Flirten met het communisme

'Ik ben een communist,' zei ze enthousiast. ‘En jij?’
‘Ik ben een Fortuynist,' antwoordde ik lacherig terug.
‘Ow, dat zou een best vreemd stel zijn,’ zei ze een beetje beduusd.
‘Volgens mij is het niet zo vreemd. Jij bent links, ik rechts, dan zitten we samen in het midden. Nu weet je meteen de reden waarom het CDA zoveel zetels heeft.’ zei ik met een grijns. Ze begon te lachen en op dat moment voelden we beiden iets wat we nog nooit eerder hadden gevoeld.

Ik las laatst de column van superworm over onder andere het communisme en het kapitalisme. Vroeger twee werelden met verschillende idealen, maar met het zelfde doel: welvaart.
Toen ik de meid uit de inleiding sprak moest ik dan ook meteen aan deze column denken. De socialist versus de kapitalist. Rood en groen. Links en Rechts. In deze wereld zetten we de dingen altijd zo snel tegenover elkaar. Veel wordt tegengesteld gemaakt. Kiezen tussen twee kwaden. Het een of het ander. Koffie of thee, bruin brood of wit brood. Autochtoon of allochtoon. Het één sluit het ander uit. De twee werelden naast elkaar zijn vijanden. Waarom?

Oost-Berlijn, Unter den Linden:
Er wandelen mensen langs vlaggen en vaandels.
Waar Lenin en Marx nog steeds op een voetstuk staan.
En iedereen werkt, hamers en sikkels,
Terwijl in parade-pas de wacht wordt gewisseld.
40 jaar socialisme; er is in die tijd veel bereikt...
Maar wat is nou die heilstaat,
Als er muren omheen staan?
Als je bang bent, voorzichtig met je mening moet omgaan?
Ach, wat is nou die heilstaat, zeg mij wat is ie waard,
Wanneer iemand die afwijkt voor gek wordt verklaard?

West-Berlijn: de Kurfurstendamm!
Er wandelen mensen langs porno en peepshow.
Waar Mercedes en Cola, nog steeds op een voetstuk staan.
En de neonreclames, die glitterend lokken:
Kom dansen! Kom eten! Kom zuipen! Kom gokken!
Dat is nou 40 jaar vrijheid, er is in die tijd veel bereikt...
Maar wat is nou die vrijheid, zonder huis, zonder baan?
Zoveel Turken in Kreuzberg die amper kunnen bestaan.
Goed... je mag demonstreren, maar met je rug tegen de muur
En alleen als je geld hebt, dan is de vrijheid niet duur.

‘Ik scheer altijd. Voor mij geen haar op die rare plekken,’ zei ik in een gesprek dat een vreemde wending had gekregen.
‘Ow, daar houd ik van,’ zei ze zwoel. ‘Ik ben ook kaal, maar ik zit er wel aan te denken om het een keer te laten groeien en dan er een hamer en sikkel in te cultiveren.’
Ik begon te lachen en zei: ‘Maar de look die het nu heeft bevalt mij denk ik ook wel hoor.’
‘Haha, hoezo 'denk' je dat?’
‘Tsja, kaal is de Pim Fortuyn look hè,’ zei ik met een klein duivels lachje.
‘Fuck jou, vuile kapitalist!’ zei ze met een grijns, ‘nu ga ik je straffen!’
Ze begon me te ontdoen van mijn kleding, dus ik begon mijn aankomende straf, wat deze ook mocht zijn, te waarderen. Toen ik naakt was liep ze ineens weg zonder iets te zeggen en na een paar seconden kwam ze terug met het communistisch manifest: het boek dat Karl Marx ooit schreef om zijn kijk op een goed werkende samenleving te geven.
‘Lezen jij!’ zei ze.
Ik stemde twijfelachtig in en toen ik niet eens verder was dan een halve pagina voelde ik een mond over mijn lul glijden.
‘Hij's best groot. Ik dacht dat kapitalisten geld hadden ter compensatie.’
‘Waarom denk je dat ik in een Fiat Cinquecento rijd?’
Gepijpt worden tijdens het lezen van het communistisch manifest is een vorm van ultieme indoctrinatie, maar daar kan ik tot op heden niet mee zitten. Ik ben en blijf een man natuurlijk.

En alleen de vogels vliegen van Oost- naar West-Berlijn.
Worden niet truggefloten, ook niet neergeschoten.
Over de muur, over het IJzeren Gordijn,
Omdat ze soms in het westen, soms ook in het oosten willen zijn.
Omdat ze soms in het westen, soms ook in het oosten willen zijn.

Soms wil ik een plakje wit met een plakje bruin als ik mijn boterhammen stapel. Wanneer iemand mij om koffie of thee vraagt zeg ik altijd: ‘Beide.’
Het één hoeft het ander niet uit te sluiten. Waarom combineren we twee oude werelden niet en maken er één goede van? Een socialistisch zorgsysteem met gratis condooms voor iedereen en vrijheid van media zoals bij ons kapitalisten. Ideologisch gebrabbel ten top, maar elkaar aanvullen is beter dan kapot maken. Is dat immers niet de reden dat tegengestelden bestaan? Is dat niet de kant waar we uiteindelijk naartoe willen? Ach, wat zou het ook, voorlopig heb ik verdomd goede seks.
De twee werelden samen zijn voor mij op het moment een hemel op aarde.



Over de muur van het Klein Orkest schildert het contrast.