IK ben Jezus Christus

Terwijl Pasen net achter de rug is, staan Hemelvaart en Pinksteren alweer voor de deur. Met een biertje in de zon op het terras, soms kan het leven heel mooi zijn. Deze vrije dagen werden mede mogelijk gemaakt door Jezus. Nog bedankt daarvoor! Ondertussen is de Messias er zelf echter een stuk minder florissant aan toe. Hij verpietert sinds November in een Russische psychiatrische kliniek. Want hoewel volgens het Nieuwe Testament 'de Laatste Dag' als datum stond vermeld op z'n retourticket, blijkt de bebaarde goedzak al 43 jaar geleden in Wit-Rusland te zijn wedergekeerd. Ach, mensen zijn feilbaar, en de romanschrijver die het Nieuwe Testament verzon (ik moet eigenlijk 'schrijvers' zeggen, aangezien de 'heilige' geschriften in de loop der tijd tig keer zijn aangepast) dus ook. Het is hem vergeven.

Op het paspoort van Jezus staat tegenwoordig weliswaar Pyotr Kuznetsov vermeld, de Jezus-Nikes zijn vervangen door echte, De kethoneth (lang hemd met wijde, halflange mouwen en een brede riem of een sjerp om het middel) vervangen door een houthakkersoverhemd, maar de ingevallen wangen en vlassige baard verraden dat het hier om de échte Jezus gaat. Althans, volgens zo'n 30 volgelingen van deze zelfverklaarde 'Jezus van Siberië'. Bewapend met gasflessen betrokken ze op 7 November 2007 een grot aan de oevers van de Wolga om te wachten op het einde van de wereld. De grote leider wist namelijk dat het in mei gedaan zou zijn met ons schone planeetje. Helaas voor Hem kon hij niet bij zijn gehersenspoelde onderdanen zijn gedurende deze zware tijden. De grondlegger van 's lands bekendste vloek was namelijk door heidense barbaren opgenomen in een kliniek wegens vermeende schizofrenie. Hij treft het ook niet door de jaren heen, is het geen kruis, is het wel weer een kliniek. Jezus Christus, je zal het maar hebben...

Bijna een half jaar verbleven de 'apostelen' in de steeds minder solide wordende grot. Tot vorige week. Want hoewel het einde van de wereld nabij is, wilden ze toch niet worden bedolven door de krakende steenmassa. Zichtbaar ontstemd over het gedwongen vertrek uit hun schuilkelder dropen de vermagerde moeders en kinderen met toegeknepen oogjes naar buiten, gevolgd door het mannelijke deel van de sekte heilige commune.

Toen ik deze wereldvreemde figuren naar buiten zag strompelen vroeg ik me af hoe het toch kan dat een overduidelijk gestoorde 'profeet' er in slaagt om een schare volgelingen op te bouwen en te hersenspoelen. Eens in de zoveel tijd duikt er weer eens een Jezus op die de mensheid probeert te overtuigen van het einde der tijden. En nog wonderlijker is het dat wanneer de aarde -tegen alle verwachtingen in- níet ophoudt te bestaan, het geloof in Jezus no. zoveel vaak alleen maar groter wordt. Verkeerde assumptie, kleine misrekening, maar Jezus blijft Jezus.

Ik ben niet de enige die gefascineerd is door de Jezussen. Ruim 50 jaar geleden vond in een andere psychiatrische inrichting één van de bizarste experimenten uit de geschiedenis plaats: De ontmoeting tussen drie mannen die bij hoog en laag beweerden dat zij de enige echte Jezus Christus waren.
"Aangenaam, ik ben Jezus Christus"
"Nee, ik ben Jezus Christus"
"Heren, heren, IK ben Jezus Christus"
Het had een scène kunnen zijn uit het roemruchte televisiespelletje wie van de drie ('Wil de echte Jezus nu opstaan?'). Psycholoog Milton Rokeach liet de drie in totaal 2 jaar naast elkaar slapen, aan dezelfde tafel eten en dezelfde taken uitvoeren. De Jezussen hadden zo hun eigen verklaringen voor de andere twee neppers. De één sprak over twee machines, de ander over twee hulpgoden, en de derde slechts over twee geesteszieken die in een psychiatrisch kliniek zaten. Het eigenlijke doel van het experiment werd echter nooit bereikt. De confrontatie met andere Jezussen leidde er niet toe dat de mannen hun identiteit opgaven. Ondanks dat ze discussies hierover uit de weg gingen en vredig met elkaar samenleefden bleef hun geloof in zichzelf onveranderd. Op een dag las Rokeach de mannen een krantenbericht voor dat over de ontmoeting der Jezussen ging.
"Die zijn gek" riepen ze in koor.
"Hebt u enig idee wie deze mannen zijn?"
Geen van drieën leek enig benul te hebben van hun eigen aandeel in dit bericht. Ze vonden het belachelijk dat die mannen deden alsof ze Jezus waren
"Ze horen in een psychiatrische inrichting thuis!"
Hier ligt dus misschien de (aantrekkings)kracht van de Jezus 'imitatoren': ze geloven zelf heilig in hun identiteit. Zelfs lotgenoten kunnen hen niet afhelpen van het diepgewortelde idee. Daarom zijn mensen als Pyotr Kuznetsov zo goed in het inpalmen van labiele en ongelukkige hoopjes mens zonder doel in het leven. Baardje laten groeien en de sekte is geboren. De hersenspoeling kan beginnen.

Maar nu genoeg over al deze charlatans. Want IK ben natuurlijk de échte Jezus van Nazareth. En ik kan jullie verklappen, het einde nadert. Donderdag is het gedaan. Exit aarde. Ondertussen wacht ik samen met al mijn volgelingen op het einde. Vaarwel allen, het was me een genoegen.

Zo, nu eerst mijn drie volgelingen eens wat brokjes geven.