Trivia: frustratie en de overwinning
Zes jaar geleden kwam ik eens in een chatroom waar Trivia gedraaid werd. Een beetje vragen beantwoorden, hoe moeilijk kan zoiets zijn? Arrogant als ik ben dacht ik wel dat ik al die mensen die daar speelden een poepie kon laten ruiken. "Wat is de voornaam van de Amerikaanse president Reagan?" Nou, Ronald natuurlijk! Maar voordat ik ook maar de "R" van Ronald in had getypt, stond het antwoord er al. Het was toch net wat moeilijker dan ik dacht. Het leek niet te gaan om kennis, maar om snelheid. Reactie- en typesnelheid welteverstaan. Het spel leek me leuk. Een beetje puntjes bij elkaar sprokkelen door vragen te beantwoorden en zodoende te stijgen in de "hof". Hiertoe deed ik verwoede pogingen, maar dit lukte mij alleen als ik als enkele speler in de room zat. Hier was natuurlijk niets aan. Alleen spelen deed me denken aan huisvrouwen wiens kinderen op school zaten en waarvan de man aan het werk was. En in plaats van dat de vrouw het huishouden doet, speelt ze een beetje een online spel genaamd Trivia. Nee, niets voor mij. Ik wil natuurlijk wel een beetje tegenstand hebben.
Na een paar dagen spelen merkte ik dat ik steeds sneller begon te worden met mijn twee-vingerige typesnelheid, maar het was niet voldoende. Ik kon niet opboksen tegen de huisvrouwen die waarschijnlijk een secretaresse-opleiding hadden gevolgd en een snelheid haalden van 300 aanslagen per minuut. Keer op keer was ik te laat met antwoorden, en dat frustreerde me.
Op een avond was ik die frustratie meer dan zat. Het leek er steeds meer op dat anderen mij geen punten gunden. Ik kon natuurlijk ook weggaan, maar zo ben ik niet. Ik ben té arrogant om in te zien dat je ergens in kan falen. En falen behoort niet tot mijn vocabulairewoordenboek. Ik moest en zou een keer een week eerste staan in de "hof".
Een medespeler had mijn gedachten door. En hij zei letterlijk: "Ga jij je typesnelheid maar eens verbeteren op Typera.tk of zo, en kom dan eens terug." "Ja natuurlijk! Laat ik daar eens kijken!", zei ik drie Trivia-vragen later. Sentaxor heette hij. Een arrogante zak, net als ik trouwens, maar tegen wie ik niet op kon in het spel.
Die uitspraak van hem heeft mij ertoe bewogen mezelf te trainen in het typen. Ik wilde net zo goed zijn als Sentaxor, zo niet beter. Ik herinnerde me de lessen die ik had op de middelbare school. De lessen in het tien-vinger-typ-systeem. Deze vinger hier, deze vinger daar. Ik had maar één doel: Sentaxor verslaan. Ik wilde hem laten zien dat hij niet de "Koning van de Trivia" was. Want dat was hij.
Ik zocht allerlei internetspelletjes op waarbij mijn typesnelheid getest werd, maar Typera.tk was toch één van de beste. Beetje bij beetje leerde ik mijn eigen toetsenbord kennen. Stukje bij beetje besefte ik dat typen eigenlijk net als fietsen is. Je moet alleen doorhebben hoe 't gaat. En je moet doorhebben dat hoe harder je trapt, hoe sneller je gaat. Op MSN probeerde ik ook zoveel mogelijk met 10 vingers te typen, net als de mailtjes die ik verstuurde. Het kon mij niets schelen dat het een paar seconden langer duurde. Ik wilde koste wat kost leren om snel met 10 vingers blind te typen.
Nadat ik voor mijzelf het gevoel had dat ik toch wel redelijk met 10 vingers kon typen, waagde ik mezelf weer aan dat online spelletje. Ik joinde de chatroom, en zag daar meteen Sentaxor zitten, en ik zag hem vraag na vraag beantwoorden. Dit moest nou eens afgelopen zijn. Er moest een nieuwe Trivia-koning komen. Verwoed deed ik pogingen om zijn typesnelheid te breken, maar ik merkte dat ik nog niet snel genoeg was. Dat deerde mij niet. Ik moest en zou hem verslaan. Ik bleef het proberen. Ik hield zelfs mijn rechter wijsvinger op de "J", de rechterpink op de "Enter", en de linkerpink op de "A", als er een nieuwe vraag werd gesteld. Telkens hoopte ik op een ja/nee-vraag, waarop het juiste antwoord "ja" zou zijn. En die kwam. Meerdere keren zelfs. Ik verbeterde mijn persoonlijk record van 1.284 naar 1.098, totdat ik zelfs zó snel was dat ik het record snelste tijd aller tijden heb verbroken van 0.983 naar 0.651.
Vandaag de dag heb ik Sentaxor compleet weggespeeld. Ik speel bijna geen Trivia meer. De uitdaging is er voor mij uit. Trivia is leuk, zolang je het maar met mate speelt en je niet focust op records. Nu is het tijd voor een nieuwe uitdaging.