Kansloze nacht, krakende ochtend
Ik denk dat ik droom. Er zit een robotvrouw met een heggenschaar achter me aan. Ze heeft net het hoofd van haar man afgeknipt. Of was het haar vader? Bij sommige vrouwen is dat niet geheel duidelijk. Ook deze robot kan ik niet inschatten. Vooral niet omdat ze mij wil hebben. Niet om me dood te maken, maar om met de heggenschaar mijn band naar mijn vrijgezellenbestaan af te knippen. Soms weet je dat soort bizarre details in dromen. Ik kan me namelijk herinneren dat ik haar ooit eerder gezien heb. Het klappen van de schaar is beangstigend. Ik ren voor mijn vrijheid.Plots zit ik weer in bed. Ik hoor buiten, in de tuin van mijn buren, een van de kindjes om zijn vader roepen. Het geluid en de robot zijn weg. Opgelucht haal ik adem. Dan begint het ventje weer met zijn schepje op zijn emmertje te rammen. Ik trek mijn deken over mijn hoofd en probeer me te verschuilen.
Gisteren was ik op een feestje. Te weinig leuke mensen om lang te blijven, teveel drank om meteen te gaan. Ik zat daar met Cobi, een Japanner wiens naam een vage connotatie/klankovereenkomst heeft met zijn roepnaam maar die verder onuitsprekelijk is, in gesprek met twee dames. Een blondine en een brunette. Beiden waren zwanger. Ze vertelden ons bij elk biertje, en elk aanhangend shotje wodka, dat ze niet mochten drinken. Het was een saai gesprek. Cobi beet zich vast in het verdedigen van een onderwatergeboorte en probeerde de blondine over te halen om dat te doen in het welzijn van haar ongeboren vrucht. Terwijl ik probeerde in te schatten of de brunette een leuk huwelijk had, en een lieve vriend (die is tuinier), en of ze seks met me zou willen.
Donald kwam binnen. Met een blik op de vage ogen van Cobi wist hij wat voor feestje het was. Met een lach op zijn gezicht liep hij op het feestvarken af. Hij gaf hem drie dikke zoenen en riep: "Gefeliciteerd! Daar moet op gedronken worden!"
Met een vers biertje voor ons allemaal, en een shotglaasje voor zichzelf, kwam hij bij ons zitten. Zijn hand ging onder tafel naar mijn linkerbeen, waar de fles sterk naar keuze meestal stond.
"Hoe lang is een Chinees?"
"Vijf meter," antwoordde Cobi."Als ik jou was zou ik maar opschieten. En in dit tempo kunnen we Wim naar de stad dragen als-ie nog langer op zich laat wachten."
Donald schonk zichzelf drie keer achter elkaar een shotje wodka in, dat hij meteen achterover sloeg. Toen veerde hij op en met de fles in de hand riep hij theatraal om een verloren vriend.
"Willem! Waar zijt gij? Wimmetjeee!!" Nep zwalkend ging hij richting deur. Ik zag de gastheer verdrietig kijken. Die had al talloze van dit soort feestjes meegemaakt, en wist aardig wat er stond te gebeuren.
"Hoort wie klopt daar kinderen?" riep Donald toen hij de deur open trok. Met een vloeiend gebaar gaf hij de fles aan Wim, die er meteen een grote slok uit nam.
"Aah ... ik ben weer thuis, schatje!" riep hij uit. Donald ging zitten en fluisterde iets in het oor van Cobi. Ik keek het allemaal aan. De club was compleet. Nadat Wim de gastheer gedag had gezegd en de gastvrouw had gekust, iets wat ik totaal vergeten was, kwam de fles drank met onze vriend deze kant op. De twee zwangere dames zaten tussen ons in, maar echt geïnteresseerd was geen van ons vieren meer. We hadden zo onze eigen woorden, onderwerpen en codes en de vrouwen zaten er een beetje verloren bij. Af en toe werden ze bij het gesprek betrokken als er advies nodig was van hun expertisegebied: zwangere vrouw zijn. Blijkbaar was dat aandacht genoeg, want ze bleven zitten.
Waarschijnlijk is het een gebrek van me, maar om de zoveel tijd knipoogde of lachte ik naar de brunette. De tuindersvrouw. Alsof ik haar zou willen versieren. Nooit geweten of het echt effect had, maar dit was nu een maal mijn manier om mijn interesse te laten blijken. Het ging bij de zwangere brunette niet eens bewust. Ik had haar een vraag gesteld over haar werk. Het was het eerste waaraan ik kon denken. De vraag was normaal genoeg om onschuldig over te komen, en mijn blik intens gedrogeerd genoeg om het spannend te maken. Onbewust, echt, want ik zat niet te wachten op een zwangere muts. Haar vriendje merkte het volgens mij wel. De jongen, type sul die niet hoog gaat vliegen maar wel genoeg stabiliteit kan bieden voor het doorsnee typen doosje waar ik de brunette wel op inschatte, begon steeds vaker mijn kant op te kijken. Het kan zijn omdat we langzamerhand wat luidruchtiger, schunniger en aanweziger werden. Of omdat de zwangere brunette aan mijn knie zat en haar hand langzaam over mijn dijbeen streek, terwijl ze me aan het uitleggen was wat ze allemaal deed. Als ik de jonge grasnaaier zo zag kijken kon dit thuis nog een forse rel worden.
Ik haalde mijn aandacht uit de reebruine ogen van de meid en keek eens om me heen. Het was een keurig feestje. De kraagjes, overhemdjes en ribbroeken waren in de meerderheid. Terwijl ik de ruimte scande, kwam ik hier en daar een vaag bekend gezicht tegen. Met de nadruk op vaag. In de drie uur sinds Wim binnen was, waren er tussen ons vieren zeker drie flessen sterk doorheen gegaan. En de nodige biertjes tegen de dorst. De rest van het feestje was nog aardig nuchter. Het was rond half elf. Cobi was weer op de blonde gedoken, die daar een stuk minder van gediend was. Haar lichaamstaal sprak boekdelen. En dat terwijl Cobi de enige Japanner is die ik ken, die wel redelijk tegen drank kan. Alleen vallen zijn ogen compleet dicht, terwijl hij alles goed blijft zien. Wim en Donald waren begonnen de bloemen op tafel op te eten, een of andere smaaktest, en de hand van de brunette kwam in de zone van mijn dij, die het vriendje tot reageren zou dwingen. Tijd om te gaan dus.
"Voor ik er bij dit geile geitje nog een baby bij pomp, lijkt het me een goed idee om in de stad te gaan kijken of er nog iets beters te vinden is om syfilis bij op te lopen." Mijn makkers zaten te wachten op dit teken. De brunette keek furieus toen ik abrupt opstond. Alsof we geoefend hadden waren we binnen de kortste keren buiten.