Dream on, Ayaan Hirsi Ali!
Wie heeft nog zin in Ayaan Hirsi Ali? Ik niet. Haar boodschap is mij wel duidelijk nu. Ze kan strijden tot ze een ons weegt, maar het levert ons niets anders meer op dan politieke onrust en nog meer dreiging uit het extreem-islamitische wereldje. Genoeg, vind ik, ophouden met bedelen en zeuren, en wegwezen, liever gisteren nog met het eerste het beste vliegtuig terug naar Amerika. Op onze kosten, vooruit. Maar dan ook wegblijven, hè, voorgoed. Dat gezeur ook. En dan nét op het moment dat we onze handen al vol hebben met Geert Wilders en zijn kompanen. Nee dus, ons land verkeert in nood en daar kunnen we mevrouw Magan met haar dure huisvestings - en beveiligingsproblemen echt niet bij gebruiken. Duur? Ja. Want schrik niet (of liever wel eigenlijk): haar beveiligingskosten werden ooit geraamd op om en nabij 82.000 euri's per maand. Schoon of niet, het blijft een schrikbarend bedrag en dat voor één vrouw! Alsof je een emmer leeggooit. En reken maar dat dit slechts de kosten waren voor het beveiligen van haar Haagse flatje. Wilde mevrouw Magan ook nog eens op reis, om haar boeken te promoten en haar vrije boodschappen uit te dragen - logisch ook wel, want haar internationale carrière moest onderhouden worden en zoiets heeft nu eenmaal stevige fundering nodig - moest de Nederlandse regering nóg eens diep in de buidel tasten. Zij waren immers verantwoordelijk voor haar veiligheid, in Nederland, maar zeker óók in het buitenland.
Daarom: een beetje meer dankbaarheid voor onze goede zorgen was meer op zijn plaats geweest. Met al dat geld voor haar beveiliging en nog veel meer hebben we haar toch maar mooi in het zadel geholpen. Want hebben we het door, beste mensen, in feite werd Hirsi Ali pas écht interessant toen zij beveiligd moest worden.
Maar nee, hoe hoog dat kostenplaatje ook geweest moge zijn, het werd door Hirsi geenszins in dank afgenomen. Niet zelden werd de Nederlandse regering door haar beschimpt en afgezeken, afgeschilderd als een stelletjes malloten, bestempeld als zwak en gewetenloos en moest tot overmaat van ramp - toen haar op illegale wijze verkregen paspoort ter sprake kwam - ook nog de kop van partijmaatje Rita Verdonk rollen. Net als die van de rest van het kabinet trouwens.
Wat een toestanden hadden we toch in 2006. Een onvergetelijk jaar was het, vooral voor Lousewies van der Laan, die slechts een blauwe maandag van haar leiderschap van D66 mocht genieten. Niet dat ik daar spijtig om ben, want ik had toch al niets met die partij.
Wat ik persoonlijk veel erger vond, was dat door dat gedoe met Hirsi Ali Nederland ook nog eens negatief in beeld kwam. Met andere woorden, werden we tot ver over onze landsgrenzen door mevrouw Hirsi Ali ook nog eens flink te kakken gezet. En daarmee liep ons imago - van gastvrij en zeer tolerant landje - toch maar even een behoorlijke deuk op. Zijn we weer helemaal bij, mensen?
Inmiddels is de schade wel weer hersteld, mede dankzij Wilders en zijn filmpje, maar toch, het breuklijntje is nog broos en heeft wel wat meer tijd nodig om aan te sterken. En opnieuw zeg ik dan: daar kunnen we Hirsi Ali niet bij gebruiken.
Laat haar mooi in Amerika blijven. Ze ging er immers naar toe om haar eigen Amerikaanse droom waar te maken? Is het dan onze schuld dat die droom nu als een zeepbel uit elkaar is gespat? Dat Amerika allang niet meer het land is van de onbegrensde mogelijkheden? Dat steeds meer Amerikanen in de schulden zijn geraakt en zelfs hun hypotheek niet meer kunnen betalen?
Welnee, daarvoor is Bush verantwoordelijk. Die heeft de Amerikaanse droom om zeep geholpen, er een zooitje van gemaakt, zeg maar gerust zijn land naar de klote geholpen door onvermoeibaar soldaatje te blijven spelen. Nu de balans wordt opgemaakt, blijkt de economische malaise een feit, hoe dramatisch dat ook moge klinken. En sinds de banken eindelijk toegegeven hebben dat de financiële rek er uit is, zijn wel meer ratten te vinden die het zinkende schip op tijd willen verlaten.
Daarom begrijp ik best waarom Hirsi Ali weer terug wil naar Nederland. Het werd natuurlijk weer eens tijd voor een rijtjeshuis met open haard en achtertuin, en voor oer-Hollandse kneuterigheid. Well, zeg ik hier uit de grond van mijn hart: dream on, Ayaan Hirsi Ali. To the bitter end, wat mij betreft.