengen. Vorige week was het dan eindelijk zover. Zoals de kenners weten, wordt de eetsport de laatste jaren gedomineerd door Takeru 'The Tsunami' Kobayashi en Joey 'Jaws' Chestnut. Eerstgenoemde was de onbetwiste nummer 1 hotdog eter van 2001 tot en met 2006, maar liet zich vorig jaar de kaas van het brood eten door het vreetkanon uit San José. Zou deze machtsovername eenmalig zijn, of was de 58 kilo wegende Tsunami definitief van z'n troon gestoten?  

In de Verenigde Staten heeft eten een belangrijke plaats in het dagelijks leven van velen. Graag ongezond, liever heel erg veel, en het liefst ongezond en heel erg veel. Het is dus niet verwonderlijk dat ook de eetkampioenschappen grote happenings zijn in de VS. Op de nationale tv wordt met geen woord over Wimbledon of de Tour de France gerept, maar de hotdogs of hamburgers worden live in de veelal opvallend tengere lichaampjes gepropt. Helaas is in Nederland deze sport minder groot. Onze maatschappij wordt nog steeds gedomineerd door de Sonja Bakker adepten en daarin wordt naar mijn weten niet aangeraden 100 hamburgers in een tijdsbestek van 12 minuutjes te verorberen. Voor de leken zal ik daarom nu de geschiedenis van de strijd tussen de twee veeleters even samenvatten.  

Kobayashi was één van de eerste professionals en tilde het hotdog eten naar een andere dimensie door in 2001 het toenmalige wereldrecord hotdogs te verpulveren van 25 naar 50 in 12 minuten. Tot 2006 was de Tsunami de absolute koning op het koninginnenummer van de eetsport, het hotdog eten. Hij werd slechts éénmaal verslagen, en dat was door een 1089 kilo wegende beer (50 - 31 hotdogworstjes in 2min 36). Kobayashi was tevens de ontdekker van de zogenaamde Solomon hotdog eetmethode: Knak de worstjes in tweeën, zuig ze in één keer naar binnen, doop de broodjes in 7-up en prop ze in je mond. En dat dan zo’n 60 keer, als je leuk mee wilt doen tenminste.

Ook op het onderdeel hamburgers was de Tsunami tot 2006 onnavolgbaar, zo werd hij driemaal wereldkampioen en scherpte hij in 2006 het WR aan naar 97 stuks in 8 luttele minuutjes. Enkele andere prestaties van formaat zijn 58 braadworsten in 10 minuten, 8.5 kg (55 stuks) koeienhersenen in 15 minuten en 9 kg rijstballen in 30 minuten. Op dit moment staat Kobayashi derde op de wereldranglijst voor wedstrijdeters.

Zijn grote rivaal is Joey 'Jaws' Chestnut. Deze 102 kg wegende Bourgondiër staat op dit moment nummer 1 op de wedstrijdeters wereldranglijst. Hij is zes jaar jonger en 44 kilo zwaarder dan Kobayashi. De student aan de universiteit van San José maakt een bliksemcarrière door. In 2005 verscheen hij uit het niets aan het eet firmament met een zeer onverwachte overwinning op het WK asperge eten. Maar liefst 6.3 pond asperges werd naar binnen gepropt in 11.5 minuten, hetgeen zelfs voor de erkend asperge eter Rich Levevre teveel bleek. Datzelfde jaar schreef hij ook het wereldkampioenschap wafels eten op z'n naam, werd tweede op het hamburger WK, en zette per abuis een wereldrecord broodjes pindakaas eten neer (59 stuks in 10 minuten). In 2006 werd zijn naam definitief gevestigd door onder andere wereldrecords op de onderdelen kaas sandwiches (47 stuks in 10 minuten), spare ribs (4 kg in 12 minuten), varkensvlees (4.5 kg in 10 minuten), en bittergarnituur (118 stuks in 10 minuten). Bovendien zette hij een officieus wereldrecord neer door 28 hamburgers in 2 minuten te verorberen. Sonja Bakker, eat your heart out! 

In 2006 ging hij ook voor het eerst de strijd aan met Kobayashi op het onderdeel hotdogs. De kwalificatieronde bleek een peulenschil. 50 hotdogs inclusief broodjes werd opgepeuzeld in 12 minuten. Maar in de finale bleek de 1m73 lange meester uit Nagano nog een maatje te groot. Daar had hij overigens wel een wereldrecord voor nodig (53.75 hotdogs in 12 minuten). In 2007 waren de rollen echter voor het eerst omgedraaid. Na eerst het WK kipvleugel eten op z’n naam geschreven te hebben (7 pond in 12 minuten), rijgde hij z’n rivalen aan het spit met de hotdogs (66 stuks in 12 minuten).  

En op 4 juli 2008 vond dus de derde confrontatie plaats op het 'Wimbledon van de eetsport', het WK hotdog eten. Beide kemphanen hadden het hele jaar getraind voor dit grote moment. Chestnut was wellicht licht favoriet door overwinningen op het WK asperge eten 2008 (8.8 pond in 11.5 minuten) en het WK kipvleugel eten 2008 (241 stuks in 30 minuten), maar Kobayashi zou Kobayashi niet zijn als hij niet tot op het bot gemotiveerd was om 'zijn' titel te heroveren.  

En de liefhebbers kregen waar voor hun geld. Het werd een bloedstollende strijd. Met grote souplesse gleden her en der de lekkernijen naar binnen. De Tsunami trok fel van leer door in een ommezien 20 broodjes hotdog te consumeren. Chestnut is meer een diesel, en kwam dus later sterk opzetten. Na een minuut of 8 stonden de twee gelijk, mijlenver voor op de concurrentie, die we bijna zouden vergeten. Na reguliere eettijd (10 minuten) hadden beide matadoren 59 stuks achter de kiezen. In de verlenging was het de Amerikaan die over de langste adem beschikte. De vijf extra broodjes worst verdwenen net iets sneller in de keel van Jaws dan van de man uit Nagano. En zo blijft Joey Chestnut dus nog minimaal één jaar de koning van de hotdogs. Wat een held. 

64 hotdogs in 11 minuten, het blijft fascinerend. Ik kijk nu al uit naar 4 juli 2009! Zal het weer een strijd worden tussen de eeuwige rivalen, of zal er misschien een FOK!er de hoogste trede van het podium betreden? Ga maar vast oefenen!